Γεια σου Μυρτώ, σου ’λειψα καθόλου; Eίμαι ο Χαράλαμπος ο τίμιος. Έχω να επικοινωνήσω πάνω από 2 χρόνια και από τότε έχω δεσμό με μια 21 χρονών (τώρα) που είναι και αυτή από τη βόρεια Ελλάδα. Την αγαπώ πολύ κι εκείνη το ίδιο. Είναι πολύ ξεχωριστή, γλυκιά, πανέμορφη, σπάνια σε χαρακτήρα. Είμαι πολύ πιστός, όμως (γιατί να υπάρχει αυτό το όμως;) έχω βαρεθεί, δεν ξέρω πώς να της το πω και τι να κάνω. Δεν θέλω να την πληγώσω. Τι με συμβουλεύεις; Χαράλαμπος ο τίμιος
Σας συμβουλεύω να πάτε στον πατέρα της και να τη ζητήσετε σε γάμο. Το πρόβλημα θα λυθεί άμεσα, η σχέση σας θα μετατραπεί αυτομάτως σε μια καταιγιστική περιπέτεια καταδίωξης με ανταλλαγές πυρών, ασύλληπτη δράση και διαρκείς ανατροπές, το πληκτικό σενάριο θα έρθει τούμπα, η οθόνη θα γεμίσει αίμα και αποκεφαλισμένα πτώματα, εσείς θα ανταμειφθείτε με μια χορταστική δόση αδρεναλίνης και αν ξαναβαρεθείτε να μου τρυπήσετε τη μύτη.
Υ.Γ. Την έχετε ξεπατώσει αυτή τη βόρεια Ελλάδα όμως, ρίξτε και καμιά ματιά στα νότια, πολύ το ’χετε αδικήσει το από δω κομμάτι, πατρίδα σας είναι κι αυτό.
Αγαπητή Μυρτώ, είμαι 16 χρονών και το κύριο πρόβλημά μου σχετίζεται με το επάγγελμα που θα ήθελα να ακολουθήσω: τη σκηνοθεσία. Και όλα αυτά τα χρόνια ακούω την ίδια φράση, δηλαδή ότι έχω ψυχολογικά και είμαι ονειροπαρμένος και αποκομμένος από την πραγματικότητα. Είμαι βαρεμένος επειδή η ερευνητική εργασία μου είχε ως τρόπο παρουσίασης ένα πεντάλεπτο βίντεο που για 2 λεπτά προβάλλω γυμνόστηθες σε γοτθικά τοπία. Έχω ψυχολογικά επειδή το μόνο που θέλω είναι να υπάρχει αγάπη και όχι αυτή η μιζέρια, και η επιθυμία να αποδείξω ότι ο άλλος είναι κατώτερος. Κάθε μέρα δεν κοιμάμαι και γράφω ποιήματα και μικρά πεζά, και σε όποιον τα έχω διαβάσει με κοιτάζει με ένα... απερίγραπτο ύφος της φάσης: «Την παλεύεις; Χαλάρωσε». Όχι, δεν μπορώ να χαλαρώσω! Δεν μπορώ να ζω σε ένα περιβάλλον όπου ο καθένας υποκρίνεται ώστε να μας περάσει τη δικιά του προκρούστεια λογική. Δεν μπορώ να βλέπω πλέον τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να λέω: «Πόσο μαλάκας παίζει να είσαι που κάθεσαι και κλαις για όσους δεν κατάφεραν να δαμάσουν τα κύματα της ζωής τους ή να ανακαλύψουν τις ρίζες της δικιάς τους ψυχής;». Όλοι έχουν μετατραπεί σε Ντόριαν Γκρέι που γι’ αυτούς το να νοιάζεσαι για κάποιον είναι τεράστια μαλακία και σημασία έχει μόνο το σώμα, κι εγώ είμαι αυτός ο Δάντης που περιφέρεται μέσα σε μια κόλαση. Έχω πάει σε ψυχολόγους και οι γονείς μου αρνούνται τις ψυχοθεραπείες διότι δεν μπορούν να αποδεχτούν το γεγονός ότι τόσα χρόνια σκέφτονταν τον εαυτούλη τους και έκαναν λάθη στην ανατροφή του παιδιού τους (αλλά τους αρέσει να ακούνε από αυτούς ότι το παιδί τους είναι έξυπνο). Επομένως, ναι, όσον αφορά σεξουαλικότητες, αγάπη, στήριξη και φιλίες, έχω μεταμορφωθεί σε μια οντότητα που περιφέρεται και δεν ζει. Και όχι, ρε γαμώτη μου, δεν θέλω να καταλήξω με ψυχοφάρμακα στα 18 και να είμαι ένας ακόμη βαρεμένος σκηνοθέτης που θέλει να προβάλλει προβλήματα της ζωής του και τη δημιουργική του αλαζονεία. Δεν θέλω να γράφω μες στη μαύρη νύχτα τα απομνημονεύματα ενός μαλάκα που κάθεται και παρατηρεί τη ζωή. Και ποιος είμαι εγώ που τα απαιτώ όλα αυτά;! Έλα μου ντε, ποιος είμαι...
Δηλαδή αν ξαφνικά αλλάζατε και θέλατε να γίνετε π.χ. οδοντίατρος, πιστεύετε ότι θα αποφεύγατε τα ψυχοφάρμακα στα 18 σας και θα νιώθατε καλύτερα για το μέλλον; Μπα. Το πολύ πολύ να γινόσασταν οδοντίατρος και να συνεχίζατε να ονειρεύεστε γυμνόστηθες παρθένες σε γοτθικά τοπία, την ώρα που θα κολλάγατε μια μασέλα (που εύχομαι να μη συμβεί ποτέ και κυρίως να μην είναι η δική μου). Φοβάμαι, αγαπητέ, ότι τα έχετε μπλέξει. Πώς πήγε και κόλλησε η επιθυμία για καλλιτεχνική έκφραση –που μια χαρά επιθυμία μού φαίνεται– ως επιστέγασμα του ψυχολογικού σας ζοριού; Η ανησυχία της ψυχής παραμένει στη θέση της για όλους όσους έχουν ανήσυχες ψυχές και το γεγονός ότι γράφετε μέσα στη μαύρη νύχτα τα απομνημονεύματα ενός μαλάκα δεν έχει σχέση με το ότι θέλετε να γίνετε σκηνοθέτης. Υ.Γ. Όντως υπάρχουν σκηνοθέτες που μας τα ζαλίζουν με τα ψυχολογικά τους, γι’ αυτό ασχοληθείτε καλύτερα με το πώς θα κάνετε τα ψυχολογικά σας κάτι που να αφορά όλους εμάς που θα βλέπουμε τις ταινίες σας. Καλή σταδιοδρομία.
Μυρτώ, θέλω γκόμενο ωραίο, νέο και με λεφτά. Μέχρι στιγμής πετυχαίνω μόνο τα δύο πρώτα, δεν παραπονιέμαι, αλλά μαλακία δεν είναι να είσαι μια κοπέλα με τα όλα σου και να πληρώνεις το ποτό σου όταν βγαίνεις έξω;
