Athens Voices 502

Τρίτη πρωί, μέρα της κηδείας του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου και η Σκουφά είναι πλημμυρισμένη κόσμο και αυτοκίνητα. Μία κυρία ρωτάει

έναν περαστικό:

-Ποιος πέθανε;

-Δεν ξέρω. Κάποιος υπουργός… Γιάννης Μπαρμπαγιάννης νομίζω.

«Τα ντελιβεράδικα άραγε φτάνουν εδώ πάνω;»

(Απορία κοπέλας, Αναφιώτικα, Ακρόπολη, Τρίτη απόγευμα)

Προφήτης Ηλίας, Πειραιάς, αραγμένα αυτοκίνητα με θέα, Τετάρτη βράδυ. Κυρία μιλάει στο κινητό της – μάλλον σε φίλη της:

«Θα σας πάω για καμιά γαστροσκόπηση γιατί, καλά εσύ, τον άλλο τον αδέσποτο φοβάμαι».

«Ναι, γεια σας! Μπορώ να μιλήσω με το μαλάκα, παρακαλώ; Α, είστε ο ίδιος. Χαίρομαι πολύ που μιλάω με τον ίδιο αυτοπροσώπως!»

(Κύριος μιλάει στο κινητό του. Μετρό Δάφνης, Τρίτη απόγευμα)

Τετάρτη μεσημέρι. Μια γυναίκα βγαίνει από το κτίριο του Λαϊκού Νοσοκομείου και κατευθύνεται προς το café μιλώντας ανήσυχη στο κινητό της:

«Ρε… Συνήλθε ο πατέρας μου… Και το πρώτο πράγμα που μου είπε ξέρεις ποιο είναι; Φταίει η μάνα σου!»

«Κι γκώ ακούω φουνές στουν ύπνου μου αλλά ντε ξυπνάου».

(Βουλγάρες φίλες, συζητούν στη λαϊκή Παγκρατίου, Παρασκευή μεσημέρι)

panikoval500@gmail.com