Ένα ακόμα

Ξύπνησε μέσα στη νύχτα και χωρίς να σκεφτεί πολλά οδήγησε ως την πόρτα του. Μήνες μετά την τελευταία φορά τους, εκείνος ξαφνιάστηκε στο κουδούνισμα μα πιο πολύ στη φωνή που απαντούσε «Εγώ».

Της άνοιξε. Πάντα της άνοιγε. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν είχε κλειδιά του. Πιο συγκεκριμένα ποτέ δεν υπήρξαν «κλειδιά τους».

«Ήρθα να σου πω ότι δεν σε σκέφτομαι πια», είπε η Λίζα κοιτάζοντάς τον ευθεία στα μάτια. Εκείνος σαν να μην ενοχλείται άλλο, την πλησίασε και σε απόσταση ανάσας της ζήτησε να επαναλάβει αργά.

Τα ρούχα έφευγαν λέξη προς λέξη. Ο τρόπος του στο σεξ σαν τιμωρία αλλά εκείνη αυτό διεκδικούσε. Γι' αυτό πήγε ως εκεί και τελικά γι' αυτό ξύπνησε μέσα στη νύχτα.

«Φύγε», της είπε λίγο μετά χωρίς να την αφήνει απ' την αγκαλιά του. Ο ίδιος το γνώριζε καλά πως η Λίζα ήταν αδύνατο να τα βάλει με τη φυσική δύναμή του. Αυτή έπαιζε στα δάχτυλα του ενός τις υπόλοιπες απ' τις δυνάμεις του και χωρίς να το θέλει. Απλά γινόταν.