Χρειαζόμουν καλή παρέα και ένα καλό ουίσκι και το τηλεφώνημα του Νίκου ήταν ό,τι έπρεπε. Τριάντα χρόνια μπάρμαν - τα τελευταία δέκα με δικό του μπαρ, με βόλεψε στον καναπέ της βεράντας και τον παρακολουθούσα την ώρα που έβαζε λίγο πάγο σε δυο old fashioned ποτήρια. Τα άφησε στο τραπέζι και δίπλα τους ένα μπουκάλι Johnnie Walker Double Black. Το κρατούσε σα να ήταν κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο και ή όλη διαδικασία, καθώς σέρβιρε το βαθύχρυσο spirit, έμοιαζε με ιεροτελεστία.
«Ξέρεις, αυτό το ουίσκι πήρε διπλό χρυσό βραβείο στο San Francisco World Spirits Competition, έναν από τους μεγαλύτερους διαγωνισμούς στον κόσμο, ανάμεσα σε περίπου 1.500 spirits» μου ’πε για να αυξήσει την προσμονή πριν δοκιμάσω τη γεύση. Μετά ευχήθηκε «στην υγειά μας».
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ κάτι ξέρω από ουίσκι. Κι αυτό εδώ, το Johnnie Walker Double Black, ήταν γεμάτο ένταση μα και απαλό, υπέροχα καπνιστό, πλημμυρισμένο αρώματα ξηρών φρούτων και κρεμώδους βανίλιας. Πραγματικά εξαιρετικό. Ο Νίκος άφησε στο τραπέζι λίγη μαύρη σοκολάτα -«ταιριάζουν υπέροχα, όπως και δυο τρεις σταγόνες orange bitter», είπε- και είχε δίκιο ξανά. Κουβεντιάσαμε, γελάσαμε, θυμηθήκαμε, ονειροπολήσαμε και θα τα ξαναπούμε σύντομα. Έχοντας ένα καινούργιο πάθος να μοιραζόμαστε.
12°
