Τζόναθαν Κόου: Η Θεσσαλονίκη του πάει πολύ

Κάπα Κάπα Ε, το κόμμα σου λαέ, μα προσοχή: Δεν εννοώ προλεταριακό διεθνισμό, ιστορικό υλισμό και κόκκινη επανάσταση. Για βιβλία από του Κωνσταντινίδη, γλυκά από του άλλου Κωνσταντινίδη, του απέναντι ζαχαροπλάστη, και για την Ευτυχία σαν κατάσταση που σε καταλαμβάνει μόλις αγοράσεις ένα βιβλίο και φας ένα ζαχαρωτό, για τέτοιου είδους ΚΚΕ μιλάω. Τα τρία αυτά ύψιστα αγαθά κατοικοεδρεύουν στην άκρη της οδού Μητροπόλεως, πριν να διασταυρωθεί ο δρόμος με την Παύλου Μελά. Και την επόμενη, Δευτέρα 28 Απριλίου, το ίδιο σημείο μπορούμε να το αποκαλούμε και Τζόναθαν Κόου με Μιλφέιγ γωνία, αφού ο αγαπημένος βρετανός συγγραφέας θα παραστεί για να γιορτάσει τα 70 χρόνια του ιστορικού βιβλιοπωλείου, συν φυσικά για να παρουσιάσει το τελευταίο του μυθιστόρημα, Η Απόδειξη της αθωότητάς μου (Πόλις). 

Είναι η πέμπτη φορά που ο Κόου θα παραβρεθεί στη Θεσσαλονίκη, πέμπτη σερί φορά προσκεκλημένος του Ευριπίδη, της Άλκηστης και του Κωνσταντινίδης Book & Style. 70 χρόνια γιορτάζει η φίρμα τους φέτος, 70 αδιάλειπτα χρόνια στις επάλξεις και, αν δε με γελά η μνήμη μου (που δεν), ο Κωνσταντινίδης είναι το μόνο βιβλιοπωλείο που απέμεινε κραταιό από εκείνη τη σειρά των ιστορικών «σελιδάδικων» που κάποτε διακινούσαν γράμματα και θαύματα στην πόλη. Μόλχο, Μπαρμπουνάκης - Κατώι του Βιβλίου, Ραγιάς, Προμηθέας, Λοξίας, έφυγαν, έσβησαν, τελείωσαν, πάνε, τα κατάπιε ο χρόνος, μα τον Κωνσταντινίδη όχι. Να τα εκατοστήσει, επομένως, και να ένας καλός λόγος, αφού ευχηθώ στον Ευριπίδη και την Άλκηστη χρόνια πολλά, να βάλω και τα δυνατά μου με τον Τζόναθαν Κόου, αφού με τον μέγιστο θα συζητήσουμε ζωντανά ενώπιον του κοινού τα σχετικά με το νέο του μυθιστόρημα. 

Είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά καίριο και μια πρωτότυπη διασταύρωση τριών genre: Αστυνομικό (ποιος σκότωσε τον μπλόγκερ Κρίστοφερ Σουάν;), campus novel (οι πανεπιστημιακές και λογοτεχνικές ίντριγκες δίνουν και παίρνουν στο Κέιμπριτζ, που ως τόπος καταλαμβάνει μεγάλο κομμάτι της αφήγησης) και αυτομυθοπλασία που η πλοκή της φλερτάρει με το πολιτικοκοινωνικό δοκίμιο, καθώς κατά την προσφιλή συνήθεια του Κόου χρονογραφείται για άλλη μια φορά (παλιά του τέχνη κόσκινο) η Μεγάλη Βρετανία των ημερών. Τι διαόλο έπαθε η Αγγλία; Το Brexit μοιάζει να πραγμάτωσε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, που ξεκινώντας από τη Θάτσερ και συμπλέοντας με την υπερδεξιά ρεϊγκανική Αμερική, έφερε τον κόσμο εδώ που τον έφερε, με τα πρόσφατα χαΐρια και τα καουμποϊλίκια του Ντόναλντ Τραμπ να τροφοδοτούν με νέους εφιάλτες τον εφιάλτη. Θα είναι ένα πολύ ωραίο λογοτεχνικό απόγευμα (όρκος!), που θα το περάσουμε παρέα με τη Φιλ και τη Ρασίντα, τις δυο Gen Zen ηρωίδες, που μαζί με την αστυνόμο Πρου θα αναλάβουν την εξιχνίαση μιας ιστορίας που διαρκεί επτά εβδομάδες, όσο καιρό κράτησε και η πρωθυπουργία της Λιζ Τρας, άμεσα εξαρτώμενης, όπως αφήνει να υπονοηθεί ο Κόου, από ακραία φιλελεύθερα Thin Tank που επέβαλαν το τέμπο από τις αρχές της θατσερικής δεκαετίας του ’80, στρέφοντας μεθοδικά τη χώρα στην ακραία σημερινή φάση. Όσο για τον φίλο Τζόναθαν, τολμώ να προτείνω καθώς μας επισκέπτεται τακτικότατα στη Θεσσαλονίκη, αντί για Κόου να τον αποκαλούμε… Κοουνσταντινίδη, αφού συνδέθηκε φιλικά με αυτό το ιστορικό βιβλιοπωλείο. Χρόνια πολλά και καλά σε όλους.