Sophie Hannah, «Η Πρωτοχρονιά του Ηρακλή Πουαρό»: Αποκλειστική προδημοσίευση

Το νέο μυστήριο με τον Ηρακλή Πουαρό από τη Σόφι Χάνα —συνέχεια του μπεστ σέλερ «Η Άγια Νύχτα του Ηρακλή Πουαρό»— έχει τίτλο «Η Πρωτοχρονιά του Ηρακλή Πουαρό» (336 σελίδες, μετάφραση Κίκα Κραμβουσάνου) και θα κυκλοφορήσει στις 29 Οκτωβρίου από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Διαβάστε παρακάτω ένα απόσπασμα — μια αποκλειστική προδημοσίευση για την Athens Voice.

Ενόσω η αρραβωνιαστικιά του παραμόνευε περιμένοντάς με, ένας νευρικός και καταβεβλημένος Τσαρλς Κάουνσελ καθόταν απέναντι από τον Πουαρό στο μικρό, τετράγωνο τραπέζι της αίθουσας μουσικής, ανάμεσα στην άρπα και το πιάνο. Μόλις άκουσε ότι θα ανακρίνονταν όλοι οι ένοικοι του Σπίττυ, ο Τσαρλς προσφέρθηκε να είναι ο πρώτος που θα ερωτηθεί και μόλις έμεινε μόνος με τον Πουαρό, πέρασε αμέσως στο διά ταύτα: «Θα προτιμούσα να το ακούσετε αυτό από μένα παρά από οποιονδήποτε άλλον, μεσιέ Πουαρό. Καίτοι η ομολογία μου θα μου προξενήσει μεγάλη θλίψη, η αλήθεια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Κανένας δεν μπορεί να την αποφεύγει για πολύ καιρό».

«Συμφωνώ, μεσιέ. Ποια είναι η ομολογία που θα σας προξενήσει μεγάλη θλίψη;»

«Να θεωρήσω ότι μπορώ να βασιστώ στη διακριτικότητά σας;»

«Μπορείτε να βασιστείτε στο γεγονός ότι ο Πουαρό θα προβεί στις κατάλληλες ενέργειες, πάντα».

«Καλώς», είπε ο Κάουνσελ. «Να… Πιστεύω ότι η Θέρζα ήταν, και πιθανόν να είναι ακόμη, ερωτευμένη με τον Μάθιου», είπε. «Γεγονός το οποίο, όπως καταλαβαίνω, φέρνει εμένα σε επικίνδυνη θέση. Ένας άντρας στη θέση μου θα μπορούσε κάλλιστα να αποφασίσει να θέσει τον ερωτικό του αντίπαλο εκτός ανταγωνισμού». Αναστέναξε. «Όχι ότι υπήρχε κανένας ανταγωνισμός, όχι στην πραγματικότητα. Είχα –έχω– ήδη χάσει τη Θέρζα, αν και παρατείνει την οδύνη μου αρνούμενη να μου το πει. Ω, μπορεί να φοράει ακόμη το δαχτυλίδι μου, αλλά ξέρω ότι η όποια αγάπη είχε κάποτε για μένα έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό». Ύψωσε τα φρύδια του, σαν να τον αιφνιδίασε μια νέα σκέψη. «Μπορεί να θέλει ακόμα να με παντρευτεί, νομίζω. Σίγουρα έτσι φαίνεται – αν και δεν καταλαβαίνω γιατί. Ξέρω ότι δεν με αγαπάει. Με θεωρεί εντελώς άχρηστο. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία, φυσικά, τώρα που χύθηκε κι άλλο αίμα. Απίστευτο μου φαίνεται».

«Κι άλλο αίμα;» ρώτησε ο Πουαρό.

Ο Κάουνσελ συνοφρυώθηκε ελαφρώς, σάμπως η ερώτηση να ήταν ένας περισπασμός. «Α, όχι… δεν είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί. Υπήρξαν εγκλήματα και τραγωδίες στο παρελθόν μου. Αυτό εννοούσα μόνο».

«Ώστε έτσι;» Ο Πουαρό τον παρακολουθούσε προσεκτικά.

«Ναι, αλλά θα προτιμούσα να μην τα ανασύρω τώρα αυτά. Κοιτάξτε, απλώς αισθάνθηκα την ανάγκη να ξεκαθαρίσω όλα τα γεγονότα σχετικά με... ε, λοιπόν, ναι, σχετικά με τη Θέρζα και τον Μάθιου, και ήθελα, επίσης, να πω ότι εκείνος δεν έκανε το παραμικρό για να την ενθαρρύνει. Ο Μάθιου ήταν έντιμος άνθρωπος, απολύτως αξιόπιστος τύπος. Ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που θα το έσκαγε με την αρραβωνιαστικιά κάποιου άλλου. Αλλά ακόμα και αν είχε βάλει στο μάτι τη Θέρζα, ούτε στα όνειρά μου δεν θα με έβλεπα να εκδικούμαι, και μάλιστα διά της βίας. Δεν έκανα τέτοιο πράγμα, μεσιέ Πουαρό, όσο πιθανός υποψήφιος και αν φαίνομαι. Πρέπει να με πιστέψετε. Εγώ... ναι, δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω τις φρικιαστικές ιστορίες του παρελθόντος, όπως είπα, αλλά... αν είμαι υπερβολικά ευαίσθητος, είναι επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που κατηγορούμαι για φόνο. Ήμουν αθώος και τότε και τώρα».

«Δεν σας έχω κατηγορήσει για τίποτα», του είπε ο Πουαρό.

«Δεν πιστεύω ότι σκοτώσατε εσείς τον μεσιέ Φέαρ».

«Χαίρομαι πολύ που το ακούω!» Ανακούφιση πλημμύρισε το πρόσωπο του Κάουνσελ.

Μια μικρή, πορτοκαλοκαφετιά σαύρα, μήκους περίπου δέκα εκατοστών, διέτρεξε το πάτωμα. «Να υποθέσω ότι είναι σύνηθες αυτό;» ρώτησε ο Πουαρό. «Η πανίδα εντός του σπιτιού;»

«Ω, ναι, κάτι τέτοια ζούδια σαν κι αυτό πετάγονται από παντού. Μου αρέσουν πολύ», είπε ο Κάουνσελ.

«Αλήθεια; Εμένα καθόλου», είπε ο Πουαρό. «Βρήκα ένα δίπλα στο κρεβάτι μου σήμερα το πρωί. Το κεφάλι του ήταν έντονο τιρκουάζ και το σώμα του πράσινο – εξαιρετικά ανησυχητικό θέαμα».

«Ναι, λοιπόν, είστε στον κάτω όροφο. Υποθέτω ότι το ζωικό βασίλειο θα περνάει να σας πει ένα γεια πιο συχνά από ό,τι σ’ εμάς».

«Μεσιέ Κάουνσελ, εσείς και η μαντμουαζέλ Θέρζα ήρθατε πρόσφατα εδώ, έτσι δεν είναι; Μόνο η μαντμουαζέλ Περλ ήρθε να μείνει εδώ μετά από εσάς;»

 Θέρζα και εγώ ενταχθήκαμε στην κοινότητα περίπου τρεις μήνες μετά την Μπέλτι», είπε ο Κάουνσελ. «Και μετά ήρθε η Περλ, μόλις δύο ή τρεις εβδομάδες αργότερα, νομίζω».

«Και ήταν όλα καλά ανάμεσα σε εσάς και την αρραβωνιαστικιά σας πριν έρθετε εδώ;»

«Τι εννοείτε;»

«Η αγάπη που ισχυρίζεστε ότι δεν αισθάνεται πια για εσάς... την αισθανόταν τότε, τον πρώτο καιρό που ήρθατε στον Λαμπερό; Πριν γνωρίσει τον μεσιέ Φέαρ;»

«Έτσι πίστευα, ναι». Ο Κάουνσελ έδειχνε να αμφιβάλλει. Στη συνέχεια, διέψευσε πλήρως τον εαυτό του, λέγοντας: «Όχι. Όχι, στην πραγματικότητα, όχι. Είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι μια διαφορά στη συμπεριφορά της απέναντί μου ήδη από τότε. Και οι δύο προσεγγίζαμε πολύ διαφορετικά τα... προβλήματα που αντιμετωπίζαμε στη ζωή μας στο Λονδίνο. Είμαστε εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι η Θέρζα κι εγώ. Όπως ξέρετε, αυτό που κάνει τόσο έξοχα ο Νας εδώ... λοιπόν, έχει να κάνει με τη συγχώρεση. Αυτή είναι η αρετή που δείχνει τον δρόμο σε ό,τι κάνουμε. Γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ. Τη στιγμή που η Θέρζα μού μίλησε για αυτό το μικρό καταφύγιο και την αποστολή του Νας, δεν δίστασα, δεν χρειάστηκε να πειστώ. Ήξερα ότι ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Ήλπιζα, και εξακολουθώ να ελπίζω, ότι θα είναι η σωτηρία μου. Ήμουν αποφασισμένος τουλάχιστον να προσπαθήσω».

«Να προσπαθήσετε να είστε ευτυχισμένος εδώ;» ρώτησε ο Πουαρό.

«Να συγχωρήσω εκείνους που μας αδίκησαν», είπε ο Κάουνσελ. «Εμένα και τη Θέρζα. Αλλά... εξεπλάγην και απογοητεύτηκα που δεν έδειχνε να θέλει να κάνει παρόμοια προσπάθεια, κυρίως εφόσον ήταν δική της ιδέα να έρθουμε εδώ. Εγώ δεν θα ήξερα καν για το Σπίττυ και τον Νας Αθανασίου αν δεν μου το είχε πει η Θέρζα. Ωστόσο, από την πρώτη μας μέρα, φάνηκε να έχει στραφεί ολόψυχα εναντίον του».

«Εναντίον… της καλλιέργειας του συγχωρητικού πνεύματος;» Ο Πουαρό δεν ήθελε να διακόψει τον μονόλογο του Κάουνσελ, έπρεπε ωστόσο να βεβαιωθεί ότι βρίσκονταν και οι δύο στην ίδια συχνότητα.

«Ναι. Και της συγχώρεσης των οικογενειών μας», διευκρίνισε ο Κάουνσελ. «Τη δική της οικογένεια και τη δική μου. Ή τους “εχθρούς” μας, όπως συνεχίζει να τους αποκαλεί – εσκεμμένα, για να με προκαλεί. Ήξερε ότι ο Νας δεν θα επέτρεπε τέτοιες συζητήσεις εδώ και φρόντιζε να μη χρησιμοποιεί αυτές τις λέξεις μπροστά του. Πάντα, όποτε την άκουγαν ο Νας ή ο Όστιν, προσποιούνταν, ευσυνείδητα, ότι συμμεριζόταν απόλυτα τις ηθικές αρχές που προωθούνται εδώ. Ή αν την άκουγε ο Μάθιου, ή η Ρόντα. Οποιοσδήποτε, βασικά, εκτός από μένα. Τα πιο σκοτεινά και τα πλέον δυσάρεστα θέματα συζήτησης, τα φυλάει όλα για μένα. Και το θέμα είναι πως δεν μπορώ να μην αισθάνομαι ότι οι οργισμένες της επιθέσεις εναντίον της άνευ όρων συγχώρεσης απευθύνονται σε εμένα – ότι, κατά κάποιον τρόπο, εγώ είμαι εκείνος τον οποίο δεν μπορεί να συγχωρήσει, και... ότι μου το λέει κωδικοποιημένα. Με τρόπο που δεν θα μπορέσω ποτέ να αποδείξω».

«Πιστεύετε ότι θα προτιμούσε να εγκαταλείψει την κοινότητα του Σπίττυ;» ρώτησε ο Πουαρό.

«Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε», είπε ο Κάουνσελ. «Εκτός αν...» Δάγκωνε τα χείλη του καθώς συλλογιζόταν. «Τώρα που ο Μάθιου είναι νεκρός και δεν έχει κανέναν να αγαπάει εδώ, δεν αποκλείεται να...» Άφησε τη φράση ημιτελή.

«Είπατε πριν ότι μπορεί παρ’ όλα αυτά να σας παντρευτεί – σαν να είναι κάτι το οποίο θα επιτρέπατε», είπε ο Πουαρό.

«Θα το επιτρέπατε;»

Ο Κάουνσελ κούνησε το κεφάλι του. «Την αγαπώ τη Θέρζα. Δεν θα την απογοήτευα ξανά. Όχι ότι είχα τέτοια πρόθεση πριν, αλλά... το κακό ξεκίνησε από τη δική μου οικογένεια, βλέπετε. Και έπειτα μόλυνε και την οικογένειά της. Εκείνη δεν ζήτησε τίποτα απ’ όλα αυτά, οπότε, ναι, αν με δεχτεί, θα κάνω ό,τι μπορώ για να γίνω ένας αφοσιωμένος σύζυγος».

«Μιλήστε μου για αυτό το οικογενειακό πρόβλημα», είπε ο Πουαρό.

«Πέθανε ο πατέρας μου. Και ο τρόπος που αντέδρασε η αδελφή μου η Μαρί ήταν…» Ο Κάουνσελ δεν απόσωσε τα λόγια του, μονάχα έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια και όταν τα ξανάνοιξε, είπε: «Ακόμα μπαίνω στον πειρασμό να χρησιμοποιήσω τη λέξη “ασυγχώρητος”. Χάρις στον Νας, ξέρω ότι δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι ούτε για τα χειρότερα αμαρτήματα, συνεπώς, αντ’ αυτού θα πω ότι αυτό που έκανε η Μαρί ήταν βάναυσο και ανόητο, αν και αναμφίβολα δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ο Νας διδάσκει ότι ακόμα και οι χειρότεροι από εμάς κάνουν το καλύτερο που μπορούν σε κάθε δεδομένη στιγμή». Ο Πουαρό αποφάσισε ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να αμφισβητήσει τους πλέον αμφιλεγόμενους πυλώνες της φιλοσοφίας ζωής του Νας Αθανασίου, αν και πίστευε πως ο αφελής αυτός νεαρός θα είχε διαφορετικές απόψεις αν συναντούσε μερικούς από τους κακοποιούς που είχε συναντήσει ο Πουαρό στο πέρασμα του χρόνου, πολλοί εκ των οποίων δεν έκαναν τίποτα που θα μπορούσε να περιγραφεί ως «το καλύτερο που μπορούσαν».

* * *

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Παραμονή Πρωτοχρονιάς, 1932. Ο Ηρακλής Πουαρό και ο καλός του φίλος, ο επιθεωρητής Έντουαρντ Κάτσπουλ, φτάνουν στο ελληνικό νησί Λαμπερός για ολιγοήμερες διακοπές... Αν μπορεί κανείς να τις πει έτσι... Ο Κάτσπουλ υποψιάζεται ότι ο Πουαρό έχει διαφορετικό λόγο για να βρίσκεται εκεί – έναν λόγο που δεν του αποκαλύπτει, όσο κι αν τον πιέζει. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για την Πρωτοχρονιά και ένα παιχνίδι συντροφιάς παίρνει μια δυσοίωνη τροπή. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά: Θα μπορέσει ο Πουαρό να σταματήσει έναν δολοφόνο που είναι αποφασισμένος να χτυπήσει πριν από τα μεσάνυχτα;

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Η Σόφι Χάνα, γεννημένη το 1971 στο Μάντσεστερ της Αγγλίας, είναι μία διεθνώς αναγνωρισμένη συγγραφέας, με υψηλές διακρίσεις τόσο στην ποίηση όσο και στην πεζογραφία. Είναι ευρύτερα γνωστή για τα ψυχολογικά και αστυνομικά της θρίλερ, που έχουν γίνει διεθνή μπεστ-σέλερ, έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Τα μυθιστορήματά της εξερευνούν πολύπλοκους, ψυχολογικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες και διαθέτουν εξαιρετικά σύνθετες και ανατρεπτικές πλοκές. Δύο από αυτά διασκευάστηκαν για την τηλεόραση. Το 2014, η Σόφι Χάνα —καθηγήτρια και διευθύντρια του μεταπτυχιακού προγράμματος Crime and Thriller Writing στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, συν τοις άλλοις— ανέλαβε ένα μεγάλο λογοτεχνικό εγχείρημα, καθώς, κατόπιν σχετικής εγκρίσεως από τους διαχειριστές του Agatha Christie Εstate, επελέγη για να γράψει μία νέα σειρά μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστή τον διάσημο Βέλγο ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της «Έγκλημα με υπογραφή», «Κλειστό φέρετρο», «Η γυναίκα με το μυστικό», «Έγκλημα στον Λόφο της Αλκυόνης», «Η εμμονή», «Tο μυστήριο των τριών τετάρτων» και «Η Άγια Νύχτα του Ηρακλή Πουαρό».