Ιχνηλασία της Τοπικής Εβραϊκής Ιστορίας

Το πα­ρόν βι­βλίο συ­νι­στά επε­ξερ­γα­σμέ­νη μορ­φή του πρώ­του μέ­ρους της δι­δα­κτο­ρι­κής έρευ­νας της Ξέ­νι­ας Ελευ­θε­ρίου η οποία εντάσ­σε­ται στον κλά­δο της Δι­δα­κτι­κής της Ιστο­ρί­ας και με­λε­τά τη Δη­μό­σια Ιστο­ρία του Ολο­καυ­τώ­μα­τος των Θεσ­σα­λο­νι­κέ­ων Εβραί­ων, με κε­ντρι­κό άξο­να με­λέ­της τη σχο­λι­κή Ιστο­ρία. Οι εκ­δη­λώ­σεις κα­τά τις Ημέ­ρες Μνή­μης του Ολο­καυ­τώ­μα­τος, η ανέ­γερ­ση νέ­ων μνη­μεί­ων, η πραγ­μα­το­ποί­η­ση μό­νι­μων και πε­ρι­ο­δι­κών εκ­θέ­σε­ων στα μου­σεία της Θεσ­σα­λο­νί­κης και σε πο­λι­τι­στι­κούς χώ­ρους, η ονο­μα­το­θε­σία και με­το­νο­μα­σία οδών της Θεσ­σα­λο­νί­κης, η το­πο­θέ­τη­ση «Δει­κτών Μνή­μης» για τη σή­μαν­ση ιστο­ρι­κών τό­πων, η δι­ε­ξα­γω­γή δι­ε­θνών και πα­νελ­λα­δι­κών επι­στη­μο­νι­κών συ­νε­δρί­ων, ημε­ρί­δων και εκ­παι­δευ­τι­κών σε­μι­να­ρί­ων για το εν λό­γω ιστο­ρι­κό «συ­γκρου­σι­α­κό» τραυ­μα­τι­κό θέ­μα, όπως και η αύξη­ση της εκ­δο­τι­κής πα­ρα­γω­γής, εξε­τά­ζο­νται στην πα­ρού­σα έρευ­να, κα­θώς οι εξε­λί­ξεις στο επι­στη­μο­νι­κό πε­δίο της Ιστο­ρί­ας αφο­ρούν την πα­ρα­γω­γή και τη δι­ά­χυ­ση της ιστο­ρι­κής γνώ­σης, τη συ­γκρό­τη­ση ετε­ρο­γε­νών μορ­φών ιστο­ρι­κής κουλ­τού­ρας και τη δι­α­μόρ­φω­ση συλ­λο­γι­κών ταυ­το­τή­των σε ανα­φο­ρά με το πα­ρελ­θόν και τη βι­ω­μέ­νη εμπει­ρία των κοι­νω­νι­κών υπο­κει­μέ­νων. Το σύγ­χρο­νο πλαί­σιο της Δι­δα­κτι­κής της Ιστο­ρί­ας επι­βάλ­λει την αφύ­πνι­ση όλων ως προς τη δι­α­δι­κα­σία κρι­τι­κού ελέγ­χου της γε­νι­κό­τε­ρης δη­μό­σι­ας χρή­σης της Ιστο­ρί­ας, όπως και κά­θε μορ­φή πλη­ρο­φό­ρη­σης. Σή­με­ρα, ένα από τα νε­ό­τε­ρα και εν­δι­α­φέ­ρο­ντα αντι­κεί­με­να της σύγ­χρο­νης επι­στη­μο­νι­κής έρευ­νας απο­τε­λεί η εξέ­τα­ση των σχέ­σε­ων με­τα­ξύ ακα­δη­μα­ϊ­κής και Δη­μό­σι­ας Ιστο­ρί­ας. H δι­δα­σκα­λία της Το­πι­κής Ιστο­ρί­ας, απο­τε­λώ­ντας μία εναλ­λα­κτι­κή μορ­φή ιστο­ρι­κής εκ­παί­δευ­σης, εν­θαρ­ρύ­νει τη βι­ω­μα­τι­κή κα­τα­νό­η­ση και την έρευ­να του τραυ­μα­τι­κού ιστο­ρι­κού πα­ρελ­θό­ντος. Η έκρη­ξη του εν­δι­α­φέ­ρο­ντος για την επί­μα­χη μνή­μη του Ολο­καυ­τώ­μα­τος από τις κοι­νω­νι­κές και αν­θρω­πι­στι­κές επι­στή­μες, από τη Δη­μό­σια Ιστο­ρία και από την κοι­νω­νία των πο­λι­τών επα­να­φέ­ρει το αίτη­μα της πολ­λα­πλής επε­ξερ­γα­σί­ας του ιστο­ρι­κού τραύ­μα­τος. Το βα­σι­κό ερώ­τη­μα που προ­σπα­θεί να απα­ντη­θεί μέ­σω της πα­ρού­σας με­λέ­της, είναι εάν και σε ποι­ον βαθ­μό η ιστο­ρι­κή λή­θη και η άγνοια για τη γε­νο­κτο­νία των Ελ­λή­νων Εβραί­ων συ­νε­χί­ζει να υφί­στα­ται στη σχο­λι­κή εκ­παί­δευ­ση, πα­ρά τις δι­ε­θνείς εξε­λί­ξεις για την Εκ­παί­δευ­ση του Ολο­καυ­τώ­μα­τος (HolocaustEducation) από πα­γκό­σμι­ους εκ­παι­δευ­τι­κούς ορ­γα­νι­σμούς.