Για αλλού πηγαίνοντας και περίπου «κατά λάθος», έπεσα προχτές πάνω του. Ένα μικρό οινομαγειρείο, μια σταλιά κτίσμα, με μικρή αυλή, και μη σου πω μικρότερο εσωτερικό που χωράει βαριά δέκα-δώδεκα τραπέζια κάτω από τα βαρέλια του κρασιού. Ήταν η ώρα 8 το βράδυ, έσπρωξα την παλιά πορτίτσα, από μέσα ερχότανε ωραία μυρωδιά «παλιού» κεφτέ που τζιτζιρίζεται στο τηγάνι. Δεν το πίστευα! Στο εν λόγω πήγαινα μαθήτρια, άντε και κει γύρω στα μέσα του ’90 που το ξαναθυμήθηκα.
Το Τριφύλλι, ή Οινομαγειρείο, πρωτάνοιξε το 1962. Κολλητά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού ξεκίνησε σερβίροντας φτωχομεζέδες στη γειτονιά, μάζευε κι όλους τους ποδοσφαιριστές και τους φιλάθλους του Συλλόγου. Η κυρα-Κούλα στο τηγάνι, ο γιος Γιώργος στο σερβίρισμα. Ήταν ο ίδιος προχτές που με ύφος βλοσυρό με σταμάτησε στην πόρτα: «Μετά τις 8.30 σερβίρουμε, τώρα μαγειρεύουμε». Στάθηκε απτόητος στα παρακαλετά μας, τι να κάνουμε κι εμείς, κόβαμε βόλτες μέχρι να ’ρθει η ώρα η σωστή για τους κεφτέδες που μας έσπασαν τη μύτη. Ε, και όταν μπήκαμε… Πήραμε όλον τον κατάλογο! Σαλάτα ντομάτα με κρεμμύδι, κεφτέδες, λαχανοντολμάδες, συκωταρίτσα ψιλοκομμένη στο τηγάνι, μπακαλιάρο σκορδαλιά, πατατούλες τηγανητές λουκουμαδίσιες. Και καλό χύμα κρασί απ’ το βαρέλι. Ήταν όλα σπιτικά και ζεστά, δεν ξέρω αν έπαιρναν βραβείο, ήταν όμως αυθεντικά. Αυθεντικός κι ο χώρος: τοίχοι βαμμένοι με λαδομπογιά, τραπέζια ντυμένα με λουλουδιαστούς παλιακούς μουσαμάδες, παράταιρες καρέκλες, τα βαρέλια που λέγαμε, καρτούτσα.
Το μαγαζί μέχρι τις 9.00 είχε φισκάρει. Σχεδόν όλοι γνωστοί μεταξύ τους, κάποιοι μεσήλικες με κουβέντες από τα παλιά, ένα-δυο ζευγάρια, φοιτητές και νεαροπαρέες στα υπόλοιπα τραπέζια. Σαν άλλοτε… Στον τοίχο ημερολόγια κι ένα δημοσιευμένο κείμενο του Παύλου Γεραμάνη. Κάτσαμε μέχρι αργά, ο «βλοσυρός» Γιώργος έκατσε κι αυτός μαζί μας, μιλήσαμε για τις παρέες των Παναθηναϊκών και τα τσιμπούσια τους, για τους Ολυμπιακούς που επίσης με μεγάλη χαρά περνάνε το κατώφλι για τους μεζέδες της κυρα-Κούλας. Ύστερα είπαμε ν’ αδειάσουμε τη γωνιά, να κάτσει κάποιος άλλος απ’ τους όρθιους που περίμεναν. Πληρώσαμε με όλο τον κατάλογο και μπόλικο κρασί € 38 τα τρία άτομα! Το Οινομαγειρείον, στέκι αναλλοίωτο, ένα σχεδόν χαμόσπιτο ανάμεσα στις καινούργιες πολυκατοικίες που το ζώνουν δεξιά-αριστερά, μια ατόφια εικόνα του χθες –θυμήθηκα ότι και ο Γιώργος ο Πίττας το είχε συμπεριλάβει στις «Αθηναϊκές Ταβέρνες» του–, συστήνεται ανεπιφύλακτα, να πάτε θα σας αρέσει πολύ.
ΤΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ, Παναθηναϊκού 7, Αμπελόκηποι, 210 6446.585
13°
