YOUR VOICE

Ήρθες και κάθησες στο διπλανό τραπεζάκι, ήταν γύρω στις 17:30 - 18:30. Ήμουν με μια φίλη και μιλούσαμε πίνοντας καφέ και καπνίζοντας. Ήσουν μόνος σου, γκρίζα μαλλιά και μούσι, και όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε, κοιταχτήκαμε. Θα ήθελα να είχαμε μιλήσει και να γνωριστούμε… Είμαι η ξανθιά με το μπλε πανωφόρι και τα μαύρα γυαλιά. Κρατούσα ένα μεγάλο μπουκάλι μπύρας που μου έφερε η φίλη μου από τις Βρυξέλλες.

Στα σοκάκια του Ναυπλίου περπατούσα μόνη μου ένα πρωί. Σε είδα να στέκεσαι σαν να περίμενες κάποιον, ψηλός ανοιχτόχρωμος κούκλος με ωραία μαλλιά. Με κοίταξες στα μάτια για ώρα και μετά ξανά. Φορούσα γυαλιά ηλίου, παρ' όλα αυτά δε με προστάτευσαν από τα υπέροχα μάτια σου κι έχασα τα λόγια μου. Μακάρι να σε πετύχω πάλι σε κάποιο στενό, αν και αύριο φεύγω. Μετανιώνω που δε σου είπα μια καλημέρα!

Τελευταία φορά ειδωθήκαμε τον Αύγουστο και είσαι από τότε σχεδόν κάθε μέρα στο μυαλό μου. Δεν έχω το δικαίωμα να σε σκέφτομαι, είμαι αλλού πολύ καιρό τώρα, από τότε που γνωριστήκαμε ήμουν αλλού, αλλά εσύ, ρε Δ., μου έκανες κάτι, μου άλλαξες τη σκέψη, με έκανες να αισθανθώ κάτι. Εύχομαι να σε δω έστω και τυχαία μια τελευταία φορά, για να κλείσει αυτός ο χρόνος, αυτός ο κύκλος και να καταφέρω να σε βγάλω από τη σκέψη μου.

Χριστούγεννα βράδυ, ξημερώματα Παρασκευής. Γυρνούσαμε και οι 2 από έξοδο, εσύ με μηχανή, εγώ με αυτοκίνητο. Κοιταχτήκαμε στο φανάρι και με ακολούθησες. Σε λένε Γιώργο και είχες βγει ιστιοπλοϊκό... Χαζομάρα που δεν ανταλλάξαμε σόσιαλ.