Σπάνιο σύνδρομο: Μπορεί να θυμηθεί κάθε λεπτό της ζωής της – και αυτό είναι εξαντλητικό

Η Marilu Henner είναι ηθοποιός γνωστή από τον ρόλο της στην τηλεοπτική κωμική σειρά Taxi και στην πρώτη θεατρική παραγωγή του Grease τη δεκαετία του '70. Όμως, στην πραγματικότητα η Henner είναι διάσημη εξαιτίας ενός σπάνιου συνδρόμου, αυτού της σχολαστικής μνήμης που στην πραγματικότητα την αναγκάζει να θυμάται και την παραμικρή λεπτομέρεια της καθημερινότητάς της.

 «Κάποια πράγματα μου έρχονται αμέσως στο μυαλό και κάποια άλλα τα θυμάμαι λίγο πιο αργά. Αλλά στο τέλος θυμάμαι τα πάντα με την παραμικρότερη λεπτομέρεια», εξήγησε η Henner μιλώντας στην εκπομπή 60 Minutes Australia, προσπαθώντας να εξηγήσει τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται το σύνδρομό της.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η παρουσιάστρια έφτασε στο σημείο ακόμα και να θέσει την ηθοποιό σε δοκιμασία, ζητώντας της

Η παρουσιάστρια έθεσε τη Henner σε δοκιμασία, καθώς μπορούσε να θυμηθεί συγκεκριμένες στιγμές από συγκεκριμένες ημέρες. Σε συνέντευξή της το 2018 είχε περάσει το ίδιο τεστ με επιτυχία, καθώς για την ίδια ήταν «σα να αναζητά κάτι στο Google». Κάπως έτσι της ζητήθηκε να θυμηθεί –και τα κατάφερε- τι μέρα έπεφτε η 8^η Σεπτεμβρίου 1985 και εξήγησε τη διαδικασία που της συμβαίνει, ώστε να θυμηθεί τέτοιου είδους λεπτομέρειες.

«Ξέρω λοιπόν ότι η 8η Σεπτεμβρίου 1985 ήταν Κυριακή. Είναι σαν το '85 ξαφνικά να ευθυγραμμίζεται και να οργανώνεται εντελώς με έναν τρόπο χρονοδιαγράμματος και βλέπω όλο το ημερολόγιο να μπαίνει στη θέση του», δήλωσε η Henner.

Ενώ η ηθοποιός είναι ενθουσιασμένη που πάσχει από αυτό το σπάνιο σύνδρομο οργάνωσης της μνήμης, μια άλλη γυναίκα θεωρεί τεράστια κόπωση αυτό που της συμβαίνει.

Η Jill Price ήταν η πρώτη που διαγνώστηκε με αυτό, καθώς, όπως είπε, ήθελε απλώς «να ουρλιάζει με όλη της τη δύναμη τις περισσότερες φορές» που χρειαζόταν να ανακαλέσει κάτι στη μνήμη της και αυτό ήταν εκεί, παρόν και άμεσα.

Εκτός από το να θυμάται τυχαία γεγονότα, αυτό σημαίνει ότι οι πιο δύσκολες στιγμές και οι κακές αναμνήσεις είναι πάντα παρούσες στο μυαλό της, οδηγώντας την «στην τρέλα».

Και μια άλλη γυναίκα, η Louise Owen, δήλωσε ότι αισθάνεται «λίγο σαν φρικιό» και «κινούμενη φάρσα για πάρτι», καθώς περιγράφει τη μνήμη της ως «λίγο σαν μυ που της αρέσει να γυμνάζει». 

«Με όλες αυτές τις ημερομηνίες και όλες αυτές τις αναμνήσεις, είναι σχεδόν σαν να είμαι υπεύθυνη για περίπου 9.000 ατίθασα παιδάκια», πρόσθεσε. «Όλα διεκδικούν την προσοχή μου όλη την ώρα, όπως «διάλεξε με, δώσε μου προσοχή», αλλά πρέπει να τους έχω όλους υπό έλεγχο».

Από όσα περιέγραψαν οι γυναίκες, η απόλυτη ανάκληση μνήμης είναι λίγο κάτι σαν ευλογία και σαν κατάρα, κυρίως «επειδή ποτέ δεν μπορούν να ξεχάσουν ή έστω να αποδιώξουν από τη μνήμη τους τις κακές στιγμές και τις εξαιρετικά δυσάρεστες προσωπικές εμπειρίες».