Σε βλέπω γκαντεμιασμένο

Υπάρχουν τα πάνω, υπάρχουν και τα κάτω. Καιρός πανιά - καιρός κουπιά, θα έλεγε ένας ναυτικός. Μια χιονιάς και μια λιακάδα, ο γεωργός. Καιρός του σπείρειν και καιρός του θερίζειν, ο θρήσκος. Υπάρχουν επίσης οι τυχεροί –ένα σπείρειν, επτά θερίζειν– και οι άτυχοι – ένα θερίζειν, επτά σπείρειν. Υπάρχει όμως και ο γκαντεμόσαυρος, ρε παιδιά, που όταν γεννήθηκε τον έφτυσαν οι μοίρες. Είναι το άτομο αυτό που ποτέ δεν κέρδισε λαχείο, πάντα χώριζε στον ένα μήνα (δεν φταις εσύ, δικό μου είναι το πρόβλημα), αυτός που τον κλέβουν στα ρέστα, τον απολύουν κατά λάθος, τον πατάνε στα στριμωξίδια και είναι αλλεργιός στα πάντα, πλην της ρίγανης. Αυτός που τραγουδάει Καζαντζίδη και νιώθει τον στίχο. Τον ξέρετε αυτόν; Βρήκα το αμάξι του, να του πείτε. Είναι παρκαρισμένο στα κάτω Πατήσια. Παράνομα.