Οδηγός επιβίωσης για το Secret Santa: Τι να κάνετε - και τι να αποφύγετε

Το Secret Santa έχει μια μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία, ανεξάρτητα από το πόσο εμπορευματοποιημένο μπορεί να μας φαίνεται σήμερα.

Στη Σουηδία υπάρχει το αρχαίο έθιμο Julk­lapp («Χριστουγεννιάτικο Χτύπημα»), όπου οι γείτονες άφηναν δώρα στις πόρτες ο ένας του άλλου μαζί με έναν γρίφο για να μαντέψουν τον δωρητή, ενώ άλλοι αποδίδουν τη σύγχρονη εκδοχή του Secret Santa στον Λάρι Στιούαρτ, έναν Αμερικανό φιλάνθρωπο που μοίραζε χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων στους άπορους και έγινε γνωστός ως «Ο Μυστικός Άγιος Βασίλης του Κάνσας».

Φυσικά, αυτά ξεπερνούν κατά πολύ τον προϋπολογισμό των περισσότερων εταιρικών Secret Santa, γι’ αυτό η επιλογή δώρου μπορεί να γίνει πραγματικό ναρκοπέδιο για όσους δεν είναι προετοιμασμένοι.

Οι κανόνες του Secret Santa είναι απλοί: συμφωνείτε σε έναν προϋπολογισμό, βάζετε τα ονόματα σε ένα καπέλο, τραβάτε ένα όνομα και αγοράζετε δώρο για αυτό το άτομο. Το κλειδί της επιτυχίας είναι να τηρηθούν αυστηρά: χωρίς αλλαγές ονομάτων, χωρίς αποκαλύψεις και χωρίς υπέρβαση ή υποβάθμιση του ποσού.

Όσον αφορά τον προϋπολογισμό, πρέπει να τον καθορίζουν τα μέλη της ομάδας με τα χαμηλότερα εισοδήματα, λέει ο Ρούπερτ Γουέσον, διευθυντής της εταιρείας εθιμοτυπίας Debrett’s. «Πρέπει να υπάρχει συναίνεση από τους λιγότερο καλά αμειβόμενους πριν ξεκινήσετε», σημειώνει.

Άλλη βασική αρχή: το Secret Santa δεν πρέπει ποτέ να είναι υποχρεωτικό. «Δεν πρέπει να ασκείται πίεση σε κανέναν», λέει ο Χούγκο Στράχβιτς, επίσης διευθυντής στη Debrett’s. «Οι περισσότεροι συμμετέχουν γιατί είναι διασκεδαστικό, αλλά μη χριστιανοί εργαζόμενοι ή όσοι έχουν περιορισμένο εισόδημα μπορεί να νιώσουν άβολα».

Κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα αφεντικά δεν πρέπει να συμμετέχουν, γιατί οι νεότεροι εργαζόμενοι μπορεί να νιώσουν πίεση να ξοδέψουν περισσότερα. Ωστόσο, ο Γουέσον θεωρεί ότι είναι πιο ισότιμο όταν συμμετέχουν όλοι - αρκεί να τηρούνται οι κανόνες. «Κανένα “πήγα λίγο πάνω από το όριο”. Όλοι το μαθαίνουν. Είναι μυστικό για μισή ώρα το πολύ».

Επίσης, είναι κακή συμπεριφορά να προσπαθεί κάποιος να μάθει ποιος του αγόρασε το δώρο. «Το να κάνεις έρευνα ή φασαρία μπορεί να καταλήξει άσχημα», λέει ο Στράχβιτς. «Το πνεύμα του παιχνιδιού είναι η διακριτικότητα και η χάρη - στο δίνω και στο λαμβάνω».

Σε αντίθεση με τα δώρα σε οικογένεια ή φίλους, το Secret Santa συχνά αφορά άτομα που δεν γνωρίζεις καλά. Αυτό μπορεί να αυξήσει την πίεση, αλλά έχει και ένα πλεονέκτημα: «Ο καλύτερος τρόπος να αγοράσεις δώρο είναι χωρίς να περιμένεις κάτι σε ανταπόδοση», λέει ο Στράχβιτς. «Το Secret Santa είναι πράξη ανιδιοτέλειας και οδηγεί σε πιο καθαρή, λιγότερο υπολογισμένη επιλογή».

Η καλύτερη πρακτική είναι η απλότητα: επιλέξτε ένα χαρακτηριστικό του παραλήπτη και βασιστείτε σε αυτό. Αν μιλάει συνέχεια για τη γάτα του, πάρτε κάτι σχετικό με γάτες. Αν τρώει κάθε μέρα το ίδιο σνακ, πάρτε δωροκάρτα από το κατάστημα. Δεν υπάρχει χώρος για λεπτές αποχρώσεις - αν έχετε αμφιβολία, μην το επιλέξετε.

«Παίξτε εκ του ασφαλούς», προειδοποιεί ο Στράχβιτς. «Είναι μια περίοδος με αρκετό άγχος - μπόνους, οικογενειακά δώρα, πεθερές. Ακόμη και ένα καλοπροαίρετο αστείο μπορεί να παρεξηγηθεί. Η ειλικρίνεια είναι πάντα η πιο ασφαλής επιλογή».

(Πηγή: The Daily Telegraph)