Μίλα μου βρώμικα 226

This is how it goes. Είμαι κι εγώ μια πρώην καμένη γκόμενα, από αυτές που κλαίνε τη μοίρα τους που τους τυχαίνουν πάντοτε μαλάκες και κάθε φορά επιλέγουν με μεγάλη προσοχή τον επόμενο – μεγαλύτερο συνήθως μαλάκα. Όταν λοιπόν μια μέρα μετά από πολύ διαλογισμό, άπειρες ώρες αυτοψυχανάλυσης και πολλά χαστούκια κατάλαβα ότι τα κακά παιδιά δεν θα με κάνουν ποτέ ευτυχισμένη, αποφάσισα να το πάρω αλλιώς. Και ω του θαύματος, γνώρισα ένα απίστευτο πλάσμα, γλύκο και τρυφερό –από αυτά που μπορεί παλιά να με ’καναν να ξερνάω– και ζω τον απόλυτο έρωτα. Έπαθα ντουβρουτζά, που λένε. Αφού τσιμπιέμαι να δω αν είναι αλήθεια!

Έλα μου όμως που εδώ και 3 μήνες, από τους 5 συνολικά, είναι λες και μας έχουν μουτζώσει! Από νοσοκομείο σε νοσοκομείο το πάμε εναλλάξ κι από κηδεία σε ατύχημα. Μια στον έναν τυχαίνουν και μια στον άλλο. Δηλαδή αντί να είμαστε στα μέλια, που λένε, είμαστε με ένα μυξομάντιλο στο χέρι. Στα νοσοκομεία δε, παίζουμε σφαλιάρες με το προσωπικό, κολλητάρια γίναμε. Και ερωτώ, Μυρτώ μου, μήπως το σύμπαν προσπαθεί να μου πει κάτι; Του τύπου, αν ηρεμήσεις ποτέ να με χέσεις; Λέω εγώ, τώρα...

Ένα θα σας πω: Όσα στραβά κι αν σας τύχουν, βοηθήστε τη σοβαρή λογοτεχνία να θριαμβεύσει έναντι της κουλαμάρας. Συσπειρωθείτε, οπλιστείτε και αντισταθείτε στην αμπελοφιλοσοφία του Κοέλο.

Υ.Γ. 1 Ή μήπως Κοέλιο; Ή Κοέγιο; Πώς στο διάολο προφέρεται;

Υ.Γ. 2 Κουράγιο. Κι ελαφρύ περπάτημα. Θα περάσουν οι δυσοιωνιές.

Όχι, δεν θα μιλήσω βρώμικα, αν και εδώ το ’χω! Είπαμε... είναι καλοκαίρι και να μην κουτρουβαλιόμαστε στα κρεβάτια με τέτοια ζέστη. Είπαμε ότι οι άντρες δεν την πέφτουν πια. Άντε να το καταλάβω κι αυτό. Πότε θα δούμε άσπρη μέρα; Πώς γίνεται δηλαδή πια όλο αυτό με τα συννεφάκια; Πώς δηλαδή συμβαίνει και οι άνθρωποι τα φτιάχνουν; Τι κάνουν; Κάτι δεν κάνω σωστά... κάτι... κάτι. Αλλά δεν θα μιλήσω βρώμικα. -Π.Μ.

Σταματήστε να αγχώνεστε τόσο για τα γκομενικά. Οι Άγιοι Πατέρες αλωνίζουν, ο υπουργός παραιτήθηκε, το καλοκαίρι πάει κι εντός ολίγου το Πείραμα θα μας τινάξει στον αέρα και θα γίνουμε όλοι σκόνη.

Μυρτουούδιιι... Είναι παντρεμένος. Πότε θα χωρίσει; -UFO

Ποτέ. Μις Ούφο.

Καλημέρα, ευτυχώς που μπήκα στο ίντερνετ και είδα το γράμμα που σου είχε γράψει η κοπελιά που χώρισε με τον τύπο που τσακωνότανε συνέχεια, αλλά τελικά τώρα που χώρισε τραβάει όλα τα μαλλιά που έχει στο κεφάλι της. Και λέω ευτυχώς, γιατί τελικά δεν είμαι μόνη μου σε αυτό τον κόσμο. Ευτυχώς χώρισα, είπα κι εγώ από τη μια, αλλά τελικά έχω την εντύπωση ότι είναι καλύτερα να τσακώνομαι παρά να είμαι μόνη μου. Είναι καλύτερα να έχω κάποιον να βρίζω παρά να βρίζω τα σοβατοπιά. Άσε που πλέον πρέπει να σκέφτομαι στον «ενικό» ενώ εδώ και δυο χρόνια ό,τι κι αν έκανα έλεγα «θα πάμε», «θα έρθουμε» κ.τ.λ.

ΣΚΑΤΑ.

Αν ο λόγος για να κρατήσετε μια σχέση είναι ο πληθυντικός αριθμός, πάρτε ένα σκύλο, μια γάτα, ένα καναρίνι κι ένα ζευγάρι χάμστερ.

Αγαπητή Μυρτώ, στο μυαλό μου είναι όλα καλά. Στο μυαλό μου κανείς δεν με κάνει ό,τι θέλει. Στο μυαλό μου δεν με αγνοεί κανείς και δεν με κάνει να περιμένω – κάτι που είμαι τόσο κακή σε αυτό... Στο μυαλό μου όλα εγώ τα σκοτώνω κι εγώ τα γεννάω, στο μυαλό μου είμαι όποια θέλω, στο μυαλό μου έχω όποια μουσική υπόκρουση θέλω... Στο μυαλό μου κανείς δεν με απορροφά... Στο μυαλό μου εγώ ορίζω τη ζωή μου... Στο μυαλό μου ό,τι κάνω το κάνω μόνο για εμένα… Στο μυαλό μου γελάω με όλα μου τα αστεία… Στο μυαλό μου υπάρχει μόνο η δική μου διάθεση... Γιατί λοιπόν το μυαλό μου αφήνει οποιονδήποτε να μου τη χαλάει;;; Γιατί με κάνει να μην μπορώ να λειτουργήσω; Γιατί με κάνει να μην μπορώ να φάω; Γιατί με κάνει να μην μπορώ να έχω; Γιατί με κάνει να χαμογελάω μόνο όταν φαντάζομαι; Γιατί με κάνει να ανατριχιάζω, να σέρνομαι, να χαλιέμαι, να αμφιβάλλω, να κλαίω, να φοβάμαι, να κάνω πίσω, να στεναχωριέμαι, να κλείνομαι στον εαυτό μου, να χαζεύω, να επιθυμώ; Ίσως γιατί αυτό το μυαλό λέγεται καρδιά... Για πες εσύ, που ξες... -ΑΑ

Δεν έχω ιδέα. Το δικό μου το ’χω κάψει καιρό τώρα. Η μόνη ένδειξη ότι δουλεύει ακόμα είναι ένα διαρκές βουητό, σα να ξέχασε κάποιος ανοιχτή την πόρτα του ψυγείου.

Αγαπητή Μυρτώ, θα είμαι σύντομος: Τα τελευταία 2 χρόνια δεν μπορώ να γνωρίσω ένα παιδί με λογική και ευαισθησία. Καλή εμφάνιση έχω και πολλά άλλα χρήσιμα... Στο γυμναστήριο με κοιτάνε όλο παντρεμένοι. Βλέπω τη βέρα και τα παίρνω... Βγάλ’ τη, ρε παπάρα, πρώτα και πες και μια κουβέντα... Λες και είμαστε του βουβού. Αλλά αυτοί μόνο κοιτάνε... Οι υπόλοιποι ξεστραβώνονται μόνο αν εμφανιστεί τύπος Falcon Video (εκπαιδευτικές, μη νομίζεις). Με λίγα λόγια έχω φρικάρει με τη διάχυτη μοντελοπροστυχόκαυλα που κυκλοφορεί, όπως και τη δήθεν συμπεριφορά εγώ-δεν-κοιτάω-είμαι-θεός-και-υπεράνω...

Πού θα βρώ, Μυρτώ, έναν Νίκο-χεβιμεταλά που να φτιάχνει καταπληκτική σπανακόπιτα; Αυτός είναι ο τύπος μου...

Υ.Γ. Μέχρι τότε θα βλέπω FTV Men και να πάνε να γαμηθούνε όλοι... Ευχαριστώ -Th.

Η συμβουλή μου είναι να μην πιστεύετε αυτά που βλέπετε στην τηλεόραση. Fiction το λένε στο χωριό μου.

ΣΤΕΙΛΕ το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».