Η Βουλή των Ελλήνων οχυρώνεται πίσω από τη "βουλευτική ασυλία" και προκαλεί τα σχόλια του Δημήτρη Φύσσα
Επτά αιτήσεις για άρση της βουλευτικής ασυλίας επί ποινικών υποθέσεων συζήτησε το σεβαστό μας κοινοβούλιο- και τις απέρριψε όλες, σε μυστικές ψηφοφορίες. (http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=310614&ct=32&dt=20/01/2010). Έτσι κανένας από τους επτά αυτούς βουλευτές δεν πρόκειται να παραπεμφθεί σε δικαστήριο για ζητήματα του Ποινικού Κώδικα στα οποία εσείς και γω θα παραπεμπόμασταν αμέσως. Η Βουλή μας λειτούργησε συντεχνιακά, φυλάγοντας τους ανθρώπους της φάρας της, ανεξαρτήτως κόμματος. Και δεν πρόκειται μόνο γι΄ αυτούς τους επτά. Επτά είναι οι περιπτώσεις που έφτασαν για συζήτηση στη ολομέλεια. Πολλές άλλες εισαγγελικές αιτήσεις … χάθηκαν στο δρόμο, γιατί παρήλθε (γράφε: αφέθηκε να παρέλθει) το προβλεπόμενο τρίμηνο. Έτσι γράφει το Σύνταγμα, τρεις μήνες: «H άδεια θεωρείται ότι δεν δόθηκε, αν η Bουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες αφότου η αίτηση του εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο της Bουλής». Με τις δύο έξυπνα γραμμένες αρνήσεις, δημιουργείται μια βολικότατη, ασαφής κατάφαση- αλλά πάντως κατάφαση. (http://www.ekloges.gr/syntagmaDetails.asp?pageid=3&langid=1&ArthroID=64) Άλλες πάλι εισαγγελικές αιτήσεις σταμάτησαν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, γιατί δεν τις έκρινε …άξιες ν΄ απασχολήσουν την Ολομέλεια.
Μελετώντας τις περιπτώσεις, βλέπουμε μερικές κραυγαλέες. Αίφνης, ο βουλευτής της ΝΔ κ. Α. Ντινόπουλος αντιμετώπιζε δίωξη γιατί παλιότερα, ως δήμαρχος Βριλησσίων, διεκδίκησε εκτάσεις υπέρ του δήμου του. Είτε αλήθεια είτε ψέματα, ποτέ δε θα μάθουμε: κανένα δικαστήριο ποτέ δεν θ΄αποφανθεί. Ούτε ο βουλευτής του ΚΚΕ κ. Γ.Μαρίνος, που κατηγορούνταν για κατάληψη διοδίων, θα δικαστεί ποτέ· το αναμφιβόλως πολιτικό στοιχείο αυτής του της πράξης (αν έγινε) δεν την περιβάλλει, βεβαίως, και με νομιμότητα. Το αίτημα να δικαστεί ο κ. Καράογλου της ΝΔ, που είχε μπουκάρει παράνομα στο γήπεδο κατά τον αγώνα Ηρακλή – Ολυμπιακού, προσέκρουσε στα αναμφιβόλως φίλαθλα αισθήματα των συναδέλφων του βουλευτών, που δεν τον άφησαν να παέι να δικαστεί. Χειρότερη ήταν η περίπτωση του κ. Κ. Κόλλια, πάλι της ΝΔ, που εγκαλούνταν για παράβαση καθήκοντος και ηθική αυτουργία σ΄ αυτήν· παρόλο που οι κατηγορίες ήταν σοβαρότατες, ούτε εδώ άρθηκε η ασυλία. Aκόμα σοβαρότερες ήταν οι κατηγορίες για πλαστογράφηση εγγράφου και απάτη ενώπιον δικαστηρίου, που είχαν διατυπωθεί κατά του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Κατρίνη· ούτε στιγμή όμως δεν κινδύνεψε, αφού μόνο 18 ψήφισαν «ναι» στην άρση της ασυλίας του, «παρών» ψήφισαν άλλοι 10 και υπήρξε 1 άκυρο ψηφοδέλτιο, ενώ ένα συντριπτικό 213 σχηματίστηκε από τους οπαδούς του «όχι» (τέτοια περίπου «σκορ» έφραν και οι άλλοι έξι).
Είχε κάποτε νόημα το ακαταδίωκτο των βουλευτών. Όταν, σε καιρούς ευτυχώς μακρινούς, σε καιρούς αυταρχισμού και ημιδημοκρατίας, η βουλευτική ασυλία αποτελούσε ασπίδα απέναντι σε πολιτικές διώξεις και σε συμπαιγνίες των ισχυρών με τη δικαστική εξουσία. Όταν το ακαταδίωκτο του βουλευτή προάσπιζε πολιτικές ενέργειες, ιδέες, ομιλίες, εκδηλώσεις, κοινοβουλευτική δράση, συμπαράσταση σε δικαζόμενους, ακόμα και τον ίδιο το βουλευτή από βιαιοπραγίες εναντίον του. Και δεν ήταν, όπως σήμερα, φύλλο συκής, προκειμένου να μην κριθούν δικαστικά κατηγορίες όπως σκοπούμενες σωματικές βλάβες, θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα, άρνηση υποβολής σε αλκοτέστ (τα έχουμε δει κι αυτά παλιότερα), πλαστά έγγραφα, οικοπεδοφαγίες, τραμπουκισμοί και χουλιγκανισμοί. Τώρα, μεσούσης της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας, το μόνο που κάνει η Βουλή με τέτοιες αποφάσεις είναι να εντείνει το αίσθημα δυσφορίας των πολιτών και να μεγαλώνει την απόσταση που χωρίζει τους πληβείους εντολείς από τους πατρικίους εντολοδόχους. Γενικά, από το 1974 μέχρι το 2005 έχουν απορριφθεί 808 αιτήματα εισαγγελέων και έχουν εγκριθεί … 10! (http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=14.06.2005,id=80182232). Το Σύνταγμα θα έπρεπε ν΄ αλλάξει, οι βουλευτές θα πρέπει να δικάζονται από τα δικαστήρια όπως κάθε άλλος πολίτης- και, αν καταδικάζονται τελεσίδικα, να εκπίπτουν του αξιώματός τους. Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Κι αν κανείς αντιτείνει «μα σε μια δικτατορία, οι βουλευτές θα διώκονται για την πολιτική τους δράση», απαντάω ότι, πρώτον, έχουμε δημοκρατία και, δεύτερο, ποτέ και σε καμιά δικτατορία, το Σύνταγμα δεν σταμάτησε κανένα δικτάτορα.
Για να μην πιάσουμε το άλλο μεγάλο ζήτημα: πόσο προχωρούν οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής για ζητήματα που διερευνά η ίδια και αν θα δικαστούν ποτέ πολιτικά πρόσωπα για αδικήματα που αφορούν πολιτικές δράσεις ή παραλείψεις. Ας πούμε, τις επιτροπές που ξεκίνησαν ή θα ξεκινήσουν στις μέρες μας για Ζίμενς, Βατοπέδι και κάτι ψιλά. Εδώ, απλώς, γελάμε (…).
22°
