YOUR VOICE

Βάρκιζα Σάββατο βράδυ. Σε πήγα με τη φίλη σου στο πάρτι σε ένα σπίτι και καθίσατε και οι δυο στο κάθισμα του συνοδηγού.

Ήταν Ιούλιος. Ήμασταν με τις φίλες μου σε αναμονή στο «Θεόδωρος και Ελένη» στα Λεγρενά, απέναντι στον φούρνο. Μπήκα στον φούρνο για να αγοράσω ένα παγωτό όσο περιμέναμε και, κάποια στιγμή, ρώτησα την κυρία στον πάγκο αν το γλυκό στη βιτρίνα ήταν προφιτερόλ. Βγαίνοντας από τον φούρνο, ήρθες και μου μίλησες. Μου πρότεινες το προφιτερόλ του Ανδριά και μου είπες ότι θα πηγαίνατε με την παρέα σου στη 2η παραλία των Λεγρενών, προτείνοντάς μας να έρθουμε κι εμείς. Πήγαμε, αλλά τελικά δεν σε βρήκα. Έχεις καστανά μαλλιά, σταρένια επιδερμίδα, φοράς γυαλιά μυωπίας και έχεις έναν κρίκο στο αυτί. Δεν ανταλλάξαμε ονόματα, αλλά, παρόλο που έχει περάσει καιρός, θα χαιρόμουν πολύ αν επικοινωνούσες.

Σε είδα στο στενό, με παρκαρισμένο ασημί αμάξι. Εκεί κάπου κοντά δουλεύουμε και οι δύο. Κοιταζόμασταν, εσύ από μέσα από τον καθρέφτη σου, εγώ από έξω. Δεν μου μίλησες. Πώς θα γίνει να μιλήσουμε;

Ήσουν δίπλα μου, στα δεξιά της σκηνής, χόρευες από την αρχή ως το τέλος, ήξερες όλα τα τραγούδια. Κι εγώ δίπλα σου. Είχες μεγάλη παρέα, πού να σου μιλήσω...