Το πάρτι, των πάρτις, τα πάρτι, ω, Τζο Στράμερ! Γιατί στον «Μικρόκοσμο», Σάββατο λίγο πριν τα μεσάνυχτα (23:45 ακριβώς), ο Captain Midnight κι ο George Ginis ετοιμάζουν το απόλυτο tribute στον αρχηγό. Είναι μνημόσυνο, αλλά όχι θλιμμένο, έτσι θα το ήθελε κι ο μέγας ηγήτορας των Clash. Να δυναμώσουν τα γκάζια, να γρατζουνίσουν οι κιθάρες, να παιανίσουν οι ύμνοι και τα λόγια μιας μπάντας κι ενός ανθρώπου που μας έμαθε τι πάει να πει αξιοπρέπεια, νιότη, ροκ-εν-ρολ, ιδρώτας, νοιάξιμο, σεβασμός στη διαφορετικότητα και τους ανθρώπους: without people you' re nothing!!!
Στο τσακ προλαβαίνεις! Γιατί αυτό είναι το τελευταίο Σαββατοκύριακο που τρέχει το Dine in Athens. Που πάει να πει πως 100 εστιατόρια, παντού στην πόλη, προσφέρουν ασύλληπτες γεύσεις και για τον ουρανίσκο μα και για την τσέπη: ειδικά μενού πιάτων σε προκαθορισμένη τιμή 15€, 30€ και 60€. Με επώνυμους σεφ, Έλληνες αλλά και ξένους star καλεσμένους να εγγυώνται μια γκουρμέ περιπλάνηση με λόγο και αιτία. Στη «Σπονδή» φερ’ ειπείν, ειδικά γι' αυτό το Σαββατοκύριακο, ο τριάστερος σε Michelin Γερμανός σεφ Thomas Buhner ετοιμάζει ειδικό μενού 6 πιάτων. Στο τέλος του άρθρου σε περιμένει, κλίκαρε στον χάρτη του Dine in Athens και διάλεξε σποτ, ιδέες μενού και γεύση που σου πάει. Και απλώς... πήγαινε!
Η μεγάλη απόβαση! Αν το θες και πιο σλογκανάτα, το έχω: Αθήνα πριζωμένη, η Θεσσαλονίκη κατεβαίνει! Γιατί αυτό το Σάββατο, στο Gagarin, ολοκληρώνεται το SKG festival, που φέρνει τον φρέσκο και ξεσηκωτικό ήχο μιας Θεσσαλονίκης πέρα από τα καουμποηλίκια του Ψωμιάδη ή τα αλυχτίσματα της Πάολαζζζ. Το ροκαμπίλι γκάζι των Johnny Carbonaras, τα ηλεκτρονικά μπιτ των Psychedelic Trips to Death, ο ήρεμος γίγαντας Μπάμπης Παπαδόπουλος με τις κιθάρες του κι ο Ντίνος Σαδίκης που, από τους σκοτεινούς Εν Πλω μέχρι σήμερα, μόνο χορδές ηλεκτρικές και ζήτω οι υπόγειες στοές. Η συναυλία της ημέρας, εννοείται. Ή της μεγάλης και υπέρτατης νύχτας...
Το καλοκαίρι εκείνο. Σε μια ιταλική θάλασσα. Αλλά και στην Καλλιθέα, όπου προβάλλεται, στο «Αλεξάνδρα Digital Cinema». Δυο αγόρια, μια νιότη, αμηχανία στην αρχή της γνωριμίας και μετά ένας έρωτας. «Call me by your name». Ο Τζέιμς Άιβορι σκηνοθετεί ιστορία σεξουαλικής ενηλικίωσης και τι πάει να πει παράδοση στο πάθος, τη ζωή και την αγάπη. Άχαστο...
Σε έπιασα, Λαγέ! Μιας κι ο Νίκος Λαγός, που εκθέτει στην κολωνακιώτικη γκαλερί Ζουμπουλάκη, και χιούμορ έχει, αλλά και το αποδεικνύει με μια ζωγραφική που παραπέμπει σε παιδικές ζωγραφιές. Προς Λαγού όμως και προς... Θεού: η ζωγραφική του ποτέ δεν ήταν απλή ή εύπεπτη. Μεταμοντέρνοι χειρόγραφοι κώδικες, καταλυτικές και κατάστικτες επιφάνειες από σχηματοποιημένες ιδέες ή συναισθήματα, γλωσσικά παιχνίδια, ένας εικαστικός παροξυσμός. Αυτό θα δεις κι αυτόν να γνωρίσεις, αν δεν τον ξέρεις τον Λαγό. Μπαμ και σε… αποθέωσα!
Πήγε, είδε, αλλά δεν ξέχασε. Και μας τη δείχνει τη Νέα Υόρκη του, όπως την αποτύπωσε σε μια έκθεση φωτογραφίας, στην «Εφημερίδα ATH», γωνία Σίνα και Βησσαρίωνος. Ο Πέτρος Πουλόπουλος κάδραρε την πόλη των πόλεων και το Μήλο των μήλων, συλλαμβάνοντας ακαριαίες σκηνές σε τετράγωνα, μπλοκ και ζώνες, όπου η μητρόπολη σε καλεί να αφεθείς στην κοσμολάμψη της. Εξελάντε στιγμιότυπα.
Στον Πειραιά, το μεσημέρι για ψαράκι και το βράδυ θεατράκι. Ή μάλλον θεατράρα. Μιας και διαθέτει αίγλη αρχιτεκτονική αλλά και ρεπερτοριακή, το Δημοτικό Θέατρο, που αγκομαχά από ανομολόγητους πόθους και φανερά ωραίες υποκριτικές. «Το τραμ με το όνομα Πόθος» ενώνει την πόλη με τη Νέα Ορλεάνη, μιας και ο διακτινισμός που επιχειρεί ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός, εκεί μας στέλνει. Στο 1947. Η Μπλανς, ο Νότος, ο Κοβάλσκι, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και μια προσέγγιση στον Τενεσί Γουίλιαμς, για όσους επιμένουν ακόμα τα Σαββατοκύριακα, πέρα από το σαλόνι του σπιτιού τους, να λιώνουν και σε πολυθρόνες, απέναντι από σκηνές που πάλλονται.
OK, θα κάτσεις σπίτι. Θέλεις να κουλάρεις, μπορεί να μην περίσσεψε και τίποτα από το ξόδεμα της Τσικνοπέμπτης. Άκου! Ή μάλλον διάβασε. Υπάρχει ένα μεγάλο βιβλίο και σε όγκο και σε ιδέες. Συγγραφέας του ο Νέιθαν Χιλ. Εμπιστέψου με, κι εμένα και τον ήρωα Σάμιουελ. Και βυθίσου σε μια ιστορία όπου η Αμερική, η οικογένεια, η επανάσταση των 60s και το τέλμα του ντοναλνττραμπικού σήμερα, συντίθενται σε ένα μυθιστόρημα για την αγάπη, τη μοναξιά, τον έρωτα και τη σημασία του να μάθουμε πως ο κόσμος δεν ερμηνεύεται μόνο με τα μάτια μας, μα και από την ψυχή του άλλου.
Είτε το απολαμβάνουμε με τη μορφή μιας ζεστής φρατζόλας ψωμιού είτε με τη μορφή ενός ντελικάτου γλυκού, το αλεύρι έχει τη δύναμη να παρηγορεί, να εμπνέει και να ενθουσιάζει
13°
