Βιβλιο

«Κατάρες» από τον Δαμιανό Λαουνάρο

Σεξ, γέλιο, ξενύχτια, διασκέδαση αλλά και φλερτ με τον θάνατο και την τρέλα, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που διαδραματίζονται στο βιβλίο αυτό

A.V. Guest
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Σημείωμα για τη νουβέλα «Κατάρες» του Δαμιανού Λαουνάρου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος


Στο οπισθόφυλλο της καινούργιας νουβέλας των εκδόσεων Βακχικόν με τίτλο «Κατάρες» διά χειρός Δαμιανού Λαουνάρου επισημαίνεται: «Οι Κατάρες είναι μια νουβέλα βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και αναφέρεται στην ιστορία ενός νεαρού άνδρα, ο οποίος με την ζωή που έκανε ήρθε αντιμέτωπος με τα παραπάνω ερωτήματα… Σεξ, γέλιο, ξενύχτια, διασκέδαση αλλά και φλερτ με τον θάνατο και την τρέλα, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που διαδραματίζονται στο βιβλίο αυτό, βρίσκοντας τον ήρωα να ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί, προσπαθώντας να βρει τις ισορροπίες του».

Κάπως έτσι ο συγγραφέας δοκιμάζει να δελεάσει τον αναγνώστη. Η καινούργια του νουβέλα διαθέτει αρκετή δόση αλήθειας, στοιχεία από ένα οδοιπορικό που εξελίσσεται πλάι μας, γύρω μας παντού. Ο Λαουνάρος αφήνει στην άκρη την μικρή μας αιωνιότητα, μας επιτρέπει να σκύψουμε επάνω στην ζωή του, αφήνει τα φεγγάρια να κυλούν δίχως λόγο, ερωτεύεται, χωρίζει, θυμάται και ζει. Ένα παράξενο μπαλέτο διατρέχει τις σελίδες της νουβέλας του, την ώρα που στην θέση του θεού ο άνθρωπος ονειρεύεται. Ένα μπαλέτο δίχως αρτίστες, μονάχα με τον ίδιο τον συγγραφέα στην θέση της τρυφερής αφήγησης. Απρόσμενες συναντήσεις, γρήγοροι έρωτες, τυχαίες επανασυνδέσεις, ουίσκι και καπνός και όλα τα συστατικά μιας νύχτας. Ο Δαμιανός Λαουνάρος μεταλαβαίνει το παρελθόν του, φέρνει στο φως μορφές και πρόσωπα της ζωής του, θυμάται την δαγκωματιά της καρδιάς και πονά. Και όμως συνεχίζει να γράφει την δική του ιστορία και σε 17 μόλις ανάσες υφαίνει μια από εκείνες τις ιστορίες που συμβαίνουν πλάι μας και όμως στους κόλπους της λογοτεχνικής γραφής αποκτούν μια λάμψη περίφημη και γραφική.

Παράξενα κορίτσια, πλατινέ μαλλιά και έρωτες στα πίσω καθίσματα, βίαιοι χωρισμοί και πράξεις ερωτικές γεμάτες από πυγμή και πάθος. Οι Κατάρες δεν διεκδικούν τα λογοτεχνικά πρωτεία, ωστόσο έχουν γραφεί σαν ένα είδος εξομολόγησης με φωνή χαμηλωμένη. Επαληθεύουν στις σελίδες τους εκείνην την ιβηρική παροιμία που θέλει την γυναίκα φωτιά, τον άνδρα στουπί, τον διάβολο να φυσά. Και κάπως έτσι οι σελίδες του Λαουνάρου γεμίζουν από χρόνο σταματημένο, δίχως τίποτε το πνευματικό. Όλα είναι εμπειρίες που συμβαίνουν στην Αθήνα του σαββατιάτικου έρωτα, της σαββατιάτικης γκόμενας, των στρας, της επιφάνειας. Στο φόντο του βιβλίου των εκδόσεων Βακχικόν που γύρεψε το πιο τίμιο από τα είδη της τέχνης που υπηρετεί, στην νουβέλα του Δαμιανού Λαουνάρου ταιριάζουν λαϊκά με άγριους στίχους, πικρές μελωδίες για αδειανές τσέπες και χαμένα κορίτσια. Στην γραφή του ταιριάζουν δυνατά ποτά και οι πράξεις του έρωτα που αρχίζει και τελειώνει μες στο ξημέρωμα του Σαββάτου. Επειδή κάπως έτσι γράφονται οι σελίδες της ζωής μας και έπειτα σαν ακίνητες στιγμές μετατρέπονται σε υπενθυμίσεις. Η μνήμη του Δαμιανού Λαουνάρου δεν αφορά μια βουβή ταινία αλλά μια ολοζώντανη ραψωδία από εκείνες που γράφονται στα σαββατιάτικα τα μαγαζιά, κάτω από φώτα χαμηλωμένα, φυλαγμένες στις καρδιές μας. Με εύκολα κορίτσια και άφραγκους εραστές και σκάρτες αγάπες, χείλη σφραγισμένα με παράνομα φιλιά, μέρες όλο μπαλώματα , νεκρές σαιζόν. Και κάτι νύχτες που δεν διαλύονται, νύχτες πολύ προσωπικές που καθιστούν πράγμα σπάνιο το συναπάντημα της πιο αγνής ομορφιάς.

Οι Κατάρες είναι γραμμένες κάτι νύχτες με τα θερμόμετρα σπασμένα. Δεν νοιάζονται για εκείνο τ' ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Διαθέτουν αναφιλητά και κλάματα και μικρά δράματα και πυρετώδικες, αλαζονικές νευρωτικές κοπέλες. Μιλούν για νύχτες ερεθιστικές δίχως τέλος, για χρονικά γεμάτα έξαρση και κατάπτωση. Μια ολόκληρη γενιά συναντά τον εαυτό της στους σαββατιάτικους τους έρωτες. Μες στο τρομερό σκοτάδι των τσιγάρων τα κορίτσια με τα τραγικά μαλλιά και οι ρομαντικοί προλετάριοι του έρωτα συναντιούνται. Όχι για να πουν την ιστορία τους ή να μεταλάβουν τα λαϊκά πεντάγραμμα. Μα για να ακούσουν την αφήγηση του Δαμιανού Λαουνάρου που ονειρεύεται την ζωή του την πεζή και την βιωμένη. Οι Κατάρες από τις εκδόσεις Βακχικόν, όσο και να αποκρύπτεται με επιμέλεια, είναι τελικά γραμμένες με μια χούφτα νοσταλγίας πάνω στα μάτια. Είναι γραμμένες φαίνεται σε αυτό το σημείωμα, από ένα παιδί χιλίων και βάλε ετών.