Μπαζάρ, ποδηλατοδρομίες, κολεκτίβες νέων καλλιτεχνών, ψαγμένες μπάντες, events, διαδραστικές εκθέσεις, δεν έχει τέρμα το τσίρκο εναλλακτικών δράσεων που διεκδικεί να σε εντάξει στις τάξεις του. Φυλάξου!
Ποδηλατέρνα
Η Ποδηλατέρνα διαθέτει οικολογική συνείδηση, κοινωνική ευαισθησία και αγάπη προς το περιβάλλον, αλλά όχι την απαραίτητη μόρφωση, ώστε να γνωρίζει πως η λέξη «γυμνός» σημαίνει «αυτός που δε φοράει ρούχα». Η συμμετοχή της στην ετήσια Διεθνή Γυμνή Ποδηλατοδρομία αποτελεί γι’ αυτήν εκ των πραγμάτων ένα χάπενινγκ μη συμβολικού χαρακτήρα, του τύπου «κάτι διαφορετικό να σπάσει η ρουτίνα», «έλα, θα ’χει χαβαλέ», «λίγος τζέρτζελος μέχρι να πάμε Σαμοθράκη». Αν ίσχυε το αντίθετο, όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, θα καβαλούσε τη σέλα όπως τη γέννησε η μαμάκα της και θα έδειχνε το μεσαίο της δάχτυλο στους ασυνείδητους οδηγούς, στέλνοντας ένα ισχυρό, τσαμπουκαλεμένο και ξεκάθαρο μήνυμα: «Βάλτε τα αμάξια στον κώλο σας!». Αντ’ αυτού, ποδηλατεί ντυμένη ή με μαγιό, προς μεγάλη απογοήτευση των μαντραχαλάδων που κατεβαίνουν στην πορεία γι’ αυτόν και μόνον τον λόγο, και φωνάζει συνθήματα αμφίσημης και αδιευκρίνιστης ερμηνείας, όπως «ποδήλατα στην πόλη, ν’ ανοίξουνε οι κώλοι». Όλως παραδόξως, το μένος της Ποδηλατέρνας κατά των οδηγών εκτονώνεται ως επί τω πλείστον στους ασυνείδητους πεζούς που της κλείνουν προκλητικά τον δρόμο, όταν καβαλάει τα πεζοδρόμια, τη στιγμή που κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιήσει τις λεωφορειογραμμές και να ζήσει μια ανεπανάληπτη feel-good περιπέτεια ζωής και θανάτου! Τον χειμώνα, που το ποδήλατο το τρώει η σκόνη στην πίσω βεράντα, θα τη βρεις σε ελευθεριακά στέκια, λετσόμπαρα ή σε διάφορες μεριές της πόλης να παίζει μπόνγκολα, ντιτζιριντού και να πουλάει handmade κοσμήματα από οικολογικά υλικά (πλαστικό, γυαλί, αλουμίνιο).
Μπορεί στα μάτια σου να φαίνεται απλό. Μια παρέα αποτυχημένων καλλιτεχνών ένωσαν τις δυνάμεις τους, μπας και κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της πόλης. Δεν είναι όμως έτσι. Ο Κωλεκτίβας οργάνωσε την ομάδα βασιζόμενος στις αρχές της αυτοδιαχείρισης με κεντρικό γνώμονα την κολεκτιβοποίηση, αφενός για να ακούγεται πιο εντυπωσιακό στα αφτιά μας, αφετέρου για να αποπροσανατολίζει τον ανυποψίαστο επισκέπτη από τη σκληρή αλήθεια, ήτοι την έλλειψη ταλέντου του. Τα κοκάλινα γυαλιά, η ταχυδρομική τσάντα, το vintage ποδήλατο και ένας ενδυματολογικός συνδυασμός χίπστερ - τσοπάνη - μόδιστρου ενισχύουν ομολογουμένως το καλλιτεχνικό προφίλ του. Σε έναν προσεγμένο χώρο, τον οποίο έχει νοικιάσει και δεν έχει πληρώσει από τότε, διοργανώνει καθημερινά experimental συναυλίες, βραδιές αυτομόρφωσης, θεατρικές παραστάσεις, εικαστικά events με σκοπό την προώθηση (των έργων του) και την ανταλλαγή της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης έξω από κυκλώματα και δημοσιοσχετίστικες αντιλήψεις. Δυστυχώς για τους γύρω του, δε στέκεται εκεί. Ο Κωλεκτίβας συνεχίζει με πείσμα να μεταδίδει τη σούπερ γαμαοσύνη του, καταπιανόμενος με νέα αντικείμενα που τον τοποθετούν βαθύτερα στην καλλιτεχνική ανυπαρξία και στη μαύρη λίστα της υπόληψή μας. Τριγυρνάει με αναλογικές φωτογραφικές μηχανές απαθανατίζοντας ενσταντανέ της πόλης με τη «δική του ματιά». Μουτζουρώνει λευκούς καμβάδες με φειδωλές δυσδιάκριτες πινελιές, δίνοντας ασύμφωνους τίτλους όπως «Φαγωμένο Κριτσίνι», «Ήσουν», «Αλογόμυγα Νο.12». Εκδίδει fanzines και free press με δικά του ακατάληπτα κείμενα, στοχασμούς και πολιτικές τοποθετήσεις. Δημιουργεί πειραματικά μουσικά πρότζεκτ, μολονότι άμουσος, ενώ δικαιολογεί τις κακές εμφανίσεις του μπροστά σε ένα αμήχανο και νευρικό κοινό κάνοντας λόγο για «disturbing performance».
Αντί-γουόρχολ
Μαικήνα και με τ’ άλλα, κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να σώσει την πόλη από την καλλιτεχνική μιζέρια, την ατεχνία και την έλλειψη αισθητικής αντίληψης. Γόνος εύπορης οικογένειας, κολεγιόπαιδο, σπουδαγμένος και κοσμογυρισμένος από τα πολλά μάστερ, ο Αντι-γουόρχολ αποφάσισε να φτιάξει μαζί με άλλους ευαισθητοποιημένους και φιλότεχνους ανθρώπους τον δικό του χώρο. Έναν χώρο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ο οποίος θα συγκεντρώνει χρήματα που θα επανεπενδύονται στην προσπάθεια να αναγνωριστεί επιτέλους η γαμάτη προσωπικότητά του από κάθε καρυδιάς καρύδι. Να μπορεί να εμφανίζεται σε κοινωνικές εκδηλώσεις, σε γκαλερί, σε τηλεοπτικές εκπομπές, χωρίς να αντιμετωπίζεται με αδιαφορία, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Να δείξει σε όλους εκείνους που τον χλεύαζαν πως, με ένα αξιοσέβαστο ποσό από το χρηματοκιβώτιο του μπαμπά και με λίγη βοήθεια από φιλότεχνα κορόιδα που θέλουν να αναδειχτούν δίπλα του, τίποτα δεν είναι ανέφικτο. Ο Αντι-γουόρχολ διοργανώνει βαρετές εκθέσεις, δίνει ανυπόφορες διαλέξεις και πειραματίζεται με ό,τι πειραματικό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον πειραματικό χώρο της πειραματικής τέχνης, της αρχιτεκτονικής και του design. Εκτός από έναν κομπλεξικό ελιτισμό που τρέφει παρέα με ένα μεγάλο κοπάδι από Μπαζαρ-γάνες και Παπαρίστας (βλ. παρακάτω), ο Αντι-γουόρχολ κουβαλάει και ένα πομπώδες, αυτάρεσκο υφάκι, δήλωση πετυχημένου ανθρώπου που για να τον πλησιάσεις θα πρέπει να δώσεις τα καλλιτεχνικά σου διαπιστευτήρια. Δύσκολα θα συνειδητοποιήσει πως οι φιλοφρονήσεις που οικοδόμησαν το υπερτροφικό «Εγώ» του προέρχονται από έναν μικρόκοσμο ατάλαντων καλλιτεχνών που τρομάζουν να δουν τι υπάρχει πέρα από τη μύτη τους και αυνανίζονται με τα δικά τους έργα.
Ο κατά κόσμον «μάγκας», «λαμόγιο», «κουφάλα», «αριβίστας», ο έχων τον τρόπο να ελίσσεται, να δημιουργεί τις κατάλληλες διασυνδέσεις, ο άνθρωπος που θα μπορούσε να ξεγελάσει και τον ίδιο τον διάβολο, προκειμένου να εμπλουτίσει τον τραπεζικό του λογαριασμό. Πονηρό και αδίστακτο πνεύμα, ο Κυνηγός, είτε κατέχει μια ισχυρή θέση κύρους και επιρροής (βουλευτής, υπουργός, διευθυντής/προϊστάμενος δημόσιας υπηρεσίας) είτε βρίσκεται στον πάτο της ιεραρχίας του πολιτικού και δημόσιου συστήματος (δημοτικός/νομαρχιακός σύμβουλος, δημόσιος υπάλληλος), θα καταφέρει να ανακαλύψει τα υποκείμενα εκείνα που θα εργαστούν δωρεάν για λογαριασμό του, χωρίς να χύσει σταγόνα ιδρώτα. Κάπως έτσι ανακάλυψε τους Παπαρίστας, με τους οποίους διατηρεί μια όμορφη μακροχρόνια σχέση σεβασμού, αλληλοσυμπάθειας και σφετερισμού εργασίας. Κάθε φορά που σκαρφίζεται ένα φιλανθρωπικό/φιλοζωικό/κοινωνικό χάπενινγκ για να τραβήξει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων, κάθε φορά που του ανατίθεται η διοργάνωση κάποιου πολιτιστικού event, ο Κυνηγός καλεί τους Παπαρίστας να τεθούν στις υπηρεσίες του. Αυτοί αναλαμβάνουν τη διοργάνωση, την προώθηση, ψάχνουν να βρουν τους χορηγούς, στήνουν τις εκδηλώσεις, σκουπίζουν, πλένουν, σφουγγαρίζουν και παρίστανται σύσσωμοι στα εγκαίνια για να θαυμάσουν και να χειροκροτήσουν τον μέντορά τους. Να τον ακούσουν να ομολογεί συγκινημένος πως έβαλε όλη του την ψυχή σε αυτό το δύσκολο project και πως δε θα τα κατάφερνε με τίποτα χωρίς τη σημαντική στήριξη της γυναίκας και των παιδιών του.
Μπαζαρ-γάνα
Η Μπαζαρ-γάνα ανήκει στη νεόπλουτη γενιά της σύγχρονης Ελλάδας που βίωσε το αμερικάνικο όνειρο της αφθονίας και του άγριου καταναλωτισμού, έζησε το απόλυτο παραμύθι τρώγοντας το απόλυτο παραμύθι και ένα ωραίο πρωινό προσγειώθηκε σε μια χρεoκοπημένη ελληνική πραγματικότητα των 500 ευρώ, των μαζικών απολύσεων και του 20% ανεργίας. Νεόπτωχη σήμερα, αγωνίζεται να ανακαλύψει ή να δημιουργήσει νέα, φθηνά trends που θα της εξασφαλίσουν χρήματα, ένα αξιοπρεπές στιλ και θα της προσδώσουν μια ψαγμενιά, αν το πλασάρει ως εναλλακτική και επαναστατική πρόταση, ως το next big thing στον χώρο του shopping. Κάπως έτσι ανακάλυψε τα παζάρια, τα κατ’ ευφημισμόν «bazaar», όπου αυτή και άλλοι ομο-άφραγκοι φίλοι της πουλάνε DIY t-shirts, τσάντες, αξεσουάρ, κοσμήματα, κεριά, σαπουνάκια, γλυκά, «υψηλής αισθητικής αξίας μοναδικά αντικείμενα» και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, αλλά όχι να αγοράσεις. Τι έμενε για να δουλέψει το μάρκετινγκ και να τσιμπήσει ο κόσμος; Να χαρίσει την καλλιτεχνική της σφραγίδα σε ό,τι handmade παπαριά φτιάχνει και να το πλαισιώσει με μύωπες μουστακαλήδες χίπστερ, εναλλακτικά τυπάκια που «ασχολούνται με τη γραφιστική», με την «εσωτερική διακόσμηση» και το στήσιμο «καλλιτεχνικών events». Να βρει εναλλακτικούς χώρους για να στηθούν οι πάγκοι και να καλέσει αντισυμβατικά experimental ambient post rock γκρουπάκια για να το επενδύσουν μουσικά. Το απολαυστικό όλης αυτής της μετάλλαξης είναι πως η Μπαζαρ-γάνα αναγκάστηκε χάριν των νέων επαγγελματικών της δραστηριοτήτων (χόμπι) να πετάξει το σνομπ ελιτίστικο υφάκι που διατηρούσε επί χρόνια, να φορέσει ένα ψεύτικο κοινωνικό χαμόγελο και να συναναστραφεί με ανθρώπους «μακριά από την αισθητική της».
Παπαρίστας
Θα τον δεις να μαζεύει τα σκουπίδια που πετάνε οι Ελληναράδες τα καλοκαίρια στις παραλίες, και ας έχει να πάει διακοπές χρόνια. Θα τον δεις να σβήνει με αυταπάρνηση πυρκαγιές που απειλούν αυθαίρετες βίλες, και ας έχει να πληρώσει το νοίκι του εδώ και τρεις μήνες. Θα τον δεις να γυαλίζει καύκαλα από χελώνες, να ξεψειρίζει σκύλους, να λιμάρει τα νύχια της καφέ αρκούδας και να μαθαίνει στα άλογα να παίζουν σκάκι. Θα τον δεις να πρωτοστατεί σε events διεκδίκησης, όπως Θεσσαλονίκη: Πρωτεύουσα Ανεργίας 2012, Ελλάδα: Κακέκτυπο Ευρωπαϊκής Χώρας 2013, Αθήνα: Top Προορισμός για Drug Dealers 2014. Όπως κατάλαβες, ο Παπαρίστας έχει ανακαλύψει το (μη) επάγγελμα του μέλλοντος στην Ελλάδα, ένα (μη) επάγγελμα χωρίς οικονομικές αποδοχές, που του προσφέρει όμως τη δυνατότητα να γνωρίσει και άλλους αργόσχολους Παπαρίστες και να τριγυρνάνε με φωσφοριζέ καπελάκια και γιλέκα σε απλήρωτες χαμαλοδουλειές. Μπορεί αυτό να μην του προσφέρει την ποιότητα ζωής που πάντα ονειρευόταν, μπορεί να τον αποκαλούν οι φίλοι του κορόιδο, ενίοτε και «μαλάκα», αλλά δεν πτοείται επ’ ουδενί. Αρκεί που η (μη) δουλειά του τον κάνει να νιώθει παραγωγικός και περήφανος που συμβάλλει στο να γίνει η χώρα ένας καλύτερος τόπος για ανθρώπους που θα πλουτίζουν προσλαμβάνοντας Παπαρίστες. Σημαία του ο εθελοντισμός παντός τύπου, η ανιδιοτέλεια και ο αλτρουισμός «σε μια χώρα που πλήττεται από τον σταρχιδισμό και την κερδοσκοπία», ανεξάρτητα εάν την τελευταία την ενισχύει με τη δράση του, εμμέσως πλην αποτελεσματικώς. Ο Παπαρίστας θα σου δηλώσει επανειλημμένα πως δεν το κάνει για το «ευχαριστώ», πως η αφοσίωση και ο ζήλος του πηγάζει από την αγάπη του για την πατρίδα και μόνο, όμως στο τέλος της ημέρας, όταν θα αρχίσει να τον σφάζει η μέση και οι κάλοι θα γίνουν σαν μπαλόνια, μια στάλα μαλάκας... θα νιώσει.
14°
