24 βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας για τις γιορτές

Η Athens Voice βλέπει τις χριστουγεννιάτικες βιτρίνες των βιβλιοπωλείων και προτείνει 24 βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας για να χαρίσετε ή να διαβάσετε φέτος τα Χριστούγεννα.

Θωμάς Κοροβίνης, Μπέμπης, εκδόσεις Άγρα Ο Δημήτρης Στεργίου, γνωστός ως Μπέμπης (Πειραιάς 16.4.1927-24.12.1972), υπήρξε μια ιδιότυπη πρωταγωνιστική φυσιογνωμία της ελληνικής λαϊκής μουσικής που, λόγω της μόρφωσης, της δεξιοτεχνίας του στο μπουζούκι και στην κιθάρα, της γοητείας του και της αυτοκαταστροφικής αγωνίας του, απέκτησε διαστάσεις θρύλου. Ο Θωμάς Κοροβίνης, έχοντας μελετήσει τα στοιχεία της εργοβιογραφίας και της καλλιτεχνικής διαδρομής του και «συνομιλώντας» με την προσωπικότητά του, παρουσιάζει ένα λογοτεχνικό πορτρέτο του, μια αυτοαναφορική εξομολόγησή του, με αποδέκτη έναν φανταστικό φίλο, μα και όλους μας. Μέσα από την αφήγηση αναδεικνύονται σημαίνοντα πρόσωπα της λαϊκής μας μουσικής, ανάλυση χαρακτήρων συνθετών, στιχουργών, ερμηνευτών, όπως και η ανθρωπο-γεωγραφική σύνθεση του Πειραιά της εποχής του καλλιτέχνη.

Φιλομήλα Λαπατά, Επικίνδυνες λέξεις, εκδόσεις Ψυχογιός Οι δίδυμες, Μυρσίνη και Αταλάντη Κορωναίου, όμοιες σαν δυο σταγόνες νερό, αλλά εντελώς ανόμοιες στον χαρακτήρα, διαλέγουν από μικρές τους ρόλους της καλής και της κακής κόρης, αντίστοιχα, και θυσιάζουν, με γρήγορες μαχαιριές στον βωμό του μίσους, την αδελφική τους αγάπη. Καθώς μεγαλώνουν, μπλέκονται σε έναν αγώνα αλληλοεξόντωσης, ο οποίος θα τις οδηγήσει σε ακραίες επιλογές ζωής και στην τραγωδία, μέχρι να συμφιλιωθούν με τη σημασία που έχουν οι επικίνδυνες λέξεις: οικογένεια, εξ αδιαιρέτου, ζήλια, γάμος, διαζύγιο, φυγή και συγγνώμη. Ένα μυθιστόρημα για τον ρόλο της οικογένειας πάνω στο πεπρωμένο μας, τα όρια της αντοχής, τη χαμένη αθωότητα, τις μικρές και μεγάλες τραγωδίες της ζωής, την επιβίωσή μας από αυτές, και, πάνω απ’ όλα, τις απεριόριστες ποιότητες της ελπίδας, της αγάπης και της συγγνώμης.

Μίμης Ανδρουλάκης, Πριν σβήσουν τα φώτα, εκδόσεις Πατάκη Από μια επαρχιακή πόλη σε Αθήνα-Πειραιά της αντίστασης και των παράνομων οργανώσεων. Ο Μίμης Ανδρουλάκης είχε δεσμευτεί να «μιλήσει» μετά από 50 χρόνια. Τώρα συμπληρώνει τις λευκές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας, με πρώτες το «Πολυτεχνείο ’73» και την «Ύβριν» Νο 8. Αναζητώντας τον Εαυτό του, εκπλήσσεται: «Εγώ είμαι οι άλλοι». Η αυτοβιογραφία γίνεται ιστορία-πινακοθήκη μιας συναρπαστικής εποχής με πορτρέτα, εικόνες, σκηνές, χρώματα, δράματα κι ευτράπελα. Τα μυστικά των «πάνω» –επιφανών πολιτικής, τέχνης, επιστήμης και πλούτου– τέμνονται με τις ανέκδοτες ιστορίες των «κάτω», των απλών ανθρώπων. Ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα που από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του προκάλεσε σούσουρο και συζητήσεις. 

---

Αστερόπη Λαζαρίδου, Η Ήρα δεν ήταν ζηλιάρα, εκδόσεις Καστανιώτης Ξεκινώντας από την Ήρα, την πιο παρεξηγημένη θεά όλων των εποχών, η Αστερόπη Λαζαρίδου, στο δεύτερο βιβλίο της, αναζητά δικαίωση κόντρα στα στερεότυπα. Μέσα από ιστορίες βγαλμένες από τη δική της ζωή και βιώματα πολλών ακόμη γυναικών, η συγγραφέας σχολιάζει με τόλμη και χιούμορ όσα παθαίνεις επειδή ακριβώς είσαι γένους θηλυκού. Νάρκισσοι που σε φτάνουν στα όριά σου, μια κοινωνία που σχολιάζει αν είσαι μόνη και άτεκνη, σύντροφοι που ζητούν να φέρεις «μια όμορφη φίλη σου» για τρίο, το ταλέντο να επιβιώνεις σε δύσκολες συνθήκες, παρελαύνουν σε αυτές τις ανατρεπτικές σελίδες της. Το κίνημα του #MeToo, ιστορίες παρενόχλησης και κακοποίησης, γυναικοκτονίες, αδιέξοδοι έρωτες, τραγελαφικά βράδια στη μεθυσμένη Αθήνα, όλα εδώ σε ένα βιβλίο-ψηφιδωτό της γυναικείας εμπειρίας, που αποτινάζει μία μία τις ταμπέλες κατά των γυναικών, σαν το μυστικό ημερολόγιο που θα κρατούσαν, αν μιλούσαν τόσο ανοιχτά ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό.

---

Σπύρος Καβουνίδης, Πρώτη φορά, ξανά, εκδόσεις Επίκεντρο Με τα λόγια του συγγραφέα: «Αρκετά κείμενα είναι αυτοβιογραφικά, ορισμένα είναι εμπνευσμένα από διηγήσεις άλλων, όμως ακόμα και αν όλα είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο και σε πολλά έχει εισχωρήσει η φαντασία, και πάλι τα θεωρώ “πειραγμένα”, τα ανακαλώ και τα θυμάμαι ύστερα από χρόνια, μέσω μιας μνήμης επιλεκτικής. Πόσες φορές συζητώντας για τα παλιά διαπιστώνεις ότι ο τρόπος που θυμάσαι κάτι, είναι πολύ διαφορετικός από τον τρόπο που το θυμάται ένας άλλος, έστω και αν η εμπειρία ήταν κοινή…»

---

Δημήτρης Ραβανής-Ρεντής, Ένα κομμάτι ουρανός, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή «Και τον χειμώνα; Πώς θα τον βγάζανε; Και δεν ήταν τόσο που δε θα ’χαν με τι να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες όσο η ίδια η αναδουλειά. Οι συγκάτοικοί τους στην αυλή είδαν τους τρεις φίλους αλλαγμένους, χαρούμενους, δραστήριους και παραξενεύτηκαν. Όταν έμαθαν και την αιτία, ε, τότε ήταν που τα χάσανε. – Βάρκα; Θα φιάξετε βάρκα εδώ, στην αυλή, ανάμεσα στα τείχη; Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα για τη βάρκα... Μόνο που κάτι δεν υπολόγισαν σωστά…». Το μυθιστόρημα του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή «Ένα κομμάτι ουρανός» κυκλοφορεί από τη Σύγχρονη Εποχή σε νέα, ανανεωμένη μορφή.

---

Αλέξανδρος Βαλκανάς, Η μαντική μηχανή και άλλες καθημερινές συγκινήσεις (διηγήματα), εκδόσεις Βακχικόν Μηχανές που μαντεύουν το μέλλον, λέξεις που αναζητούν έναν τόπο να αναπαυτούν, σπίτια με τα μάτια ερμητικά κλειστά, καπέλα που ταξιδεύουν και άλλες καθημερινές συγκινήσεις συνθέτουν ένα σύμπαν από σαράντα μία μικρές ιστορίες, όπου το παράδοξο συστήνεται ως πραγματικό. Και όπως στην περιπέτεια της ζωής αέναα το ευτράπελο συνυφαίνεται με το δραματικό, η απάντηση στο παράλογο τείνει στη σιωπή. Τότε είναι που αναλαμβάνουν τα αντικείμενα να διηγηθούν εκείνες τις ιστορίες που οι άνθρωποι αδυνατούν να πουν.

---

Μαίρη Κόντζογλου, Μια νύχτα στο βιβλιοπωλείο, εκδόσεις Μεταίχμιο «Η ανάγνωση, όπως και η συγγραφή, τελικά είναι αγρύπνια» λέει της Θεολογίας ο βαθυστόχαστος ιδιοκτήτης του Φεγγαριού, βιβλιοπωλείου που διανυκτερεύει για να βρίσκουν εκεί καταφύγιο οι αθεράπευτα βιβλιομανείς, και την προσλαμβάνει. Μια νύχτα που η πόλη δακρύζει από την πυκνή ομίχλη, το φεγγάρι δέχεται κάθε είδους επισκέπτες: εραστές της λογοτεχνίας, προδομένες υπάρξεις, οικονομικούς και ερωτικούς μετανάστες, διανοούμενους και τύπους λαϊκούς, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες, ορθολογιστές και ρομαντικούς, ακόμη και ήρωες του Σαίξπηρ. Όλοι τους, μέσα στη ζεστασιά του φεγγαριού, θα απλώσουν την προσωπική τους πραμάτεια, τις πληγές, τα όνειρα, τις χαρές και τις λύπες τους, αγωνίες, ελπίδες και δεδομένα και θα γεμίσουν τις ώρες της αγρύπνιας μέχρι ο ήλιος να λάμψει πάλι.

---

Γιώργος Καραγιαννίδης, Η καρδιά μου το όπλο σου, εκδόσεις Αρμός Ο Καρπάθιος Οδυσσέας Λάσκαρης και ο Γερμανός Alfred Eickworth, που γεννήθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, συναντώνται στην Κάρπαθο το 1943 στη δίνη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ τους είναι καθοριστικός για την υπόλοιπη ζωή τους. Οι πολιτικοί αγώνες στη Γερμανία του μεσοπολέμου, η ένοπλη αντίσταση στο χιτλερικό καθεστώς, η Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα, η κατάσταση που επικρατούσε στο στρατόπεδο Νταχάου, η γερμανική Μεραρχία 999, η αντίσταση των νέων στην ιταλοκρατούμενη Ρόδο και ο μεγάλος έρωτας του Οδυσσέα με τη Γιολάντα, την κόρη του Ιταλού διοικητή της Καρπάθου, συνθέτουν μια θυελλώδη ιστορία που ακροβατεί μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Μια ιστορία στην οποία ο έρωτας, η αγάπη και η οικογένεια συγκρούονται με την πολιτική ιδεολογία και τη βία, ενώ κυριαρχεί ο αγώνας για την προσωπική ελευθερία και αξιοπρέπεια.

---

Χρήστος Δημ. Κρανιώτης, Δέκα χρόνια δρόμος, εκδόσεις Δίαυλος «Το λεωφορείο σταμάτησε στην οδό Αχιλλέως. Αχιλλέως και Ιάσονος γωνία, μπροστά σε ένα καφενείο, που ήταν ταυτόχρονα και σταθμός των λεωφορείων της γραμμής. Ήταν Σεπτέμβριος του 1966». Τότε άρχισε για τον Αλέξανδρο ένα ταξίδι στο άγνωστο, ένας νέος δρόμος, που θα κρατούσε δέκα χρόνια. Και έτσι ξεκίνησε η μεγάλη αλλαγή στη ζωή του, με λίγες αποσκευές, από ένα μικρό χωριό της Ηπείρου, για την πρωτεύουσα μιας άλλης πραγματικότητας. Στο ταξίδι αυτό βλέπουμε μέσα από τα μάτια και την οπτική του ήρωα της ιστορίας την κοινωνία του ’60 και του ’70 σε όλες τους τις εκφάνσεις, καθώς ο συγγραφέας περιγράφει με γεγονότα τη φοιτητική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση της εποχής στην Αθήνα και στην Ελλάδα γενικότερα. 

---

Δημήτρης Φραγκούλης, Ένα κομμάτι χαρτί, εκδόσεις Αλεξάνδρεια Ήταν άραγε άλλο ένα μυθιστόρημα αυτό το γραπτό που έφτανε κεφάλαιο κεφάλαιο στα χέρια του ανυποψίαστου επιμελητή εκδόσεων ή μήπως μια αληθινή ιστορία; Μια ιστορία που έμοιαζε παραδόξως να τον αφορά, καθώς, όταν μέσα από τα παιδικά του μάτια άρχισε να ανακαλύπτει τον κόσμο, ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου. Όλα τότε σταμάτησαν με βία και η ζωή δεν ήταν πια ίδια. Kι αυτός ξεκινούσε από την αρχή, χωρίς τους φυσικούς του προστάτες, σε έναν καινούργιο, άγνωστο κόσμο, χαμένος ανάμεσα στο καλό και το κακό, την αγάπη και το μίσος, την πραγματικότητα και τις ψευδαισθήσεις, μέχρι τη μεγάλη προσωπική του ήττα. Αυτό που έμενε ήταν οι υποσχέσεις που έπρεπε να τηρηθούν ως ένα ελάχιστο χρέος, έστω και σε έναν άλλο χρόνο, έστω κι αν εκείνη δεν περίμενε πια.

---

Έρση Σωτηροπούλου, Η τέχνη να μην αισθάνεσαι τίποτα, εκδόσεις Πατάκη Δεκαπέντε διηγήµατα µε λάµψεις οµορφιάς, κροτίδες µαύρου χιούµορ και κάτι άλλο, αδύνατο να εντοπιστεί, που τα κάνει αξέχαστα, κάτι σαν το χάδι του ανθρώπου χωρίς χέρια. Οι ιστορίες της Έρσης Σωτηροπούλου επινοούν έναν νέο τρόπο να αντιλαμβανόμαστε και ορίστε ένα μικρό απόσπασμα: «Θυµόταν ένα χάδι πριν µερικά χρόνια, εκείνος ο άνδρας τής είχε χαϊδέψει το κεφάλι, ανακατεύοντας τα µαλλιά της, µια κίνηση απροσδόκητη που δεν την περίµενε και ο άνδρας δεν την επανέλαβε, για δευτερόλεπτα είχε νιώσει εξαίσια, δεν θυµόταν ποιος ήταν εκείνος, δεν είχε πρόσωπο, µόνο αυτό το απρόσµενο χάδι, ένα τέτοιο χάδι άξιζε περισσότερο από ταξίδι στην Κίνα. Αλλά αν ήταν αυτός; Αν τη χάιδευε αυτός; Της πέρασε από το µυαλό και πάγωσε στη σκέψη. Όχι, όχι αυτός. Αυτός άλλωστε δεν θα µπορεί να χαϊδέψει, θα κουνάει τα µπράτσα του ακατάσχετα σαν σβούρα... Κι εκείνη τη στιγµή αυτός, αυτός, ο ζητιάνος χωρίς χέρια, πέρασε πάνω σ’ ένα αυτοσχέδιο καροτσάκι που το έσπρωχνε ένα αγόρι µε γυναικείες παντόφλες».

---

Αλέξανδρος Διαμαντής, Ας φύγουμε λοιπόν, εκδόσεις Καστανιώτης Μια μέρα και μια νύχτα, τον Σεπτέμβριο του 2012: ο Θεοδόσης και ο Νίκος βρίσκονται στο πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση, έχουν μόλις κλείσει τα δεκαοκτώ, είναι φοιτητές και συγκατοικούν σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Είναι και οι δύο ερωτευμένοι με τη Δέσποινα, μια συνομήλική τους και ήδη πολύ δυναμική γυναίκα, που φαίνεται να ανταποδίδει και των δύο τα αισθήματα, συντηρώντας μια πυρετώδη κατάσταση αλληλεξάρτησης. Μέχρι το χάραμα της επόμενης μέρας το όλο ζήτημα πρόκειται να έχει κριθεί. Οι τρεις τους επιδίδονται σε καταχρήσεις, συνάπτουν εφήμερες σχέσεις και ξοδεύονται σε διασκεδάσεις, ενώ ονειρεύονται το μέλλον. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε ως νουβέλα, ή μάλλον ως «ανταπόκριση» ενηλικίωσης, αλλά καταλήγει να θυμίζει ελεγεία μιας γενιάς που μεγάλωσε ρομαντικά και προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα μέσα από σκληρές εκπλήξεις, διατηρώντας άσβεστο το πάθος της για τη ζωή και αμείωτη την αγάπη της για τον άνθρωπο.

---

Αλκυόνη Παπαδάκη, Μια παράγκα για τ’ όνειρο, εκδόσεις Διόπτρα Καμιά φορά να που στο ζόρι, ακόμα και η αυταπάτη μπορεί να χρησιμέψει σαν πρόχειρο σωσίβιο. Η δεκαοχτάχρονη Τούλα ξεκινά από ένα χωριό της Ηπείρου με ελπίδες και προσδοκίες και όλα δείχνουν ότι ο ήλιος λάμπει επιτέλους για τη νέα γυναίκα, αφού ο έρωτάς της με τον Άγγελο, έναν υπέροχο νεαρό, είναι η καλύτερη υπόσχεση για το μέλλον. Η μοίρα όμως, όπως γράφει η Αλκυόνη Παπαδάκη, «ζαρωμένη, γεμάτη ζήλια και κακία, στήνει καραούλι για να τσαλακώσει και να ξεσκίσει τα όνειρα της κοπέλας. Μόνο που αυτή η ξεδοντιάρα μοίρα δεν έχει πάντα πολλές αντοχές. Όταν πρέπει να παλέψει με τη δύναμη της ζωής, μαζεύει τα κουρέλια της και κρύβεται στην πρώτη τρύπα που θα συναντήσει». Έτσι, ορίστε πώς η Τούλα αποφασίζει να πολεμήσει για να κρατηθεί όρθια, πώς μάχεται για το μεγάλο όνειρό της και πώς διεκδικεί το δικαίωμά της στη μητρότητα και την αγάπη...

---

Βασίλης Τσιρώνης, Η αναγέννηση μιας γυναίκας, εκδόσεις Βακχικόν Η καθημερινότητα της Νάντιας Ζώτου φαντάζει εκ πρώτης όψεως εύρυθμη και τακτοποιημένη. Καθηγήτρια, συγγραφέας και δόκιμη αρθρογράφος, κινείται σε χώρους που της παρέχουν ελευθερία, δημιουργικότητα και ασφάλεια. Η κανονικότητα της ζωής της θα διαταραχθεί όταν μια φαινομενικά ασήμαντη ρινορραγία θα σημάνει την επιστροφή των κρίσεων πανικού που την κατέτρυχαν χρόνια πριν. Σαν να μην έφτανε αυτό, η γνωριμία με τον Άλεξ, έναν μυστηριώδη νεαρό με εκρηκτικό λογοτεχνικό ταλέντο, και η επανασύνδεσή της με τον Στέφανο, τον νεανικό της έρωτα, θα πυροδοτήσουν ακόμα μεγαλύτερες και απροσδόκητες εξελίξεις. Με το ξέσπασμα της πανδημίας, η Νάντια θα καταφύγει στο νησί του Στέφανου και εκεί μοιραία θα αναμετρηθεί με το τραυματικό παρελθόν, τις ενοχές, τα πάθη και τις ανομολόγητες επιθυμίες της. 

---

Κωνσταντίνα Γιαχαλή, Ποτέ δεν ξέρεις, εκδόσεις Αρμός Το μακρινό 2004, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Euro και το Shakeit στην Eurovision, η Κατερίνα με πλούσιο βιογραφικό σε αποτυχημένες έως καταστροφικές σχέσεις έχει κατεβάσει τα ρολά στην αγάπη, αποφασισμένη να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη. Από μια πολυκατοικία στα Ιλίσια μέχρι το λιμάνι της Ύδρας και τους πανηγυρισμούς για τη νίκη της Ελλάδας στο Euro, η Κατερίνα και θα ερωτευτεί και θα φοβηθεί και θα κάνει πίσω κι οι φίλοι της θα τρέχουν να τη βοηθήσουν να μην τα κάνει μαντάρα. Πίσω εκεί στο 2004, που ήταν χρονιά νίκης κόντρα σε κάθε προσδοκία.

---

Βασίλειος Φ. Δρόλιας, Ταξίδια με λάθος ανθρώπους, εκδόσεις Κέδρος Η διαδικασία του ταξιδιού με αεροπλάνο έχει τη δική της χορογραφία, που ξεκινά με την αγορά του εισιτηρίου, συνεχίζεται με το check-in και κορυφώνεται με την πτήση. Η εικόνα του ταξιδιώτη με τις βαλίτσες, το boardingpass και την αμηχανία στο πρόσωπο είναι χαρακτηριστική τόσο για το ίδιο το ταξίδι όσο και για την εποχή – πριν και μετά τον COVID-19. Οι μικρές περιπέτειες, το άγχος της διαδρομής, οι σχέσεις που διαρκούν όσο δύο ξένοι βρίσκονται δίπλα δίπλα με θέα το μπροστινό κάθισμα ορίζουν την παροδικότητα των σκέψεων και των σχέσεων του σύγχρονου ανθρώπου. Αυτή είναι η συνθήκη του βιβλίου: σκέψεις και σχέσεις οι οποίες πέρασαν στάδια αλλοτρίωσης πολύ πριν η έφοδος των κοινωνικών δικτύων τις οδηγήσει στην τελική τους αποξένωση, με το ταξίδι να διαμορφώνει τον χαρακτήρα και ο χαρακτήρας να προσδίδει άλλες ποιότητες στο ταξίδι.

---

Χάρης Βλαβιανός, Πλατωνικοί διάλογοι ή γιατί στο σπήλαιο κάνουν όλοι πάρτι, εκδόσεις Πατάκη Το βιβλίο αυτό είναι µια σειρά από ιλαροτραγικούς «διαλόγους» ανάµεσα σε συζύγους, εραστές, φίλους, ή και αγνώστους, που υπογραµµίζουν το πιο βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπινων σχέσεων: την αδυναµία ουσιαστικής επικοινωνίας, η οποία καθιστά τη ζωή µας µια διαρκή «κωµωδία παρεξηγήσεων». Το σπήλαιο του Πλάτωνα µετατρέπεται σε αρένα, από την οποία κανείς δε θέλει να δραπετεύσει. Ο Δημήτρης Καλοκύρης λέει: «Στο αδυσώπητο αυτό σύγγραµµα του Χάρη Βλαβιανού παρελαύνουν διάφορες ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, ελκυστικές µεν, αλλόκοτες δε, και τίθενται βασικά ζητήµατα, όπως αν µπορεί να κοιµάται µια ιδιοφυΐα, αν ο λοχαγός Γκαρσία θα συλλάβει επιτέλους τον Ζορό, και τι σηµαίνει να δεις πιράνχας στο όνειρό σου. Κι όλα αυτά, καθώς ο αναγνώστης καλείται να ξεσκεπάσει µε ειδικούς φακούς έναν έναν τους Πλατωνιστές της Αποκάλυψης για να διαπιστώσει εν τέλει ότι δεν είναι παρά ο συγγραφέας του πλατωνικού εαυτού του».

---

Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Επιλογή, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή O Κ. Θεοτόκης συνθέτει στο έργο του έναν επιβλητικό πίνακα της κοινωνίας με έναν βαθύ και γνήσιο σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Η απλότητα στη σύνθεση και η λιτότητα στα εκφραστικά μέσα απεικονίζουν με έντονο τρόπο το σκηνικό περιβάλλον της Κέρκυρας των αρχών του 20ού αιώνα, όπως και τις μορφές των σχέσεων μέσω των οποίων ο συγγραφέας επεδίωξε να ξεσκεπάσει τις αιτίες της ανθρώπινης δυστυχίας, την οικονομική ανισότητα και τη σκληρή εκμετάλλευση που κυριαρχούν στην ταξική κοινωνία. Στην έκδοση της Σύγχρονης Εποχής, από το έργο του μεγάλου λογοτέχνη ανθολογούνται «Η τιμή και το χρήμα», «Κατάδικος» και «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα». Οι υποθέσεις είναι πάντα απλές, συνηθισμένες, καθημερινές. Μέσα, όμως, από την απλότητα των καθημερινών σκηνών, ο Θεοτόκης με καλλιτεχνική δύναμη ξεσκεπάζει και μαστιγώνει τα πολιτικά ήθη της εποχής του. Μπορεί επίκεντρο του μύθου να είναι το αίσθημα του Ανδρέα για μια εργάτρια, τη Ρηνιώ, ή ακόμα η άδικη καταδίκη του Τουρκόγιαννου ή ο βίος του Καραβέλα, όμως, η στόχευση του συγγραφέα αφορά το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο διαδραματίζονται οι ιστορίες αυτές.

---

Τάσος Πετρίτσης, Οδός απωλείας 10, εκδόσεις Βακχικόν Η οδός Απωλείας δεν είναι στους χάρτες. Όμως γράφει για αυτήν ένα ευαγγέλιο. Λέει πως ο δρόμος της απώλειας είναι ένας δρόμος ευρύχωρος και  πλατύς. Και είναι πράγματι. Είναι μεγάλος, για να χωρέσει κάθε άνθρωπο. Τις απουσίες που έμαθε να αντέχει. Στόχους που νόμιζε ότι θα μείνουν αταλάντευτοι. Αρχές και αξίες που μια κρίσιμη στιγμή ξεχάστηκαν. Την ψυχραιμία που ζητάς. Το κουράγιο να αρχίζεις ακόμη μια μέρα. Δώδεκα διηγήματα τα οποία ακροβατούν στα όρια ανάμεσα στην  καθημερινότητας και στον μαγικό ρεαλισμό.

---

Αμάντα Μιχαλοπούλου, Η μεταμόρφωσή της, εκδόσεις Καστανιώτης «Ένα πρωί που ξύπνησε από εφιάλτη, η Σάσα ανακάλυψε πως είχε μεταμορφωθεί σε άντρα». Έτσι ξεκινάει η εξωφρενική περιπέτεια της νεαρής ηρωίδας, μιας φοιτήτριας που έχει γαλουχηθεί με τα θηλυκά πρότυπα της αυτοθυσίας και της υπακοής. Πώς θα ξανασυστηθεί στους φίλους, στους γονείς, στον τρομακτικό καθηγητή της; Θα καταφέρει να ξαναβρεί τον εαυτό της μέσα στο καινούργιο άγνωστο σώμα της; Και μάλιστα σε έναν κόσμο όπου ο Κατακλυσμός έχει ήδη συμβεί, ξηλώνοντας τα θεμέλια της κοινωνίας; Με άλλα λόγια, μπορεί να υπάρξει έρωτας, ελπίδα και πρόοδος μετά την κατάρρευση των καθορισμένων κοινωνικών ρόλων; Η Αμάντα Μιχαλοπούλου έγραψε μια νουβέλα ενηλικίωσης για το τέλος των φύλων και την ερμαφρόδιτη φύση του ανθρώπου και ταυτόχρονα την ιστορία μιας μετα-Εδέμ, του τέλους του κόσμου όπως τον ξέρουμε.

---

Πασχάλης Λαμπαρδής, Πρόβα ζωής, εκδόσεις Αρμός Σε όποιο ηλικιακό στάδιο κι αν βρισκόμαστε, η «Πρόβα Ζωής» εκπέμπει το μήνυμα να μην καθυστερούμε άλλο στη ζωή κλείνοντας τα μάτια στην αδιαμφισβήτητη ομορφιά της.Αυτήν την πορεία επιλέγει να ακολουθήσει και ο βασικός ήρωας του βιβλίου, ένας καθηγητής που είχε βιώσει τραυματικά παιδικά χρόνια, τα οποία έτειναν να αλλοιώσουν την προσωπικότητά του, αλλά βρήκε τη δύναμη να σηκώσει ανάστημα στα εμπόδια και τις απογοητεύσεις και να γίνει φωτοδότης στις ζωές των μαθητών του, ώστε να ζήσουν τη ζωή που τους αξίζει. Ανάμεσά τους είναι και ένα χαρισματικό αγόρι από μια δυσλειτουργική οικογένεια, το οποίο, αν και διακρινόταν για τη δημιουργική θέαση του κόσμου, εντούτοις δεν πίστευε στον εαυτό του, με αποτέλεσμα να μένει αναξιοποίητο το κρυμμένο ταλέντο του. Με την ενίσχυση, όμως, του καθηγητή του καταφέρνει να αγγίξει τα όνειρά του, να απεγκλωβιστεί από τις φυλακές του και να κερδίσει μια ζωή πέρα από τις πληγές του.

---

Λένα Μαντά, Κλαίρη Θεοδώρου, Γυναικεία υπόθεση 2 - Φίλια πυρά, εκδόσεις Ψυχογιός Η AntiNoah Production παρουσιάζει: Σεζόν 1η, Επεισόδιο 1. Το παγόνι, η αλεπού, το φίδι, το γουρούνι, η καμηλοπάρδαλη και ο λύκος…Έξι νεαρά αγόρια με κωδικές ονομασίες ζώων εγκλωβισμένα σε μια «Κιβωτό», παραδομένα στα χέρια ενός σύγχρονου Νώε… αλλιώς. Σκοπός αυτή τη φορά δεν είναι ούτε η διάσωση ούτε η διατήρηση του «είδους» τους. Σκοπός είναι η εξάλειψή τους: σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση με πανελλαδική εμβέλεια. Σύντομα αποκαλύπτεται η αληθινή τους φύση, ο λόγος για τον οποίο έχουν παγιδευτεί στον ιστό της αράχνης. Η Νόρα Δενδρινού και ο Νικόλας Παναγιωτίδης αναλαμβάνουν την υπόθεση. Μαζί τους αυτή τη φορά η Σαβίνα Μαρνέρη από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και ο Μιχάλης Ορφανός από την Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων. Φίλοι ή εχθροί; Θύματα ή θύτες; Ένοχοι ή αθώοι; Ζωντανοί ή νεκροί;

---

Φώντας Λάδης, Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή Όπως αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής στον πρόλογο της έκδοσης:«Στις σελίδες που ακολουθούν υπάρχουν ποιήματα από πολύ διαφορετικές εποχές. Το πρώτο, με τίτλο “Ένας άνθρωπος”, το έγραψα μόλις είκοσι χρονών. Δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οραματίζομαι τον κόσμο. Άρεσε ιδιαίτερα στον Μίκη. Με έπαιρνε μαζί του στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της δεκαετίας του ’60 και με καλούσε να το απαγγείλω, διακόπτοντας στη μέση τη ροή του προγράμματος.Στην άλλη άκρη του νήματος υπάρχει “Το τραγούδι της βίας”. Το έγραψα πρόσφατα, παρακινημένος από την ευκολία με την οποία οι δυνάμεις του “νόμου και της τάξης”, όπου Γης, καταπνίγουν βάναυσα κάθε φωνή αντίστασης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων». Ελεύθερη ποίηση, ομοιοκατάληκτα ποιήματα, μπαλάντες, τραγούδια για το θέατρο, στίχους σε δεκαπεντασύλλαβο, καθώς και μια ενότητα από επτά «διδακτικά» τραγούδια, που δανείζει το όνομά της στο βιβλίο, απαρτίζουν μια συλλογή που κάνει τον αναγνώστη έστω και «εν απουσία» της μουσικής, να νιώσει την ιδιαίτερη δύναμη του πολιτικού τραγουδιού.