ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

«Θα μ’ αγαπάς όταν δεν είμαι πια νέα κι όμορφη;»

«Καθώς κυλούσε ο καιρός, γιατί αυτό κάνει ο καιρός, κυλάει, έλεγα, Αχ Παναγίτσα μου, τι ωραία! Η ζωή είναι ένα τελάρο!»

Ένα είδος συνέχειας στις πιο άρτιες από τις καινούριες, λογοτεχνικές φωνές της εποχής μας, με ακέραιο το αποτύπωμα της συγκίνησης και της ηθικής

Στο «Προσοχή: εποχιακή διέλευση βατράχων», το ανελέητο του κόσμου αντισταθμίζεται από το παρηγορητικό του Θεού, της φιλίας, της αγάπης

Δικηγόροι, δικαστικοί λειτουργοί, συμβολαιογράφοι, δικαστικοί επιμελητές αλλά και φοιτητές νομικής εκφράζουν το πιο δημιουργικό κομμάτι του εαυτού τους

«Εμένα δεν με πειράζει καθόλου αυτό που έγινε με τον κoρονοϊό. Κατ' αρχήν γιατί τον κόλλησα και τελικά δεν πέθανα»

«Μα, είναι απλό δεν έπεσαν όλοι στην κατσαρόλα. Κάποιοι απλά έμειναν σπίτι τους.»

Πριν καλά καλά το καταλάβει, όλη της η καθημερινότητα περιστρεφόταν γύρω του

"Φιλαράκο, όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στο θάνατο" ακούστηκε συρτή η βραχνή φωνή ενός ξερακιανού υπερήλικα από το βάθος του θαλάμου

«Την είχα δει στην εκκλησιά τη Χαρούλα. Κάτω απ’ τις εικόνες. Σαν αγία ήταν κι αυτή, Θέ μου σγχώρα με!»