Paula Hawkins - «Φωτιά που σιγοκαίει» (εκδόσεις Διόπτρα): H συγγραφέας του παγκόσμιου best seller «Το κορίτσι του τρένου» επιστρέφει με νέο εθιστικό θρίλερ.
Το νέο μυθιστόρημα της Paula Hawkins, «Φωτιά που σιγοκαίει», που κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα, είναι η πιο ευχάριστη άφιξη της φετινής άνοιξης. Η υπογραφή της πασίγνωστη, καθώς η βρετανίδα συγγραφέας είναι το όνομα πίσω από «Το κορίτσι του τρένου», το best seller – φαινόμενο, το οποίο μεταφράστηκε σε περισσότερες από σαράντα γλώσσες, πούλησε 23 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνίστρια την Emily Blunt.
Με την καινούργια της δουλειά, η σταρ του ψυχολογικού θρίλερ αποδεικνύει ότι γνωρίζει πολύ καλά το είδος της λογοτεχνίας που υπηρετεί, καθώς μας παρασέρνει ξανά στο βασίλειο του σασπένς και σε ένα αγωνιώδες σύμπαν που εμπνέει αναγνώσεις λουσμένες στον ιδρώτα. Όπως εύστοχα το διατυπώνει ο Observer, «συγκλονιστικό, συγκινητικό, σπαρακτικό… Το “Φωτιά που σιγοκαίει” δείχνει μια συγγραφέα στο απόγειο των δυνατοτήτων της».
Σαν όλα τα απαιτητικά θρίλερ, το «Φωτιά που σιγοκαίει» ξεκινά με ένα πτώμα και μια δυσερμήνευτη σκηνή εγκλήματος: Ο νεαρός Ντάνιελ Σάδερλαντ βρίσκεται νεκρός σε ένα σκάφος αγκυροβολημένο στο κανάλι Ρίτζεντς του Λονδίνου, δολοφονημένος με απανωτές μαχαιριές και έχοντας εκπνεύσει είκοσι τέσσερις με τριάντα έξι ώρες προτού ανακαλυφθεί η σορός του. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν διαπιστώνεται ότι η Άντζελα, η αλκοολική μητέρα του Ντάνιελ, είχε πεθάνει μόλις οχτώ βδομάδες πριν, έπειτα από ένα περιστατικό που είχε βιαστικά καταχωριστεί ως ατύχημα. Τρία πρόσωπα που σχετίζονται με τα γεγονότα που προηγήθηκαν και έπονται του βάναυσου εγκλήματος έρχονται στην επιφάνεια, μέσα από μια αφήγηση που πηγαινοέρχεται στον χρόνο για να φωτίσει τα επεισόδια ενός χρονικού προδοσίας, ανεπούλωτων τραυμάτων και καλά καμουφλαρισμένων μυστικών.
Η Λόρα Κιλμπράιντ (αλλιώς η μουρλο-Λόρα, όπως την αποκαλούν), είναι ένα θλιμμένο κορίτσι, του οποίου η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι μονάχα ένα από τα προβλήματα μιας ευρείας λίστας, η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την υπερσεξουαλικότητα, τον ανεπαρκή έλεγχο παρορμήσεων, την ανάρμοστη κοινωνική συμπεριφορά, τις εκρήξεις επιθετικότητας. Η Μίριαμ Λούις είναι αυτή που αντικρίζει πρώτη το πτώμα, αλλά και εκείνη που έχει δει τη Λόρα να εγκαταλείπει τη σκηνή του εγκλήματος με αιματοβαμμένα ρούχα. Ένας ακόμη χαρακτήρας με ζητήματα αυτοπεποίθησης, «η Μίριαμ ήξερε πώς την έβλεπε ο κόσμος… Μια χοντρή μεγαλοκοπέλα, τάχα μου οικολόγος κι εναλλακτική, από εκείνες που χώνουν τη μύτη τους στις δουλειές των άλλων». Ενώ η Κάρλα Μάγιερσον είναι η θεία του θύματος, ανεπανόρθωτα τραυματισμένη από την προσωπική της οικογενειακή απώλεια, μια ψυχρή και μονίμως οργίλη γυναίκα, η οποία παράλληλα συνδέεται δυσάρεστα με τη Μίριαμ μέσω του συγγραφέα συζύγου της.
Οι χαρακτήρες, αμφιλεγόμενοι, επικίνδυνοι, καταραμένοι όσο και συγκινητικοί, είναι αυτοί που καθοδηγούν τον αναγνώστη σε ένα κρεσέντο ακραίων συναισθημάτων και ύψιστης δραματικής έντασης, καθώς η Paula Hawkins εξυφαίνει την πλοκή μέσα από εντυπωσιακές ανατροπές και αγωνιώδη επεισόδια. Αθώοι ή ένοχοι, οι πρωταγωνιστές του «Φωτιά που σιγοκαίει» είναι οι βαθιά τραυματισμένοι ήρωες ενός βιβλίου που συμπυκνώνει όλα τα συστατικά της λογοτεχνίας του σασπένς, συγκεντρωμένα σε ένα θρίλερ εκρηκτικών εκπλήξεων και αστείρευτης σαγήνης. Είναι η Paula Hawkins η πιο γνήσια εκπρόσωπος του ψυχολογικού θρίλερ της γενιάς της; Το «Φωτιά που σιγοκαίει» έχει όλες τις (καταφατικές) απαντήσεις.
11°
