Παρουσίαση του βιβλίου «Δεκαεπτά κλωστές» του Πάνου Δημάκη από την Κάπα εκδοτική για το έγκλημα που συντάραξε τα Κύθηρα το 1909.
Μια αληθινή, συγκλονιστική ιστορία. Μια ιστορία που συντάραξε τα Κύθηρα το 1909 αλλά δεν έγινε ευρέως γνωστή έξω από τα όρια του νησιού. Το αγριότερο ίσως έγκλημα της χώρας αποτυπώθηκε από την άρτια και ισορροπημένη πένα του Πάνου Δημάκη, ο οποίος διάλεξε να μη συρθεί σε συναισθηματικές κορώνες και υπερβολές αλλά να μείνει ουδέτερος μπροστά στα γεγονότα. Καταδύθηκε στον διαταραγμένο ψυχισμό του πρωταγωνιστή, αφουγκράστηκε τις απογοητεύσεις του, ακολούθησε τα μονοπάτια της ψυχής του και περιέγραψε βήμα βήμα τη στιγμή του μεγάλου φονικού.
Καθώς η πλοκή αρχίζει να υφαίνεται, ο συγγραφέας μυεί τον αναγνώστη στην καθημερινότητα του Καστελάνη, ενός νεαρού τσαγκάρη και λυράρη, που ζει και μεγαλώνει με αξίες και αρχές από τους γονείς του και προσπαθεί με αξιοπρέπεια να βγάλει τα προς το ζην. Είναι ένας άνθρωπος τίμιος, εργατικός, που θέλει να μοιράζει χαμόγελα γύρω του και να γίνεται κάθε μέρα καλύτερος. Αγαπά το επάγγελμά του και μέσα από αυτό νιώθει την ανάγκη να δίνει χαρά συνεχώς. Μόνο που η κοινωνία δεν είναι όπως τη φαντάζεται η αγνή καρδιά του. Σε κάποια στενά καραδοκούν η κακία και ο φθόνος, η ατιμία και το άδικο, και δυστυχώς ο Καστελάνης άθελά του χάνεται μέσα σε αυτά. Όταν το αντιλαμβάνεται είναι πλέον αργά, μα δεν τα παρατάει. Προσπαθεί και πάλι να σηκωθεί στα πόδια του, να προχωρήσει μπροστά, να πετάξει από πάνω του το στίγμα του άτιμου. Μα δεν τα καταφέρνει. Είναι λες και κάποιο αόρατο νήμα τον οδηγεί ξανά στα ίδια κακόφημα μέρη.
Πιστεύει πως αντέχει, αλλά η αδικία τελικά τον λυγίζει. Αισθάνεται προδομένος από όλους, εγκαταλελειμμένος, μόνος, δακτυλοδεικτούμενος. Και παίρνει μια τραγική απόφαση, μια απόφαση που δυστυχώς καθορίζει τη μοίρα αθώων ανθρώπων. Επιλέγει να αποδώσει δικαιοσύνη με τον δικό του τρόπο, να τιμωρήσει εκείνους που του στέρησαν τη χαρά και μια ήρεμη ζωή, να σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη όσων τον μείωσαν. Μόνο που ακόμα και εκείνη τη στιγμή, μικρές συμπτώσεις θα αλλάξουν τα πάντα.
Ο Πάνος Δημάκης έχει ερευνήσει σε βάθος το άγριο αυτό έγκλημα που συνέβη εκατόν έντεκα χρόνια πριν. Συνέλεξε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες και δημιούργησε μια δυνατή ιστορία που δύσκολα μπορεί κάποιος να προσπεράσει και να ξεχάσει. Το πρώτο μέρος της πλοκής αποτελεί μια ηθογραφία της εποχής. Περιγράφονται με έντονα χρώματα και υπέροχες λεπτομέρειες, ήθη, έθιμα, παραδόσεις και στερεότυπα της μικρής κοινωνίας, προκαταλήψεις και συμπεριφορές που καθόριζαν άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε άθελά τους καταστάσεις και γεγονότα. Καθώς οι εξελίξεις τρέχουν, το κέντρο βάρους μετατοπίζεται από την απόδοση της ατμόσφαιρας στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Μια δύσκολη και επίπονη διεργασία, καθώς οφείλει ο συγγραφέας να κρατήσει τις αποστάσεις. Να περιγράψει όσα συνέβησαν και πώς αυτά επηρέασαν και σταδιακά μετάλλαξαν την προσωπικότητα του Καστελάνη και καλλιέργησαν μέσα του έντονα, αρνητικά συναισθήματα απέναντι στην κοινωνία, χωρίς να τον δικαιολογεί αλλά και χωρίς να τον καταδικάζει. Και πράγματι, καταφέρνει και ισορροπεί επιδέξια στο τεντωμένο σκοινί που χωρίζει τον θύτη από τα θύματα, καταφέρνει να είναι δίκαιος. Ακόμα και όταν ο τραγικός χορός του φονικού ξεκινά και τα συναισθήματα θρομβώνουν τον αέρα, ο Πάνος Δημάκης αφήνει τις λέξεις να φωτίσουν το ζοφερό σκοτάδι.
Οι «Δεκαεπτά κλωστές» είναι ένα συγκινητικό και ανατρεπτικό μυθιστόρημα, είναι ένα καθηλωτικό ψυχογράφημα, είναι η ιστορία ενός στυγερού φονικού που αγγίζει και προβληματίζει βαθιά.
23°
