Σε είδα...

Μπήκες κάπου μεταξύ Περιστερίου και Αττικής, γύρω στις 15.35-15.40 πίσω από ηλικιωμένο με καροτσάκι λαϊκής. Έκατσες στην τελευταία γωνιακή πίσω αριστερά (όπως κοιτάμε) θέση. Κατέβηκες (μάλλον) Σύνταγμα. Ήσουν γύρω στα 23-24, αδύνατη, με πιασμένα τα μαλλιά πίσω, σαν πλεξούδες, με ένα πολύ όμορφο χαμογελάκι. Έτρωγες ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Εγώ έδειχνα συνομιλικός σου, στεκόμουν λίγο πιο δίπλα, φορώντας μαύρο παντελόνι και μαύρο δερματινο μπουφάν (και μπλε χειρουργική μάσκα). Κοιταχτήκαμε πριν κατέβεις. Από την πλευρά μου, το βλέμμα ήταν αμήχανο και ελαφρώς ντροπαλό, από την πλευρά σου, κατά πάσα πιθανότητα, αφηρημένο. Ξέρω, οι πιθανότητες είναι ελάχιστες, ενδιαφέρον μπορεί να μην υπάρχει, όλο αυτό να φαντάζει creepy, αλλά αν υπάρχει μια πιθανότητα (από τη στιγμή που δεν σου μίλησα πρόσωπο με πρόσωπο, τι να σου έλεγα και με ποιον τρόπο, υπό αυτές τις συνθήκες;), θα ήθελα να την εξαντλήσω.