Μυρτώ, διάβασα στο προηγούμενο τεύχος για το φίλο που του πέφτει όταν βάζει προφυλακτικό και είπα να γράψω κι εγώ το δικό μου θεματάκι. Λοιπόν είμαι 24, έχω κάνει διάφορες σχέσεις, αλλά μέχρι σήμερα απέτυχαν όλες, λίγο ως πολύ. Όποτε γνωρίζω κάποια που τη γουστάρω πολύ και αρχίζω να νιώθω κάτι δυνατό, στο σεξ δεν είμαι ο εαυτός μου, με αποτέλεσμα σχεδόν πάντα να έχω πρόβλημα με τη στύση μου και να νομίζει η κοπέλα ότι φταίει εκείνη που δεν με… φτιάχνει αρκετά. Έχω σκεφτεί μέχρι και το Viagra, αλλά μου φαίνεται μαλακία από τα 24 να παίρνω χάπια για να μου σηκώνεται, τη στιγμή που με όσες κοπέλες δεν με ενδιαφέρουν και πολύ λειτουργώ κανονικότατα. Thanos
Πρώτα πρώτα το βιάγκρα θεωρείται πλέον παρωχημένο – υπάρχουν «ανυψωτικά» νέας γενιάς που δουλεύουν με το ερέθισμα – εκτός κι αν δεν σας πειράζει να έχετε μια παρατεταμένη και «αδυσώπητη» στύση, την ώρα που οδηγείτε, που βλέπετε Τσάμπιονς Λιγκ, που ψωνίζετε στο σούπερ μάρκετ και γενικά σε άσχετες φάσεις της καθημερινότητας. Επίσης, αν νιώθετε ότι αυτά που σας αρέσει να κάνετε στο σεξ είναι «βρώμικα» και ότι αν κάνετε «βρώμικο» σεξ με την κοπέλα που «σέβεστε» εκείνη θα χάσει αυτομάτως το σεβασμό σας, δείχνει λογικό το να χάνετε τη στύση σας. Το μπέρδεμα του μυαλού και των πεποιθήσεων δεν λύνεται με κανένα χάπι.
Υ.Γ. «Μα τη μάνα του παιδιού μου θα πηδήξω;» άκουσα να λέει κάποιος, κάποτε. Τύπου χιούμορ, βέβαια, αλλά χαίρε βάθος αμέτρητον!
Μυρτώ, βόηθα. Είμαι μια 40άρα σε κρίση έρωτα. Γνώρισα το ταίρι μου online και περάσαμε 15 ημέρες παθιασμένου καλοκαιρινού έρωτα, αλλά δυστυχώς είναι Αμερικάνος. Είναι τέλειος, σου λέω: ευγενικός, προσεκτικός, γκουρού του σεξ, διαβασμένος, πολιτισμένος, ελεύθερος και κυρίως στην ηλικία μου – ξέρεις πόσο δυσεύρετο είναι αυτό; Αν και Αμερικάνος είναι φυσικά και κλασικός άνδρας, που η πρώτη του φράση ήταν «this is just for fun, right?» Εγώ φυσικά απάντησα right, αλλά άμα τύχει, αγοράζω σε χρόνο μηδέν το εισιτήριο ή και με τα πόδια πάω. Τώρα αλληλογραφούμε και λέμε πόσο ωραία περάσαμε το καλοκαίρι και σκέφτομαι: να ρίξω την πρόταση να συναντηθούμε κάπου στον κόσμο ή να κάτσω στα αυγά μου;
Σε φιλώ
Πού τα πουλάτε αυτά; Αφού το έχετε ήδη πάρει απόφαση. Δηλαδή τι απόφαση, ήδη φτιάχνετε βαλίτσες. Τι βαλίτσες, μέσα στο αεροπλάνο βρίσκεστε και δένετε ζώνη. Ποιο αεροπλάνο, στο JFK έχετε κατέβει με ένα πανό που γράφει «marry me». Ποιο JFK, στο σπίτι του απ’ έξω είσαστε και αυτή τη στιγμή χτυπάτε το κουδούνι, στρώνοντας την ουρά του νυφικού που αναγκαστήκατε να βάλετε άρον άρον γιατί δεν βρίσκατε τίποτε άλλο στην ντουλάπα.
Υ.Γ. Ρίξτε την πρόταση, αλλά προετοιμαστείτε και για μια ενδεχόμενη χειμωνιάτικη απάντηση. Το τονίζω: ενδεχόμενη.
Mυρτώ, ήμουν δύο χρόνια μ’ έναν άνθρωπο που αγαπούσα πάρα πολύ. Κάποια στιγμή του ζήτησα να μείνουμε μαζί. Αυτός αρνήθηκε, φυσικά. Και λέω «φυσικά» διότι αν ήθελε θα μου το είχε ήδη προτείνει και δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Το θέμα είναι ότι τον πρώτο χρόνο μου έλεγε «δε θα ήταν όμορφα τώρα να ’χαμε ένα σπίτι στο βουνό και να ’μασταν με τα παιδιά μας;» Κι ήθελε και πολλά παιδιά, Μυρτώ, και ξαφνικά, μετά από μια περιπέτεια υγείας του, στην οποία του στάθηκα πάρα πολύ και τον στήριξα, δήλωσε ότι ΔΕ Μ’ ΑΓΑΠΑΕΙ και σιγά-σιγά άρχισε να τα παίρνει όλα πίσω. Μα τον αγαπούσα τόσο πολύ, πώς μπόρεσε και προτίμησε να με χάσει, ενώ μετά δήλωνε με δάκρυα στα μάτια ότι μ’ αγαπάει αλλά δεν μπορεί να ζήσει μαζί μου γιατί πιέζεται και πνίγεται; Γιατί μ’ έβαλε στο τριπάκι να φτιάξω μια εικόνα και μετά μου την πήρε πίσω; Ξυπνάω και κοιμάμαι μ’ ένα γιατί. Και κλαίω πολύ, παρόλο που έφυγα, γιατί τον έβαλα πάνω κι απ’ τον εαυτό μου... δεν ήμουν πλέον ο εαυτός μου!
Έχω παρατηρήσει ότι όσοι τσαμπουνάνε για παιδιά, σπίτια και ομορφιές από τον πρώτο χρόνο, πάντα το έργο το φαντασιώνονται στο βουνό. Ανεξήγητο βίτσιο, τι να πεις; Να πεις, αϊ σιχτίρ επιτέλους με τις βουκόλες.
Υ.Γ. Πενθήστε το όσο σας χρειάζεται. Μετά, μακριά από εγωκεντρικούς πληγωτές.
Μυρτώ, είμαι ο «Ν», 16 και κάτι... Από τα τέλη του καλοκαιριού έχω σχέση με τον «Σ» που είναι 23 στα 24. Τον Νοέμβρη θα παρουσιαστεί στο στρατό... Εδώ σε θέλω, καρδιά μου! Δεν θα κάνει 9μηνη θητεία, αλλά θα κάτσει 14 μήνες. Είναι υποψήφιος έφεδρος αξιωματικός. Μετά τους πρώτους 3 μήνες, θα κάνει την υπηρεσία του 8 ωρίτσες και μετά θα πηγαίνει σπίτι του. Φοβάμαι. Κι αν ισχύει τελικά αυτό που λένε «μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται»; Αν τύχει και χωριστούμε; Αν βρει αυτός ή βρω εγώ κάποιον άλλον; Δεν θέλω να τον χάσω. Τον αγαπώ. Ευχαριστώ. Ένα Ν.
Μα γι’ αυτό υπάρχει ο στρατός, για να δοκιμάζει την αγάπη. Αλλιώς θα το διαλάγαμε το μαγαζί και δεν θα’ χαμε τώρα ιστορίες με εξοπλισμούς και γερμανικά υποβρύχια.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
15°
