(Περίληψη προηγουμένου: Η τελευταία περιπέτειά του με ένα κορίτσι από την Ουκρανία έστρεψε τον κουμπάρο σε κάτι που είχε ξεχάσει, στις Ελληνίδες)
Η μία ήτανε τρελή, η άλλη έπινε πολύ, η παράλλη τον έδερνε. Έτσι, μετά από μια εξαετία ερωτικής περιπλάνησης στο ανατολικό μπλοκ, ο κουμπάρος αποφάσισε ότι το μέλλον βρίσκεται στις Ελληνίδες. Το καλό ήταν ότι μετά τις τελευταίες του επιτυχίες είχε ανέβει ψυχολογικά. Καθόμασταν ένα βράδυ στο Τρανζίστορ και πίναμε ούζα και μου είπε: «Να το ξέρεις, ρε. Αν κάνεις καμιά φασούλα, για την επόμενη εβδομάδα έχεις αέρα. Αλλιώς τις κοιτάς τις γκόμενες. Το καταλαβαίνουνε κι αυτές ότι δεν είσαι πεινάλας. Αλλά πρέπει να προλάβεις τη βδομάδα».
Σε ένα τραπέζι απέναντι ήτανε τρεις κοπέλες. Τις πλησίασε, χαμογέλασε και τους είπε: «Κορίτσια, καλησπέρα. Να κάτσω στην παρέα;». Του απάντησαν ότι έλεγαν κάτι δικά τους. Μετά πήγε και σε άλλο τραπέζι, αλλά πάλι τα ίδια. Στο τέλος κέρασε σφηνάκια κάτι διπλανές, αλλά όταν ζήτησε τηλέφωνο του είπανε ότι μπορεί να τα ξαναπούνε εκεί, άμα τύχει. Κι έτσι, με τη βδομάδα να φεύγει, γράφτηκε σε μια ιστοσελίδα γνωριμιών με Ελληνίδες. Μετά, έβαλε τον πιτσιρικά για ύπνο, γέμισε ένα ποτήρι μέχρι πάνω με ούζο, άνοιξε το παραθυράκι της κουζίνας για να φεύγει η κάπνα, και βάλθηκε να κοιτάει τα προφίλ.
Μία στις δέκα είχανε φωτογραφία και οι μισές από αυτές δεν βλέπονταν. Αποφάσισε να ρισκάρει και έστελνε αιτήματα φιλίας σε όλες από 35 και κάτω. Μέχρι 40 ενδιαφερόταν, αλλά υπολόγιζε ότι αν κάποια ήταν 40, θα έκρυβε και μια 5ετία. Τελικά του απάντησε το maraki_34 και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
Maraki_34: Τι εννοείς όταν λες ότι είσαι καλό παιδί;
Κουμπάρος: Χαχα! Ε, καλό παιδί είμαι, γιατί να μην το πω;
Maraki_34: Ναι, αλλά τι εννοείς; Ότι είσαι ήσυχος, συμβιβαστικός, χαμηλών τόνων;
Κουμπάρος (που σκεφτόταν ότι έπεσε σε τρελή): Εννοώ ότι νοιάζομαι για τους ανθρώπους, όχι μόνο για τους κοντινούς μου, για όλους. Αυτό, νομίζω, ότι με κατατάσσει στα καλά παιδιά.
Maraki_34: Εγώ είμαι πολύ δυναμική. Και θέλω ο άντρας να είναι άντρας. Να τον αισθάνομαι. Να είναι πιο δυναμικός από εμένα. Εσύ είσαι;
Κουμπάρος (σίγουρος πια ότι ήταν τρελή): Είμαι, αρκετά. Πού δουλεύεις;
Maraki_34: Στο Δημόσιο. Εσύ;
Κουμπάρος: Κι εγώ. Είσαι όμορφη;
Maraki_34: Εσύ;
Κουμπάρος: Ομορφόπαιδο. Εσύ πώς είσαι; Κάνε μου μια περιγραφή του εαυτού σου.
Maraki_34: Να σου πω. Είμαι 1,60, κανονικά κιλά, με μαύρα μακριά μαλλιά. Και να μου έλεγες ότι θα μπορούσα να αλλάξω κάτι επάνω μου, δεν θα άλλαζα τίποτα. Άσε που δεν έχω φάει ποτέ χυλόπιτα.
Κουμπάρος: Θες να μου δώσεις το τηλέφωνό σου να σε πάρω;
Του το έδωσε. Του άρεσε η φωνή της και, από όσο μπορούσε να καταλάβει από το τηλέφωνο, δεν πρέπει να ήταν χοντρή ή έτσι, τουλάχιστον, ήλπιζε. Εκείνη του έλεγε διαρκώς ότι έψαχνε για «κάτι σοβαρό» και ότι αν δεν ήταν κι εκείνος στην ίδια φάση, καλύτερα να μην το συνέχιζαν. Ο κουμπάρος δεν είχε αποφασίσει ακριβώς σε τι φάση ήταν, κι έτσι το συνέχισε. Την έπαιρνε τηλέφωνο κάθε βράδυ λες και ήταν επίσημη γκόμενά του κι εκείνη τον ίδιο χαβά, να λέει ότι είναι δυναμική και ότι θέλει κάτι σοβαρό.
Με πήρε τηλέφωνο αργά: «Έλα ρε μαλάκα. Πάλι μιλάγαμε προηγουμένως και κανονίσαμε να πάμε για καφέ αύριο το απόγευμα, στο Μοναστηράκι. Τι λες; Παίζει να με καθαρίσει; Άμα είναι καλή να της την πέσω κατευθείαν ή θα με περάσει για λιγούρη;»
9°
