Οι νέες κυκλοφορίες των εκδόσεων Βακχικόν και Το Μέλλον

Όταν οι Δίδυμοι Πύργοι χτίστηκαν ξανά & Εκείνη και εκείνοι, δύο νέα μυθιστορήματα του Αλέξανδρου Αβατάγγελου

Όταν οι Δίδυμοι Πύργοι χτίστηκαν ξανά
Εύκολο βέβαια στην σκέψη, αλλά πώς το πραγματώνεις. Ωστόσο η απόφαση είχε παρθεί κι έπρεπε να προχωρήσει στο σκάκι τα πιόνια στα επόμενα νταμάκια. Η βασίλισσα να θυσιαστεί και να αποχωρήσει, να βγει μπροστά το άλογο, που θα καβαλήσει ο αξιωματικός, για να καλπάσει σε ορμητικό έφοδο, που θα κάνει συντρίμμια τους πύργους. Για να σωθεί ο βασιλιάς, που αν και είχε χάσει την βασίλισσα, θα έδινε ζωή στα πιόνια.
Έπρεπε να πάει να την βρει και να της μιλήσει. Και αυτό τον έβαζε σε σκέψεις και προβληματισμό. Ήταν βέβαιος ότι όταν θα βρισκόταν κοντά της, δίπλα στο αγαπημένο και ποθητό κορμί της, να τον κοιτά με κείνα τα υπέροχα μάτια που έγδυναν την ψυχή του, θα λύγαγε και θα λιποψυχούσε.
Γνώριζε ότι οι λογικές του αποφάσεις τότε θα πήγαιναν περίπατο. Θα έσκαγαν σαν παιδικό, αποκριάτικο μπαλόνι. Ωστόσο δεν του επιτρεπόταν να λυγίσει. Έπρεπε να σταθεί αμετάπειστος, αποφασισμένος και δυνατός.
Σίγουρα το να χωρίσουν και να πάψουν να βλέπονται δεν θα ήταν εύκολο για κανέναν από τους δυο τους. Σκέφτηκε όμως ότι άλλοι πολλοί στο παρελθόν θυσίασαν ακόμα και τη ζωή τους για τις ιδέες τους. Και αυτή θα ήταν μια πραγματική, άκρως ηρωική θυσία, για μια ιδέα. που όμοιά της δεν είχε. Έτσι το είδε.

Εκείνη και εκείνοι
Χτυπώντας επανειλημμένα τον μοχλό κατάφερε να τον κάνει να κινηθεί, με μεγάλη ωστόσο δυσκολία. Η κρυφή πόρτα άνοιγε τμηματικά, βγάζοντας ανατριχιαστικό τριγμό σε κάθε εκατοστό. Σαν να έβρισκε εμπόδιο στα κόκαλα κάποιου πεθαμένου. Έτσι τουλάχιστον αναλογίστηκε η Ιόλη με φρίκη.
Η Τζένη ένοιωσε τον τρόμο της και την παραμέρισε τρυφερά, σαν για να την προστατέψει από τις ίδιες της τις σκέψεις. Μετά προχώρησε, όπως είχαν συμφωνήσει, μπήκε από την ανοιχτή πόρτα που έχασκε και προοδευτικά χάθηκε από το οπτικό πεδίο της Ιόλης.
Άκουγε μόνο τα τακούνια της να αντηχούν, καθώς κατέβαιναν ένα-ένα τα σκαλιά. Της φάνηκε σαν να άκουγε τα βήματα ενός νεκρού, που κατεβαίνει στον Άδη.
Πέρασαν κάμποσα λεπτά, που η Ιόλη βρισκόταν σε φοβερή υπερένταση κι εκνευρισμό και άκουσε και πάλι τα μαρτυριάρικα τακούνια της να ανεβαίνουν τα σκαλιά.

Αγέννητο άγαλμα, πέμπτη ποιητική συλλογή της Ειρήνης Παραδεισανού
Ζώνει το καύκαλο της γης
η βυθισμένη κόρη
το χέρι της κατάρτι
τα σφυρά της μάρμαρο
κι ο γλύπτης κοιμάται.

Αυτή η κυρία δεν αστειεύεται!, μυθιστόρημα της Αγκολέζας Γιάρα Μοντέιρο που συγκαταλέχθηκε στη μακρά λίστα του Dublin International Literary Award.
Λίγες εβδομάδες πριν τον γάμο της, η Βιτόρια, που γεννήθηκε στην Αγκόλα και μεγάλωσε στην Πορτογαλία, αφήνει τα πάντα πίσω της και επιστρέφει στη γενέτειρά της. Επιθυμώντας απεγνωσμένα να βρει τη μητέρα της, την οποία δεν γνώρισε ποτέ, εγκαθίσταται στο σπίτι μιας οικογένειας που της δείχνει τις διαφορετικές όψεις της Λουάντα.
Όταν γνωρίζει τον στρατηγό Ζακαρίας Βίντου, ο οποίος φοράει υπερβολικό άρωμα, απαγγέλλει ποίηση και έπαιξε σημαντικό ρόλο στον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Αγκόλας, αναρωτιέται τι μπορεί να γνωρίζει για την τύχη της μητέρας της.
Μια ανακοίνωση στο ραδιόφωνο θα την οδηγήσει από τη Λουάντα στο Ουάμπο, όπου το ταξίδι της θα πάρει απροσδόκητη τροπή και τα ερωτήματά της θα απαντηθούν. Θα της προσφέρουν τα όσα θα ανακαλύψει, την ικανοποίηση που αναζητά;
Μια ιστορία για τις εμπειρίες της μετανάστευσης, της αφρικανικής διασποράς και του πορτογαλικού αποικιακού παρελθόντος.

Βαλτιμόρη, βραβευμένο μυθιστόρημα της Σέρβας Γελένα Λένγκολντ ("Ο μάγος του λούνα παρκ").
Στη Βαλτιμόρη, η Γελένα Λένγκολντ παρουσιάζει την ιστορία μιας συγγραφέως από το Βελιγράδι, μιας γυναίκας στα σαράντα της, της οποίας οι μεγάλες, άλυτες εσωτερικές διαμάχες με τον εαυτό της και τους κοντινούς της ανθρώπους την έχουν οδηγήσει σε ένα ανησυχητικό αδιέξοδο.
Νιώθει την ανάγκη να γυρίσει πίσω και να επεξεργαστεί προσεκτικά τη ρουτίνα της καθημερινότητάς της – τον γάμο, την οικογένεια, τους φίλους, τις αγάπες, τα ψέματα και τις προτιμήσεις της.
Αυτό που ανακαλύπτει είναι μια παράξενη μείξη αβεβαιότητας και βαρεμάρας, ανασφάλειας και αποφασιστικότητας, η οποία μετατρέπεται ολοκληρωτικά σε αγανάκτηση στις συνεδρίες με την ψυχοθεραπεύτριά της.
Το συγγραφικό αδιέξοδο στο οποίο έχει φθάσει η πρωταγωνίστρια αποτελεί μία αλληγορία για το αδιέξοδο της ζωής, μιας ζωής που καθοδηγείται από διακοπές της πραγματικότητας, οι οποίες εμφανίζονται μέσω κρίσεων σιωπής, ηδονοβλεψίας μέσα από κάμερες ασφαλείας και διαδικτυακών ειδυλλίων.

Νήσος Κραχ, βραβευμένο με EUPL μυθιστόρημα της Βουλγάρας Ίνα Βαλτσάνοβα. Αποκλειστικά σε e-book.
Το βιβλίο Νήσος Κραχ παρουσιάζει δύο γυναίκες που αφηγούνται τις μοναδικές τους ιστορίες. Ελάχιστα γνωρίζονται, ωστόσο υπάρχει ένας μαγικός σύνδεσμος μεταξύ τους, επειδή η μια απ’ αυτές είναι μια νέα ερασιτέχνιδα αστρολόγος και διαβάζει στα αστέρια ότι μια επερχόμενη σύγκρουση απειλεί την άλλη. Κάθε μία από τις γυναίκες γνωρίζει μόνο το κομμάτι της ιστορίας της, και τα αφηγηματικά κομμάτια –δύο προσωπικά σύμπαντα, τόσο ανόμοια αλλά τόσο όμοια– δίνονται στον αναγνώστη σαν ένα παζλ. Τα κομμάτια είναι ιστορίες για γυναίκες, άνδρες, παιδιά και γάτες, καθώς και μια ιστορία για ένα απομακρυσμένο και συναρπαστικό νησί –πιθανώς το κροατικό νησί Κργ στην Αδριατική Θάλασσα– όπου μπορεί να συμβεί η προβλεπόμενη από τα αστέρια ρήξη. Οι ιστορίες αφορούν επίσης τη γη και τη θάλασσα, τη βροχή και τις σπηλιές, τα αστέρια και τον ήλιο, τα δωμάτια και τα σπίτια, αλλά κυρίως αφορούν τις ανθρώπινες υποθέσεις, τις παρορμήσεις και τις απογοητεύσεις, τις λαχτάρες και την πραγματικότητα, την αγάπη και τις παραβιάσεις της, τη λαχτάρα και την αδυναμία να μοιραστεί κανείς την ψυχή του. Το αν το προβλεπόμενο κραχ θα συντρίψει τους χαρακτήρες, ο αναγνώστης θα το ανακαλύψει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου. Το εκπληκτικό στοιχείο όμως είναι ότι το Νήσος Κραχ δεν  είναι μια ιστορία κατάρρευσης…

Κορίτσια χωρίς ρούχα, βραβευμένη ποιητική συλλογή της υποψήφιας με Booker Ρωσίδας Μαρία Στεπάνοβα, που έλαβε το 2023 το Book Prize for European Understanding από τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Λειψίας.
Και το ποιητικό έργο της Στεπάνοβα δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας, καθώς φαίνεται πως η ποιήτρια προτιμά την καθημερινότητα, ακόμα και το ντοκουμέντο. Την ενδιαφέρει περισσότερο η μαζική μοίρα των ανθρώπων, παρά η ατομική. Αυτό, ίσως, να συμβαίνει επειδή ζούμε σε μια εποχή όπου μετακινούνται μεγάλα πλήθη και σημειώνονται μαζικοί θάνατοι, με συνέπεια η ατομική ανθρώπινη μοίρα να μην έχει τόσο ενδιαφέρον.
Να ένα κιμονό που έγινε χαόρι.
Να ένα χαόρι που έγινε παιδικό κιμονό.
Τα πράσινα μανίκια, μετατράπηκαν σε μαξιλάρια
Το ωραίο στρίφωμα, μεταμορφώθηκε σε ζώνη,
Τίποτα δεν πάει χαμένο, όλα εξυπηρετούν σε κάτι,
Κάθε κομματάκι ύφασμα προσπαθεί να ολοκληρωθεί,
Να κρατηθεί από το σώμα ενός ζεστού ανθρώπου,
Να το τυλίξει, να το αγκαλιάσει, να μη μένει άδειο.
Η ανάποδη, η φόδρα, οι ξέθωρες μασχάλες,
Οι λεπτές ραφές, που άνοιξαν στη σπασμένη κλωστή,
Μικρές τρύπες σαν αστέρια, σημάδια σκόρου, καψίματα,
Απώλεια χρώματος, απώλεια σχήματος. Περιμένουν για πολύ
Σαν βουβά καταφύγια, δωμάτια χωρίς ενοίκους,
Ευάερα, έτοιμα να αγκαλιάσουν οποιονδήποτε.

Άχθος Αρούρης, θεατρικό κείμενο του συγγραφέα Γιώργου Σπανουδάκη.
Πότε ένα ανθρώπινο δημιούργημα θεωρείται έργο τέχνης; Η τέχνη είναι ζήτημα γούστου τελικά ή όχι;
Αυτά απασχολούν τον Θεόκλητο όταν δημιουργεί τον Ήρωα Μούρτζουφλο, ένα άσχημο και καμπουριασμένο κατασκεύασμα, με οξύ νου όμως που του αρέσει να διαβάζει πολύ. Η Άννα, η σύζυγός του, αποτροπιασμένη από το δημιούργημά του, φέρνει στο σπίτι ως αντιστάθμισμα την Ντόλι, μια πανέμορφη, αφελή όμως, ζωντανή κούκλα. Μέσα στο χάος αυτής της σχέσης γεννιέται ο γιος τους, που άργησε να έρθει στη ζωή τους.
Ο Χρυσόγονος θα μεγαλώσει σε ένα σπίτι δίχως φωτογραφίες, αναζητώντας το παραμικρό που θα του θυμίσει έστω και λίγο τον πατέρα του που χάθηκε όταν ήταν μικρός. Δεν του επιτρέπεται να πει καν το όνομά του και η μητέρα του αρνείται πεισματικά να μιλήσει γι’ αυτόν. Στο εξοχικό τους, θα ανακαλύψει τον Μούρτζουφλο και την Ντόλι –ξεχασμένους εκεί από καιρό– και θα προσπαθήσει να γνωρίσει μέσω αυτών τον πατέρα του.
Ένα θεατρικό έργο που μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις του σήμερα, της εποχής της λήθης και της επιδερμικής ομορφιάς. Μια ιστορία για το πώς έχουμε λησμονήσει να μιλάμε για την ψυχή του ανθρώπου και μας απασχολεί μόνο η γενετική του εξέλιξη.

Αγάπη ή πώς να γεννήσεις κάποιον από τον κώλο σου, θεατρικό κείμενο της Μαριάντζελας Κατσιαβριά, που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη το 2024.
445 φορές είχαν μόνο ο ένας τον άλλον. Η Α και ο Κ κάθε ημέρα υπάρχουν μαζί, αλλά διαφορετικά. Ανήλικοι ενήλικοι, αδέρφια, εραστές, γονείς και δολοφόνοι ο ένας του άλλου. Καταδικασμένοι σε έναν αέναο κύκλο συνύπαρξης δίχως τελειωμό. Όλα αλλάζουν όταν η Α αποφασίζει να σπάσει αυτήν τη λούπα. Τότε, ένα μικρό μωρό που θα ονομαστεί Αγάπη θα γεννηθεί. Εκείνη θα μετατραπεί στην τιμωρία για όλα τα λάθη της ανθρώπινης ύπαρξής τους.

Τα χαμένα ημερολόγια της Ιαπωνίας, ταξιδιωτικές αφηγήσεις της Ισπανίδας δημοσιογράφου Πατρίθια Αλμαρθέγι
Τα χαμένα ημερολόγια της Ιαπωνίας είναι ένα ταξιδιωτικό χρονικό στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Η συγγραφέας καταγράφει τις εμπειρίες της από τα δύο της ταξίδια στην Ιαπωνία, το 2009 και το 2018. Η περιήγησή της στο Ιαπωνικό Αρχιπέλαγος περιλαμβάνει αποσπάσματα από τα αναγνώσματά της, στοιχεία για την αρχιτεκτονική, την τέχνη, τη λογοτεχνία, στοχασμούς πάνω στην ασιατική φιλοσοφία και την ποίηση μοναχών Ζεν, όπως και σκέψεις για τα περίφημα ιαπωνικά χαρακτικά που ενέπνευσαν καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο. Το βιβλίο συγκεντρώνει ασπρόμαυρα κινηματογραφικά πλάνα του Κουροσάβα, βινιέτες από μάνγκα, φωτογραφίες από το όρος Φούτζι, το φως όπως περνά μέσα από τις ανθισμένες κερασιές στο Κιότο, και τους ατμούς από τα ιαματικά λουτρά σε κάθε γωνιά της χώρας. Η συγγραφέας συχνά ταξιδεύει μόνη σε διάφορα μέρη του κόσμου. Τι λένε άλλες γυναίκες για αυτό; Πώς το βλέπουν οι άντρες; Ένα βιβλίο για τις ομορφιές, τους ήχους, τα αρώματα και τις γεύσεις της Ιαπωνίας.