Υπάρχει λογοκλοπή στα βιβλία;

Τι απολαυστικό μυθιστόρημα! Τι ωραίο εξώφυλλο! Τι νέα συγγραφέας!

Η Κινέζα Ρ. Φ. Κουάνγκ, που μεγάλωσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, γράφει για τον κόσμο του βιβλίου με τρόπο που δεν σε αφήνει να παρατήσεις την ιστορία της ούτε λεπτό. Είναι όντως τόσο διασκεδαστικός ο κόσμος των εκδόσεων και τέτοια η παράνοια των συγγραφέων – χώρια η τρέλα των αναγνωστών; Εκατό τοις εκατό!

Μονάχα που στο μυθιστόρημα «Yellowface», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, η Ρ. Φ. Κουάνγκ κάπως το εξειδικεύει το θέμα. Ασχολείται με το ζήτημα της λογοκλοπής. Λογοκλοπή! Μα υπάρχει τέτοιο πράγμα στον θαυμαστό και αγγελικά πλασμένο κόσμο του βιβλίου; θα αναρωτηθείτε. Είναι δυνατόν κάποιος λογοτέχνης να κλέβει ξεδιάντροπα έναν ομότεχνό του και να μην το παραδέχεται όταν όλα τα στοιχεία σε βάρος του βγαίνουν στο φως; Μπορεί ένας συγγραφέας να βρει ένα παλιό βιβλίο που δεν έχει μεταφραστεί στη γλώσσα του, να το μεταφράσει ο ίδιος και στη συνέχεια να το παρουσιάσει σαν δικό του; Γίνονται τέτοια ατοπήματα;

Α, μα είναι τόσο ξεκούραστο το να κλέβεις! Ποιος κάθεται να στύψει το μυαλό και τη φαντασία του για να γράψει ένα πόνημα πεντακοσίων σελίδων (100.000 λέξεων), όταν του παρουσιάζεται η ευκαιρία να το βρει έτοιμο και να το εμφανίσει για δικό του;

Κάτι τέτοιο τυχαίνει και στην ηρωίδα του «Yellowface». Η ίδια είναι συγγραφέας αλλά Β’ διαλογής. Με δυσκολία βρίσκει ατζέντη για να βγάλει το πρώτο της βιβλίο και κάποια στιγμή αρχίζει να σκέφτεται μήπως ήρθε ο καιρός να αλλάξει πορεία στη ζωή – να πάψει, με άλλα λόγια, να ελπίζει ότι θα ζήσει γράφοντας. Ώσπου ένα βράδυ που δειπνεί με μια φίλη της επιτυχημένη συγγραφέα (μπεστελερού, κοντολογίς), ο θάνατος χτυπάει αναπάντεχα την πόρτα. Η επιτυχημένη συγγραφέας πέφτει νεκρή από αμάσητη μπουκιά και η καλή της φίλη βρίσκει την ευκαιρία να βουτήξει από το γραφείο το μυθιστόρημα, που έχει έτοιμο σχεδόν η άρτι απελθούσα στις αιώνιες μονές ή σε τόπο χλοερό – όπως θέτε πέστε το.

Το κλεμμένο βιβλίο κυκλοφορεί με το όνομα της ανερυθρίαστης κλέφτρας, γίνεται ανάρπαστο, η λογοκλόπος υμνείται σε κάθε λογοτεχνικό έντυπο και εισπράττει παχυλές αμοιβές –χώρια οι περιοδείες ανά την επικράτεια–, ώσπου κάποιος κρούει τον κώδωνα: το μυθιστόρημα είναι αλλουνού. Το ύφος είναι της τεθνεούσης. Η κλέφτρα κατονομάζεται. Τα τρολ παίρνουν φωτιά. Οι επιθέσεις στο διαδίκτυο πληθαίνουν. Ο εκδότης τραβάει τα μαλλιά του και ζητάει πίσω τα λεφτά του.

Και η δύστυχη λογοκλόπος τι κάνει; Μα, τι άλλο, προσπαθεί να αμυνθεί. Καταφεύγει σε ένα σωρό επιχειρήματα, κατασκευάζει το ένα ψέμα μετά το άλλο, σκέφτεται να αλλάξει το πρόσωπό της με πλαστικές επεμβάσεις (εντάξει, υπερβάλλω) και προσπαθεί να βρει τρόπο για να βγει από τούτη τη δαντική κόλαση που έπεσε ξάφνου στο κεφάλι της.

Θα τα καταφέρει; Υπάρχει θεία δίκη ή είναι όλα φούμαρα;

Η μεταφράστρια Μυρτώ Καλοφωλιά έκανε πολύ καλή δουλειά, και ο εκδότης το ίδιο.

Εγώ τώρα δεν έχω παρά να δω πώς στην οργή θα χωρέσει αυτό το βιβλίο στα ράφια μου.