Καλοκαίρι, αλλιώς

Καλοκαίρι δίχως διακοπές είναι καλοκαίρι; Καθισμένη στη βεράντα να ακούς Queen και 
Φάκαρο, πίνοντας άφθονη μπίρα στο θερινό σινεμά της γειτονιάς, διαβάζοντας Φώτη 
Αγγουλέ, Λειβαδίτη, βλέποντας Netflix... μαθαίνοντας να ζεις με τον καρκίνο της μαμάς σου κάνοντας γκριμάτσες για να τον ξεγελάσεις, κλαίγοντας κρυφά για να ξεσπάσεις… καλοκαίρι μακριά από τον «κόκκινο βράχο» της καρδιάς μου, μακριά από το απέραντο της μοίρας μου… καλοκαίρι με βίντεο κλήσεις αλά καραντίνα, φίλοι στην άλλη άκρη της οθόνης-γραμμής να στέλνουν την αγάπη τους, την ψυχή τους… Οι φίλοι μου. Τα παιδιά μου. Φωτίζουν κάθε σκοτεινή γωνιά του μυαλού και της ζωής μου ολάκερης... ο έρωτας. Ο 
έρωτάς μου. Το happy ending μου. Να ξυπνάς, να κοιμάσαι με λαχτάρα. Με εκείνες τις 
πεταλούδες των 15 χρόνων μας. Χρόνια… 40! Αυτό το καλοκαίρι ήταν ένα όμορφο 
καλοκαίρι. Αλλιώτικα ωραίο...

«Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει​
οι μυρουδιές έχουν την παιδική μας ηλικία​
μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια​
κι εγώ δεν έχω αλλο όπλο απ' το να διηγούμαι ψεύτικες ιστορίες και να τις πιστεύω» 
 
Τάσος Λειβαδίτης