Ξαφνικά εκεί που καθόμουν άρχισα να τα παίρνω στο κρανίο με τις εταιρείες παραγωγής
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Γεννήθηκα το 1960, μεγάλωσα στην Καβάλα, γράφω στα περιοδικά από τις αρχές της δεκαετίας του '80 μέχρι και σήμερα. Κατά καιρούς είμαι ραδιοφωνική παραγωγός. Έχω γράψει 17 βιβλία, δύο σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους, δύο σήριαλ, ένα σενάριο τηλεταινίας και πολλά διηγήματα: αυτά είναι όσα έχουν κυκλοφορήσει γιατί είναι κι άλλα που δεν είδαν ακόμη το φώς. Αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Kαι κανένα έντυπο (εκτός από τις ματσαράγγες) δεν πρέπει να διαβάζεται σαν σχολική εργασία
Mην κοιτάτε που στραβό-μπήκε, όπου να ’ναι έρχεται στα ίσια της...
Πέρασα μια απ’ αυτές τις εβδομάδες που εύχεσαι να πατήσεις delete και να τις σβήσεις από τη μνήμη σου
H συζήτηση άναψε στη διάρκεια του φαγητού, όταν οι άντρες στη μία γωνία μάλωναν για κάποιο γκολ κάποιου μπαλαδόρου-παλτού ενώ
Ναι, γιατί έχω φάει ένα κόλλημα τελευταία, όχι επειδή ποτέ δεν θα πάω στο Άγιον Όρος (οκέι τότε) αλλά που δεν θα πάω ποτέ σε σάουνα. Ωχουου. Δεν εννοώ σπα, μην κάνετε τις αθώες.
Ως συνέχειά του «ο παλιός είναι αλλιώς»: ναι, αλλά ο νέος είναι ωραίος, τσίφτης, φρέσκος, και για να μην το παραζαλίζουμε, νέος. Έστω και αν η ουσία βρίσκεται στο «καλύτερα παλιός παρά νεκρός»... και το «νέος» μια χαρά είναι.
Mπορεί να φαίνεται περίεργο που ψάχνω για «καφέ» με παπούδες και παραδοσιακά τοστ τόσο μανιακά, αλλά...
Aπ’ αυτά που λέμε εκατό φορές στη ζωή μας: δεν ξαναπάω με άντρα/ γυναίκα, δεν ξανατρώω πλαστικό καλαμάκι, δεν ξαναλέω
Είμαι σε μια στάση λεωφορείου. Είναι απόγευμα. Δεν θα 'πρεπε να βρίσκομαι εδώ, πάλι τα μπέρδεψα, έπρεπε να είμαι αλλού και να δουλεύω. Αλλά η στάση είναι η 13η...