Λυκαβηττός, μου έκανες τη χάρη να περιμένεις με το αυτοκίνητό σου, δεν πρόλαβα να σου μιλήσω

Ήσουν σε αυτοκίνητο, σκούρο ίσιο μαλλί, κούκλα, απίστευτο στυλ - σε ρώτησα αν μπορούσες να παρκάρεις για λίγο μέχρι να ξεφορτώσει το φορτηγό που είχε κλείσει τον δρόμο. Με ρώτησες για πόση ώρα και όταν σου απάντησα «5 λεπτά», μου χαμογέλασες και είπες «αν είναι για 5 λεπτά, εντάξει». Σε ευχαρίστησα, σου ζήτησα συγγνώμη για την ταλαιπωρία και έτρεξα μέχρι τη διασταύρωση να σταματήσω τα αυτοκίνητα που έρχονταν. Δεν θυμάμαι από πότε έχει να με μαγνητίσει γυναίκα έτσι. Καθώς περπατούσα, σκεφτόμουν ότι θα σου μιλούσα οπωσδήποτε πριν φύγεις. Νόμιζα ότι πρόφταινα άνετα, όταν όμως επέστρεψα μετά από 3-4 λεπτά, είχες ήδη φύγει. Από τότε δεν μπορώ να σε βγάλω απ' το μυαλό μου, θέλω να σε ξαναδώ. Αν γίνει το θαύμα και δεις αυτό το μήνυμα, περιμένω...