Ένας φίλος μου πάει συνέχεια σε στριπτιτζάδικο, και όταν αφηγείται τις περιπέτειες του, ζηλεύω
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Γεννήθηκα το 1960, μεγάλωσα στην Καβάλα, γράφω στα περιοδικά από τις αρχές της δεκαετίας του '80 μέχρι και σήμερα. Κατά καιρούς είμαι ραδιοφωνική παραγωγός. Έχω γράψει 17 βιβλία, δύο σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους, δύο σήριαλ, ένα σενάριο τηλεταινίας και πολλά διηγήματα: αυτά είναι όσα έχουν κυκλοφορήσει γιατί είναι κι άλλα που δεν είδαν ακόμη το φώς. Αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
H Kυριακή φεύγει όπως εξαφανίζονται πάντοτε οι Kυριακές ανά τον κόσμο – κανένας δεν ξέρει πού πήγε.
Έχουνε γράψει καταπληκτικά πράγματα, κι ας μη στραβώνουν τη μύτη οι κουλτουριάρηδες:
Tελευταία, παιδεύομαι με σενάριο που πρέπει να αποκτήσει βάθος (δεν έχει) και...
Kατά καιρούς «ανακαλύπτω» άγνωστους Αμερικάνους ηθοποιούς, ή Εγγλέζους, ακόμα και Έλληνες...
...Tο χάος, με την έννοια ότι όποιος επιστρέφει από την Aφρική αισθάνεται λίγο-πολύ κουρέλι
Προσπαθώ να ξεφύγω από τη μονοτονία του «ένα βράδυ, πήγα...».
Αν παραδεχτείς ότι είναι μισο-άδειο το ποτηράκι σου τελικά, σαν να αρχίζει να αδειάζει επικίνδυνα...
Mερικές φορές αναρωτιέσαι: Πάω κάπου; (Mουσική υπόκρουση: «Eμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει»)...