(Περίληψη προηγουμένου: Ο κουμπάρος χώρισε από τη Ρωσίδα γυναίκα του πριν από δύο χρόνια και πλέον μεγαλώνει τον πιτσιρικά του μόνος. Πριν από λίγες ημέρες γνώρισε από μια ιστοσελίδα γνωριμιών μια Ουκρανή που θα άφηνε τη δουλειά της, ως εσωτερική, κάπου στην Κρήτη, για να επιστρέψει στην πατρίδα της. Μέχρι τότε θα τη φιλοξενούσε στο σπίτι του ο κουμπάρος…)
Το κορίτσι έφθασε στον Πειραιά στις 6 το πρωί και ο κουμπάρος μού τηλεφώνησε στις 11: «Έλα ρε, καλή είναι…». «Δεν κοιμήθηκες;». «Είμαι σε υπερένταση». «Φασωθήκατε;». «Ναι ρε, κατευθείαν».
Το άλλο βράδυ μας τη γνώρισε. Ξανθιά, ομορφούλα, την έκανες και 35 ενώ ήτανε 40. Φορούσε ένα αμάνικο μπουφάν με γούνινο γιακά, κάπνιζε λεπτά τσιγάρα και έπινε κρασί. Κι ο κουμπάρος γέλαγε. Πήγαμε σ’ ένα μπαρ που είχε live με έντεχνα κι εκεί που ήτανε όλοι συνεπαρμένοι από στίχους για χαμένους έρωτες, εκείνη άρχισε να χτυπιέται λες και έπαιζε μακαρένα. Και τράβαγε τους γύρω να χορέψουν. Την άλλη μέρα ο κουμπάρος στο τηλέφωνο: «Μήπως γίναμε ρεζίλι;».
Τελικά, το κορίτσι δεν είχε σκοπό να φύγει. Ήτανε και λίγο τρελούτσικη, της άρεσε και το ποτό. Η ημερήσια δόση της ήταν ενάμιση λίτρο χύμα κρασί που της αγόραζε ο κουμπάρος από τη λαϊκή κι όταν το τελείωνε έβαζε χέρι και στο ούζο του.
Μια μέρα ήταν οι δυο τους σ’ ένα μπαρ και δίπλα καθόταν ένας περίεργος που κοίταζε. Το κορίτσι ζήτησε από τον κουμπάρο να του πιάσει κουβέντα και ο κουμπάρος τα πήρε. Ήταν η αντίστροφη μέτρηση, είχε αρχίσει να βαριέται.
Της είπε ότι θα έπρεπε να φύγει γιατί κι εκείνος είχε κάτι δουλειές στο χωριό και θα έπρεπε να λείψει για καμιά δεκαριά μέρες. «Θα βρω δουλειά» του είπε. Έκλεισε ραντεβού για εσωτερική σε ένα σπίτι κάπου στα βόρεια προάστια. Ήρθε ένα κυριλέ αμάξι να την πάρει. Η οικογένεια ήταν ένας τύπος λίγο πάνω από 60 και η 45άρα γυναίκα του. Είχαν επίσης έναν κηπουρό, έναν οδηγό και άλλη μια κοπέλα. «Θα μου φέρνεις και το τσάι στο κρεβάτι» της είπε ο τύπος.
Πλέον, κάθε βράδυ ο κουμπάρος καθόταν μονάχος στην κουζίνα κι εκείνη στο δωμάτιό της με το laptop. Μιλούσε στο mamba με έναν Ινδό. Και τελικά πήγε σπίτι του. Όταν έμαθε ότι ο κουμπάρος δεν πήγε στο χωριό, τον έβρισε. Και του ζήτησε να επιστρέψει για μερικές ημέρες γιατί ο Ινδός την έπρηζε. Και επέστρεψε. «Τι να κάνω, είμαστε και άνθρωποι» αποφάνθηκε ο κουμπάρος, που πλέον είχε αρχίσει να βγαίνει και σόλο.
11°
