4 βιβλία για την παραλία ή... για τις τεμπέλικες καλοκαιρινές ημέρες

Υποτίθεται ότι το καλοκαίρι διαβάζουμε περισσότερο. Και ναι, σε κάποιες περιπτώσεις, για κάποιους ανθρώπους, αυτό ισχύει… κυρίως λόγω διακοπών και λόγω του γεγονότος ότι οι καλοκαιρινές διακοπές (σε αντίθεση με αυτές που κάνουμε τον υπόλοιπο χρόνο) είναι πιο τεμπέλικες και περιέχουν περισσότερο «νεκρό» χρόνο. Στην παραλία θα πας για κάποιες ώρες και κάποιες από αυτές μπορείς άνετα να τις ξοδέψεις διαβάζοντας. Ενώ σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό ― δεδομένου ότι ο προορισμός δεν είναι «καλοκαιρινός» και δεν περιέχει παραλίες ― θα είσαι όλη μέρα στους δρόμους εξερευνώντας την πόλη ή το μέρος και θα έχεις ελάχιστο χρόνο αεργίας. Άντε να πάρεις κανένα βιβλίο μαζί σου για το πηγαινέλα στο αεροπλάνο…το οποίο βιβλίο μάλλον θα φέρεις πίσω ανέγγιχτο…μαζί με κανα-δυό ακόμα που αγόρασες εκεί.

Εγώ δεν είμαι φαν ούτε της παραλίας ούτε του καλοκαιριού και είμαι βιβλιοφάγος καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Όμως, λόγω της φύσης της δουλειάς μου, το καλοκαίρι έχω πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο και έτσι καταφέρνω να διαβάσω ακόμα περισσότερα βιβλία. Το φετινό μου καλοκαίρι έχει ήδη αρκετά βιβλία στη γνωστή σε όλους τους λάτρεις βιβλίων λίστα "TBR" (to be read) και κάποια είναι πιο ψηλά στη λίστα από άλλα.

Πέρασα τον φετινό χειμώνα να ταλαντεύομαι μεταξύ smut (ας τα χαρακτηρίσουμε ως πιπεράτα ρομάντζα, μερικές φορές με φανταστικά στοιχεία, π.χ. το «Quicksilver» της Κάλι Χαρτ) και πολύ σοβαρών, βαρύγδουπων βιβλίων, όπως το "A Little Life" της Χάνια Γιαναγκιχάρα. Όταν μπούχτιζα με τα μεν, στρεφόμουν στα δε και τούμπαλιν.

Το φετινό μου καλοκαίρι ξεκίνησε πολύ δυναμικά, αλλά η λίστα μου είναι αρκετά φιλόδοξη οπότε μένει να δούμε πόσο καλά θα τα καταφέρω. Ως τώρα, όμως, έχω διαβάσει αρκετά για να μπορώ απλόχερα να σας προσφέρω μια μικρή λίστα βιβλίων για το φετινό καλοκαίρι, το κάθε ένα αρκετά διαφορετικό από το άλλο.

Σημειωτέων ότι σε αυτή τη λίστα δεν συμπεριλαμβάνω παραδοσιακή hardcore αστυνομική λογοτεχνία, η οποία γνωρίζω ότι είναι συνήθως μια αγαπημένη καλοκαιρινή κατηγορία. Ωστόσο, μεταξύ μας, ένα οποιοδήποτε μυθιστόρημα του Τζο Νέσμπο νομίζω καλύπτει αυτή την ανάγκη. Και μια που είπα Τζο Νέσμπο, παραδόξως, το μοναδικό του βιβλίο που έχω διαβάσει δεν είναι αστυνομικό, αλλά τρόμου και μου άρεσε πάρα πολύ! Ονομάζεται "The Night House" (Το Νυχτόσπιτο) και έχει κάποια από τα πιο ωραία plot twists που έχω διαβάσει. Το προτείνω ανεπιφύλακτα αν αυτό είναι το στυλ σας!

Πάμε όμως στη λίστα!

"Green Dot" - Μάντελεϊν Γκρέι

Ξεκινώ με το τελευταίο που διάβασα, το οποίο είναι ένα όμορφο και συναισθηματικό βιβλίο μιας Αυστραλής συγγραφέα. Είναι γραμμένο στο πρώτο πρόσωπο και η πρωταγωνίστρια είναι η Χάρα, μια 24χρονη κοπέλα που μένει στο Σίντνεϊ της Αυστραλίας και έχει μόλις τελειώσει τις σπουδές της. Συναισθηματικά βρίσκεται σε μια παράξενη φάση όπου δεν φαίνεται να αισθάνεται τίποτα για τίποτα και για κανέναν. Συνειδητοποιώντας όμως ότι δεν μπορεί απλά να κάθεται όλη μέρα άεργη και άνεργη στο σπίτι του πατέρα της, αποφασίζει να βρει μια δουλειά· μια οποιαδήποτε δουλειά, δεδομένου ότι οι σπουδές της δεν της εξασφαλίζουν μια συγκεκριμένη καριέρα. Στην πρώτη αυτή δουλειά που βρίσκει, αν και όλα στην αρχή της φαίνονται αδιάφορα και βαρετά, σύντομα γνωρίζει τον συνάδελφό της Άρθουρ, έναν δημοσιογράφο, με τον οποίο ξεκινά ένα φλερτ, το οποίο σε βάθος κάποιων εβδομάδων συνεχόμενης επικοινωνίας και λίγων κοινωνικών συνευρέσεων, καταλήγει σε κάτι περισσότερο.

Το πρόβλημα είναι ότι αφού κοιμούνται μαζί την πρώτη φορά, η Χάρα ανακαλύπτει ότι ο Άρθουρ είναι παντρεμένος, και εκεί ουσιαστικά ξεκινά η ιστορία. Γραμμένο με ωμή ειλικρίνεια και εκφράζοντας συναισθηματική τόσο ωριμότητα όσο και απειρία, το βιβλίο της Γκρέι ρίχνει φως στην πολυπλοκότητα της νιότης στην εποχή μας, αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις και την αγάπη γενικότερα.

"The Murder After the Night Before" - Κέιτι Μπρεντ

Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο της Μπρεντ (το πρώτο ονομάζεται "How to Kill Men and Get Away With It") και ομολογώ το βρήκα τυχαία μια μέρα πριν δύο εβδομάδες, ενώ χάζευα σε ένα βιβλιοπωλείο χωρίς να θέλω απαραίτητα να αγοράσω κάτι (γελάνε και οι πέτρες εδώ). Αρχικά με κέντρισε το έντονο φούξια χρώμα του, το οποίο ξεχώριζε στο ράφι καλώντας με. Διάβασα γρήγορα την περιγραφή και μου φάνηκε ανάλαφρο και ευχάριστο, με μια δόση μυστηρίου, και βεβαίως έναν φόνο ―το οποίο είναι πάντα κάτι ελκυστικό σε ένα βιβλίο.

Απέχει μακράν από ένα παραδοσιακό βιβλίο μυστηρίου και δεν έχει καθόλου το αστυνομικό στοιχείο, καθότι μετά τον θάνατο της καλύτερης φίλης της πρωταγωνίστριας η αστυνομία θεωρεί δεδομένο ότι ήταν ένας τυχαίος θάνατος. Ωστόσο έχει ενδιαφέρον γιατί η πρωταγωνίστρια αποφασίζει να ανακαλύψει μόνη της τι συνέβη στη φίλη της, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να διαχειριστεί έναν διαδικτυακό δημόσιο ευτελισμό, μέσα από τον οποίο η συγγραφέας κάνει έναν κοινωνικό σχολιασμό για τα σεξιστικά στερεότυπα που επικρατούν ακόμα, και τον πραγματικό και καταστροφικό αντίκτυπο που μπορεί να έχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη ζωή ενός ανθρώπου που μια μέρα έκανε απλά μια λάθος επιλογή.

"A Court of Thorns and Roses" (Αγκάθια και Τριαντάφυλλα) - Σάρα Τζ. Μας (η σειρά είναι γενικότερα γνωστή και ως ACOTAR)

Για πολλούς αυτή η σειρά βιβλίων είναι ήδη γνωστή, όπως και η ίδια η συγγραφέας, της οποίας έχω ήδη διαβάσει δύο σειρές.

Το είδος είναι φαντασία: αυτή η ωραία φαντασία, με χάρτες, αμέτρητους χαρακτήρες, περίεργα πλάσματα, βαθιά ιστορία, σούρτα-φέρτα σε βορά και νότο και ανατολή και δύση, δράμα, έρωτες, προδοσίες, και μάχες. Η Μας, δε, καταφέρνει πολύ καλά να σε γραπώσει από την αρχή και μετά να μην μπορείς να ηρεμήσεις μέχρι να τα διαβάσεις όλα. Βρίσκομαι τώρα στο δεύτερο βιβλίο της σειράς, το οποίο είναι 626 σελίδες, και ευελπιστώ να έχω τελειώσει τη σειρά, η οποία αποτελείται από 5 βιβλία ― το 3ο είναι 700 σελίδες και το 5ο είναι ένα τούβλο 750 σελίδων ―, μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Καλή μου τύχη!

"Το Βιβλίο της Ανησυχίας" - Φερνάντο Πεσσόα

Για όσους δεν προτιμούν κάτι αλαφροΐσκιωτο, αλλά γουστάρουν να λιώνουν κάτω από τον Ελληνικό ήλιο και να προβληματίζονται τα μάλλα, προτείνω ένα από τα πιο όμορφα ―για εμένα― βιβλία κλασσικής λογοτεχνίας. Ανακάλυψα τον Πεσσόα (ο οποίος φημίζεται κυρίως για την ποίησή του) σχετικά πρόσφατα, και αυτό του το βιβλίο είναι γενικά δύσκολο να το κατηγοριοποιήσεις, γιατί δεν είναι μυθιστόρημα.

Διαβάζοντάς το είναι σαν να πέφτεις στο πηγάδι του μυαλού του κεντρικού χαρακτήρα (και ίσως του συγγραφέα) όπου στα τυφλά κολυμπάς στις σκόρπιες σκέψεις του ―σκέψεις για τη ζωή, την κοινωνία, τους ανθρώπους, τις σχέσεις μεταξύ τους. Μπορεί να διαβαστεί άναρχα, καθότι δεν έχει απαραίτητα αρχή και τέλος, και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι επειδή βρέθηκε χύμα, γραμμένο σε πολυάριθμες κόλλες χαρτί, σε ένα σεντούκι πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του συγγραφέα, η κάθε έκδοση είναι διαφορετική!

Εύφημος μνεία για ένα μικρό, άγνωστο βιβλιαράκι με τον υπέροχο τίτλο (και ακόμα πιο υπέροχο εξώφυλλο) "A Fig for All the Devils" του Αμερικανού συγγραφέα C.S. Fritz, το οποίο δεν βρήκα στην Ελλάδα και αγόρασα από το γερμανικό Amazon, το οποίο είναι πολύ ιδιαίτερο και πολύ όμορφο. Λαμβάνει χώρα στο βαθύ πουθενά των Η.Π.Α. τη δεκαετία του 1990, και αν και κατά ομολογία του συγγραφέα είναι εν μέρει αυτοβιογραφικό, έχει αρκετά στοιχεία τρόμου και συνοδεύεται, εάν το θελήσετε, από ένα εμπνευσμένο από το βιβλίο playlist στο Spotify με τον ίδιο τίτλο.