Βιβλιο

«Οι καλοί πεζοπόροι»: Μια πρώτη συλλογή διηγημάτων για τις πέντε αισθήσεις

Η Μαρία Καλιόρη στο πρώτο βιβλίο της αναπολεί τον εαυτό της στο παρελθόν

A.V. Team
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Μαρία Καλιόρη - «Οι καλοί πεζοπόροι»: Παρουσίαση του πρώτου της βιβλίου, μια συλλογή διηγημάτων που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός.

«Οι καλοί πεζοπόροι» είναι η πρώτη συλλογή διηγημάτων της Μαρίας Καλιόρη (εκδόσεις Ιωλκός).  Πρόκειται για δέκα ιστορίες σε μια από τις οποίες η συγγραφέας δίνει τον τίτλο γι’ αυτή τη σύντομη παρουσίαση: «Μερικοί, λες και γεννιούνται για να πεθάνουν. Οι τυχεροί γεννιούνται για να ζήσουν.Υπάρχουν, όμως και κάποιοι, που γεννιούνται κι αφού πεθάνουν. Αυτοί, καταφέρνουν να ζουν για πάντα». Ίσως υπάρχουν και μερικοί που γεννιούνται για να γράφουν. Η Μαρία Καλιόρη αφηγείται με τρόπο προφορικό, σταράτο, ιστορίες της καθημερινότητας, θραύσματα μνήμης από την παιδική και εφηβική ηλικία· σκηνές της ελληνικής ζωής, της οικογένειας, της φύσης και της μεγαλούπολης που διεγείρουν όλες τις αισθήσεις. Σε ένα διήγημα μυρίζει φρεσκοφουρνισμένο ψωμί, σ’ ένα άλλο θάλασσα· κυκλάμινο· χώμα. Η αφήγηση ακροβατεί συχνά στο όριο της κωμωδίας, ιδιαίτερα όταν τα γεγονότα δεν είναι αστεία· όταν, για παράδειγμα, ένας παππούς δεν καταφέρνει να πεθάνει. Το βιβλίο αποπνέει σοφία, λογική και ευαισθησία τόσο απέναντι στο παρελθόν —συχνά πρόκειται για ήρωες που έχουν ζήσει τραυματικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας— όσο κι απέναντι σ’ ένα παρόν σημαδεμένο από την απώλεια αγαπημένων προσώπων ή από αξεδιάλυτα μυστικά. «Κατεβαίνω στο κελάρι. Μέσα σ’ ένα κοφίνι, κελύφη από τσακισμένα φουντούκια, καρύδια και η στρογγυλή πέτρα απ’ το ποτάμι. Πίσω απ’ τις νταμιτζάνες ένας ποντικός τρέχει αλαφιασμένος, φεύγω κι εγώ. Ανεβαίνω τη σκάλα ακροπατώντας, σε κάθε βήμα μου απαντάει με τριγμούς. Στο τέλος του διαδρόμου, είναι το δωμάτιό μου. Υπάρχει ακόμα η συρταριέρα δίπλα σε μια κουτσή καρέκλα. Ανοίγω το πρώτο συρτάρι, ανασηκώνω ένα στραβό πιρούνι, σκέφτομαι πως κάποιος θα το χρησιμοποίησε σαν εργαλείο. Ψαχουλεύω στο βάθος του εσωτερικού του, στο ταβάνι του. Ξεκολλάω προσεκτικά δυο πινέζες. Ανοίγω το διπλωμένο χαρτάκι, έχει μέσα ένα κουλουριασμένο άχυρο και μια ευχή, διαβάζω δυνατά: Καλά Χριστούγεννα, μπαμπά, έπρεπε να ήσουν εδώ.»

Η συγγραφέας αναπολεί τον εαυτό της στο παρελθόν χωρίς νοσταλγία αλλά με την ηδύτητα των ανθρώπων που παρατηρούν την παραμικρή λεπτομέρεια προσδίδοντάς της συμπαντική σπουδαιότητα. Στην τέχνη της αφήγησης προστίθεται η γενναιοδωρία, η επιείκεια· μια λογοτεχνική παράδοση που θυμίζει τον «Λουκή Λάρα» του Δημήτριου Βικέλα — ένα ξεχασμένο βιβλίο εφόσον είναι ξεχασμένες, στη λογοτεχνία και ίσως έξω από αυτή, αρετές όπως η καλοσύνη, οι χαμηλοί τόνοι, η συναισθηματική ευγένεια.

Μαρία Καλιόρη – λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Μαρία Καλιόρη γεννήθηκε στον Πειραιά· σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στην Ιταλία και στο Βέλγιο· είναι πολύγλωσση και μεγάλη αναγνώστρια. Διηγήματα, βιβλιοκριτικές και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο. Το 2013 συμμετείχε με διήγημά της στη συλλογική έκδοση «Μαθαίνοντας ποδήλατο» (εκδόσεις Κέδρος). «Οι καλοί πεζοπόροι» είναι το πρώτο βιβλίο της.