ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ

«Του έκανα κουβέντα μετά, αλλά έκανε τον ανήξερο και μου απάντησε ότι λάθος άκουσα, πως αποκλείεται, και δεν το παραδεχόταν»

Όχι πες μου, δεν είναι όλοι μέσα στα ψυχολογικά εκεί έξω;

Όντως ενδιαφέρεται ή συμβαίνει το προφανές, δηλαδή αν ήθελε θα το έκανε και όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες;

Πεταμένα κουτιά πίτσας στο σαλόνι, κουτάκια μπίρας στο μπάνιο, σκόνη παντού, οι τοίχοι μαύροι από το κάπνισμα, τα πιάτα στοίβα στον νεροχύτη

Τι να κάνω; Δεν θέλω να νομίζει ότι τρώω κουτόχορτο.

Δεν τα εννοώ αυτά που λέω

Αποφάσισα να μιλήσω και να του το πω, και αρχίζει τις φωνές και τα ποιος είναι ο ένας και ποιος είναι ο άλλος

Για να εγκρίνει και η πεθερά

«Έχω απελπιστεί»

Θέλω, όμως να είμαστε κανονικά μαζί στην ίδια πόλη