ΣΕ ΕΙΔΑ

Περίμενες έξω από το Φαρμακείο στη Χώρα της Ίου, δίπλα στην εκκλησία. Ήμουν με ένα μικρό αγοράκι, όχι δικό μου. Δεν μιλήσαμε αλλά τα μάτια μας τα είπαν όλα. Να ξανάβλεπα αυτά τα πανέμορφα γαλαζοπράσινα μάτια σου. Γύρισα μετά από 2 λεπτά, αλλά δυστυχώς είχες φύγει. You were waiting outside the pharmacy in Chora. I was accompanied by a little boy, a family friend. You were both stunned and we could not take our eyes off each other. I would love to see your beautiful smile and blue-green eyes, again. I came back after a while, unfortunately but you were left. Send me a mail....
ΠΟΤΕ: Δευτέρα, 30 Αυγ 2021
ΠΟΥ: Chora, Ios
ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΜΗΝΥΜΑ
 

Έτρωγες μόνος σου στις Εσπερίδες, στη Μνησικλέους. Όταν έφευγα με την παρέα μου από το Anafiotika cafe, μείναμε για λίγο απέναντί σου και διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας. Θέλω να σε ξαναδώ.
 

Σε είδα στο παθολογικό εφημερίας. Ψηλός μελαχρινός με τα πράσινα και έπαιζες με το κινητό σου. Καθόσουν στο γραφείο και πέρασα πολλές φορές από δίπλα σου για να με δει ο καρδιολόγος. Σε κοίταζα, μου φάνηκε τόσο οικεία η μορφή σου... Η μελαχρινή με τα μακριά μαλλιά και τη ροζ εσάρπα.
 

Ήσουν βόλτα με τον σκύλο :)
 

Επιβιβαστήκαμε μαζί και ερωτεύτηκα το αρκουδάκι που είχες στη βαλίτσα σου. Μετά είδα κι εσένα. Πόσο γλυκούλης *___* Σχεδόν 2 ώρες κοιταζόμασταν, αλλά κατάλαβα ότι δε γινόταν να μιλήσουμε. Έκοβα βόλτες στο κατάστρωμα μήπως και σηκωθείς κι εσύ αλλά μπα... #ροζμαγιώ
 

Σου μίλησα ανεβαίνοντας προς την εξόδο, ενώ εσύ κατέβαινες προς την αποβάθρα..
 

Σε είδα στο Χ96, πηγαίνοντας προς Ελ. Βενιζέλος. Με βοήθησες να πείσω τον ελεγκτή για το ηλεκτρονικό μου (άκυρο) εισιτήριο!
 

Αρχές Ιουλίου περπατώντας προς τον σταθμό του μετρό συναντήθηκαν τα βλέμματά μας. Είμαι η κοπέλα με το μωβ τζιν, το έθνικ μπλουζάκι, τα σανδάλια και τα σγουρά μαλλιά. Αν το δεις, στείλε!
 

Η αδερφή σου ζήτησε τσιγάρο από τη μητέρα μου. Συναντήθηκαν τα βλέμματά μας πολλές φορές και ντρεπόμουν. Πήγα ξανά στο Hobo τις επόμενες μέρες, μήπως σε συναντήσω, αλλά μάταια. Θέλω να σε γνωρίσω.
 

Περίμενες έξω από ΕΛΤΑ, φορούσες μια ανάλαφρη παντελόνα, με ένα άσπρο τοπάκι. Είχες τα μαλλιά κότσο. Μόλις έφτασα, 7:20 π.μ., πήγες στη φίλη σου που μόλις βγήκε από το καφέ δίπλα. Μπήκες στα ΕΛΤΑ από την είσοδο προσωπικού. Περίμενα... Σε 10 λεπτά είχες εξυπηρετήσει 3 πελάτες και τα άλλα δύο μόνο από έναν. Ήρθε η σειρά μου και με δέχτηκες με την πιο καλοσυνάτη καλημέρα που έχω ακούσει ποτέ, και χάθηκα στα μάτια σου που λαμπυρίζανε... Δεν είχα το ειδοποιητήριο... Σου έδωσα κωδικό traking και την εγγλέζικη άδεια οδήγησης. σου είπα πού μένω και το όνομά μου. Ήθελα να πάρω το τηλ σου και να σου αφήσω το δικό μου, αλλά η προϊσταμένη από πίσω σου έριξε μια ματιά. Μου είπες να πάμε από πίσω γιατί το δέμα είναι βαρύ... Μια γυψοσανίδα χώριζε τον πίσω χώρο, τι να πω... Θα τα ακούγανε όλα, μαζί και η φίλη σου, και δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση στον χώρο εργασίας.