Ο Γιώργος Κοροπούλης, αρχιτέκτων-μηχανικός, διευθυντής έργων στην ARCON για το Attica, επιστρέφει στο 2004, χρόνο κατασκευής του.
Στο συγκεκριμένο εγχείρημα είχα την ευθύνη της διεύθυνσης του έργου. Επέβλεπα εργασίες και κατασκευές βάσει σχεδίων από γραφεία συναδέλφων, μηχανολόγων, αρχιτεκτόνων, στατικών… Όλοι διακεκριμένοι και πιστοί στις απαιτήσεις του πελάτη. Για μας, δηλαδή την κατασκευαστική εταιρεία ARCON, ήταν ένα από τα δυσκολότερα κατασκευαστικά εγχειρήματα, διότι υλοποιήθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Πιο συγκεκριμένα μπήκαμε στο μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού για τις εργασίες στις 31/4/2004 και βγήκαμε από το Attica Department Store στις 31/12/2004. Δούλευαν τουλάχιστον 20 μηχανικοί και περίπου 300 εργατοτεχνίτες σε ημερήσια βάση. Δουλεύαμε 15 ώρες την ημέρα επί επτά ημέρες την εβδομάδα. Ήταν ένα εγχείρημα σύνθετο. Το κτίριο έμοιαζε με μελίσσι. Κάθε μέρα, παράλληλα με τις κατασκευές, είχαμε συσκέψεις επί συσκέψεων. Θυμάμαι τους γερανούς. Ήταν οι μεγαλύτεροι που έχουν χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα. Επίσης, βράδυ παρά βράδυ κόβαμε τα σύρματα του τρόλεϊ για να διακόψουμε την κυκλοφορία. Γινόταν πάντα με , συγκεκριμένη ώρα, και με τη συμμετοχή της αστυνομίας. Βρισκόμαστε στο έτος των Ολυμπιακών Αγώνων και το θέμα της ασφάλειας «έπαιζε» πολύ. Μία από τις δυσκολίες ήταν η περίοδος που δουλεύτηκε το έργο. Το 2004 ήταν η χειρότερη για τους εργολάβους χρονιά για πολλούς λόγους. Κάθε μέρα είχαμε πρόβλημα με την προσκόμιση υλικών. Στο κέντρο της Αθήνας υπήρχαν συνεχώς απαγορεύσεις, δρόμοι κλειστοί, και εμείς δουλεύαμε όλο τον Αύγουστο με τους ίδιους ρυθμούς που δούλευαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την Πανεπιστημίου στα γραφεία στην εθνική οδό έκανα δύο ώρες με το αυτοκίνητο. Είχα σκεφτεί πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να μείνω σε ξενοδοχείο ή να νοικιάσω μια γκαρσονιέρα για το διάστημα των εργασιών.
Στη δουλειά μας μιλούμε με αριθμούς. Όλο το κτίριο είναι περίπου 57.000 τετραγωνικά μέτρα. Το Attica καταλαμβάνει περίπου 25.000 τετραγωνικά μέτρα.
Το κτίριο ήταν χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο και εμείς είχαμε κληθεί να εντάξουμε μέσα σε αυτό μια χρήση που δεν είχε σχέση με το παρελθόν. Το κτίριο, όμως, δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις του πολυκαταστήματος. Για παράδειγμα, ένα πολυκατάστημα πρέπει να διαθέτει μεγαλύτερους ανοιχτούς χώρους. Οι επεμβάσεις με αυτό το σκεπτικό είναι σχεδιαστικά και τεχνικά αντικείμενο ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Δεν είναι κάτι το απλό. Οι μέτοχοι, οι σχεδιαστές, όλοι είχαν ταυτίσει τη χρήση του με χαρακτηριστικά ψυχαγωγίας, ήθελαν χώρους που να περιδιαβαίνονται πιο χαλαρά – όχι να πηγαίνεις από δωμάτιο σε δωμάτιο. Για την πρόσοψη κρατήθηκε η αρχική μορφή. Οι όποιες επεμβάσεις είναι τόσο ήπιες που δεν φαίνονται.
Αν δεν είναι πρόκληση ένα τόσο μεγάλο έργο στο κέντρο της Αθήνας και σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, τότε τι είναι; Φυσικά υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι το είχαν δει δύσπιστα. Δεν πίστευαν ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μπορεί να γίνει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Στη φάση της εκτέλεσης του έργου, είχα γνωρίσει τη σύζυγό μου. Καταντήσαμε να μην επικοινωνούμε καθόλου εξαιτίας των εργασιών. Αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Είμαι βέβαιος ότι μαζί με εμένα και όλοι οι άλλοι που συμμετείχαν στο σκοπό της έγκαιρης παράδοσης του έργου είχαμε παρατήσει οικογένειες και ό,τι άλλο. Αξέχαστη θα μου μείνει και η Πρωτοχρονιά. Είχαμε μια ημερομηνία ορόσημο, την ημερομηνία παράδοσης στις 31/12/2004. Θυμάμαι ότι ήμασταν 31 του μηνός και την πρώτη του νέου έτους όλη η δύναμη του έργου ήταν στο Attica. Συμμαζεύαμε και κάναμε τις τελευταίες καθαριότητες. Όταν κάνω βόλτα έξω από το κτίριο, μου έρχονται πολλές αναμνήσεις. Χαίρομαι που ένα τόσο ιστορικό κτίριο αναγεννήθηκε και απέκτησε μια χρήση πρακτική για όλους και όχι μόνο αναγνωρίσιμη από τους ειδικούς. Είναι περιπτώσεις που η αξία μιας κατασκευής κοιμάται. Δεν είναι εμφανής σε όλους, παρά μόνο στους αρχιτέκτονες. Για μένα είναι ένα έργο σταθμός, σε ένα πολύ ιστορικό κομμάτι του κέντρου της πόλης».
13°
