Μη χασμουρηθείς, μη βαρεθείς, μη με πετάξεις στα σκουπίδια! Μυρτώ, είμαι ερωτευμένη με τον κολλητό μου! Τον θέλω, πεθαίνω, καίγομαι. Τον κοιτάζω και λιώνω. Με ακουμπάει και διαλύομαι. Και έρχομαι να σε ρωτήσω... Τι κάνω; Του την πέφτω με το ρίσκο να καταστραφεί μια υπέροχη σχέση ή κάθομαι στα αυγά μου και τρώγομαι με τα ρούχα μου; Του εξομολογούμαι τον πόνο μου με τον φόβο ότι θα με κοιτάξει σαν ούφο, θα ξεραθεί στα γέλια και θα μου πει «νταξει, πάμε να πιούμε καμιά μπύρα, να πούμε καμιά μαλακία;» (στην καλύτερη) ή θα εξαφανιστεί και δε θα ξανασηκώσει τηλέφωνο ποτέ; Είμαι σε δύσκολη θέση, Μυρτώ μου, να παρακολουθώ τη ζωή του και τις σχέσεις του τόσα χρόνια με αυτό το σαράκι μέσα μου να με τρώει, ενώ αυτός να μην καταλαβαίνει τίποτα. Έτσι μου 'ρχεται μερικές φορές να τον πιάσω απ’ το λαιμό και να τον ταρακουνήσω. Πώς μπορεί να είναι τόσο τυφλός; Δεν βλέπει ότι είμαι πάντα εκεί για εκείνον; Δε νιώθει πόσο παραδομένη είμαι; Απάντησέ μου, σε παρακαλώ.
Υ.Γ. Πόσες φορές τα έχεις ακούσει κι εσύ η κακομοίρα, τα ίδια και τα ίδια;
Θα σας απαντούσα αλλά με είπατε κακομοίρα. Κακομοίρα να πείτε τα μούτρα σας.
Υ.Γ1. Λοιπόν εντάξει, μου πέρασε, σας απαντώ: Όταν γουστάρουμε τον κολλητό μας και δεν ανταποκρίνεται, παίζουν δύο τινά: πρώτον, το έχει καταλάβει και κάνει την πάπια γιατί δε μας γουστάρει γκομενικά, ή δεύτερον δεν το έχει καταλάβει γιατί είναι στην κοσμάρα του. Πιστεύω ότι και στις δύο περιπτώσεις, αν του ορμήξετε, θα χάσει την μπάλα, αλλά ας τη χάσει κιόλας, δεν πειράζει.
Υ.Γ2. Άμα δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς, κάντε αυτό που πρέπει. Άμα μπορείτε, δεν τον θέλετε αρκετά. Λέω εγώ τώρα...
Γράφω ένα γράμμα για σας τις γυναίκες των πόλεων που αρκείστε στα υλιστικά σας κριτήρια για τη σύναψη μιας σχέσης, για όλες εσάς που διυλίζετε τον κώνωπα όταν πρόκειται για μια καινούργια γνωριμία (όπου «κώνωψ» γράψτε: περιουσιακά στοιχεία, εργασία, χρήματα, κοινωνική άνεση και όλα τα παρελκόμενα) λες και ο ενδιαφερόμενος είναι η ευκαιρία σας στο τζόκερ και όχι η έμπνευση του έρωτα που μειώνει την ψυχρότητα της μεγαλούπολης. Κι εσύ, Μυρτώ, θα έπρεπε να το έχεις καταλάβει αυτό τόσα χρόνια και να το τονίζεις αυτό στις αναγνώστριές σου. Αυτά.
Μη μου τα λέτε εμένα, εγώ είμαι από χωριό. Τα υλιστικά μου κριτήρια για τη σύναψη μιας σχέσης περιορίζονται στην έμπνευση του έρωτα, not.
Αγαπητή Μυρτώ, είμαι άντρας γκέι. Άμα με δεις και πούμε μια κουβέντα θα το καταλάβεις στάνταρ, αλλά αυτό δεν εμποδίζει όλο και περισσότερες γυναίκες να με πλησιάζουν με... παράξενες ορέξεις. Δεν το φαντάζομαι, ισχύει. Τους αρέσει, λένε, η ηρεμία μου, ο τρόπος που μιλάω, δεν είμαι κάγκουρας και δε με φοβούνται. Τι να σου πω, Μυρτώ. Ώρες-ώρες σκέφτομαι να το γυρίσω προς το στρέιτ με όλη αυτή την γκαντεμιά που με δέρνει και με το μπάχαλο που επικρατεί στα ερωτικά μου. Ίσως η σχέση με μια γυναίκα να δώσει τη λύση στο πρόβλημα της ζωής μου. Τι λες κι εσύ;
Σουρ, σουρ. Γυρίστε στο στρέιτ και καλό καλοκαίρι εύχομαι. Μην ξεχάσετε να μας γράψετε λεπτομέρειες για τη μεγάλη επιτυχία που θα ζήσετε, διότι είναι απολύτως τσεκαρισμένο ότι τα προβλήματα της ζωής μας λύνονται αποφασίζοντας ένα ωραίο πρωί να γίνουμε στρέιτ από γκέι και γκέι από στρέιτ. Άντε, με το καλό.
Υ.Γ. Άμα ήταν έτσι φίλε μου, το γυρνάγαμε κι εμείς κι ησυχάζαμε.
Μυρτώ μου, τα 'κανα σκατά. Τον έδιωξα, τον χώρισα, του μάζεψα τα μπογαλάκια και τον έστειλα, αλλά τώρα τον βλέπω με την καινούρια του γκόμενα και λυσσάω.
Πώς να του δείξω ότι μετάνιωσα χωρίς να με περάσει για μαλάκω; Πώς να τον φέρω σιγά-σιγά πίσω χωρίς να έχω και την αγωνία ότι θα τον πιάσει να με εκδικηθεί που τον παράτησα; Βοήθα, Μυρτώ μου, κι από μένα ό,τι θες, ό,τι μου ζητήσεις θα το κάνω. Βοήθααα.
Οκ, βοηθάω. Λοιπόν, πάρτε φόρα και κουτουλήστε την κεφάλα σας στον τοίχο. Μετά βγάλτε απ’ την κατάψυξη το σακουλάκι με τον αρακά και τοποθετήστε το πάνω στο καρούμπαλο για μία ώρα, με μικρά διαλείμματα. Πιστεύω ότι προς το βράδυ θα έχετε συνέλθει από τη μαλακοσύνη που σας ωθεί σε εγωιστικές ιδεοληψίες ότι θέλετε πίσω τον γκόμενο, διότι δεν τον θέλετε πίσω – το μόνο που θέλετε είναι να φάτε ζωντανή την άλλη που σας τον πήρε. Η οποία δεν σας τον πήρε, εννοείται, αλλά ποιος νοιάζεται για την πραγματικότητα κάτι τέτοιες ώρες;
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
12°
