Μεταφραστές, επιμελητές και στελέχη εκδοτικών οίκων μάς συστήνουν 3 βιβλία που ξεχώρισαν το 2019
Ζητήσαμε από 26 επιμελητές, συγγραφείς, μεταφραστές και ανθρώπους από τον χώρο του βιβλίου να μας προτείνουν τα 3 βιβλία που τους έκαναν να μην μπορούν να σταματήσουν την ανάγνωση.
Γλυκερία Δημητροπούλου, Rights & Acquisitions Manager των εκδ. Διόπτρα
«Τα λύτρα», Πάνος Αμυράς, εκδ. Διόπτρα. Στην καρδιά της Κατοχής, ένας άνθρωπος δίνει τη μάχη του απέναντι στην κτηνωδία, κάνοντάς μας μάρτυρες μιας συναρπαστικής ιστορίας.
«Καλή κοινωνία», Amor Towles, μτφ. Ρηγούλα Γεωργιάδου, εκδ. Διόπτρα. Φτιάξτε ένα κοκτέιλ, βάλτε τζαζ στο πικάπ και βυθιστείτε στις σελίδες του ατμοσφαιρικού «Καλή Κοινωνία», ταξιδεύοντας στη Νέα Υόρκη του ’30!
«Στην παγίδα του χρόνου», Μarisha Pessl, μτφ. Χίλντα Παπαδημητρίου, εκδ. Διόπτρα. Ο χρόνος έχει κολλήσει και μπορεί να ξεκολλήσει μόνο αν πάρεις μια συγκλονιστική απόφαση. Μια τελευταία ευκαιρία ζωής, σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας και αγωνίας.
Αγγέλα Σωτηρίου, διευθύντρια Εκδόσεων των εκδ. Ψυχογιός
«Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας», Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, μτφ. Μαρία Παλαιολόγου, εκδ. Ψυχογιός. Την πρώτη φορά που το διάβασα, μαγεύτηκα. Ένας τόσο δυνατός έρωτας μεταξύ δυο νέων, σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι πέθαιναν από χολέρα, με σαγήνευσε. Έμειναν ζωντανοί, και ο έρωτάς τους μεγάλωσε ακόμη περισσότερο για να έχουν μια ελπίδα να τον ζήσουν και πάλι 51 χρόνια και μερικούς μήνες μετά...
«Στο Παρίσι με τον Χέμινγουεϊ», Πόλα Μακλέιν, μτφ. Φωτεινή Πίπη, εκδ. Ψυχογιός. Ένας από πιο θυελλώδεις έρωτες στον χώρο της λογοτεχνίας, αυτός του Έρνεστ Χέμινγουεϊ και της Χάντλι Ρίτσαρντσον, ζωντανεύει στο χαρτί, με αποτέλεσμα σε κάθε σελίδα του να νιώθω ότι ζω στο Παρίσι και είμαι μέρος αυτής της μυθικής «παρέας», που αποτελούνταν από τη Στάιν, τον Πάουντ, τον Φιτζέραλντ.
«Street food», Άκης Πετρετζίκης, εκδ. Ψυχογιός. Επειδή είμαι λιχούδα και λατρεύω σουβλάκια, wraps, σάντουιτς, τάκος και όλο αυτό το υπερνόστιμο φαγητό που βλέπεις να μαγειρεύεται στον δρόμο και το γεύεσαι την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει καλύτερο βιβλίο συνταγών για να το μαγειρέψεις εύκολα στο σπίτι σου και να το απολαύσεις. Οι ολοζώντανες φωτογραφίες και μόνο σού ανοίγουν την όρεξη!
Ελένη Μπούρα, υπεύθυνη ελληνικής πεζογραφίας των εκδ. Μεταίχμιο
«Η Μέση Αγγλία» του Τζόναθαν Κόου, μτφ. Άλκηστις Τριμπέρη, εκδ. Πόλις. Μου αρέσει πολύ αυτός ο συγγραφέας, κάθε φορά βυθίζομαι στα θέματά του, αυτή τη φορά στη σύγχρονη βρετανική πραγματικότητα και τα μεγάλα της προβλήματα.
«Είμαι όσα έχω ξεχάσει», Ηλίας Μαγκλίνης, εκδ. Μεταίχμιο. Στην αρχή ταυτίστηκα - εδώ το προσωπικό γίνεται δημόσιο. Στη συνέχεια με γοήτευσε η εντυπωσιακή του αφηγηματικότητα και με συγκίνησε.
«Εκεί που ζούμε», Χρίστος Κυθρεώτης, εκδ. Πατάκη. Στο βιβλίο αυτόβρήκα αυτό που λείπει από την ελληνική λογοτεχνία: χιούμορ και αυτοσαρκασμός. Είναι απολαυστικό και για πολλούς άλλους λόγους.
Γρηγόρης Μπέκος, Υπεύθυνος των σειρών Ξένης Λογοτεχνίας των εκδ. Καστανιώτη
«Άπαντα τα πεζά» του Μπρούνο Σουλτς, μτφ. Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, εκδ. Καστανιώτη. Κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η σημαντικότερη έκδοση του 2019 στο πεδίο της ξένης λογοτεχνίας. Των τελευταίων ετών, γενικότερα, θα έλεγα. Ένας καλαίσθητος τόμος που περιλαμβάνει όλα τα γραπτά του σπουδαίου Πολωνοεβραίου συγγραφέα. Εξπρεσιονιστικές ιστορίες, ονειρικές, γοητευτικές. Απλώς διαβάστε τον, αφεθείτε στη μαγεία του, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας.
«Ευτυχισμένη Μόσχα» του Αντρέι Πλατόνοφ, μτφ. Ελένη Μπακοπούλου, εκδ. Καστανιώτη. Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δύο νουβέλες, την «Ευτυχισμένη Μόσχα» και την εμβληματική «Εκσκαφή». Ο Αντρέι Πλατόνοφ, ιδιότυπη περίπτωση στο πλαίσιο της ρωσικής παράδοσης, υπήρξε ο μέγας ανατόμος της σοβιετικής ουτοπίας, της ελπίδας και της ματαίωσης. Ο Γιόζεφ Μπρόντσκι, στο θαυμάσιο επίμετρό του, μας βοηθά να κατανοήσουμε τη μοναδικότητα της γλώσσας του.
«Στο σπίτι του πατέρα (και άλλες ιστορίες)» του Σμουέλ Γιοσέφ Αγκνόν, μτφ. Χρυσούλα Κ. Παπαδοπούλου, εκδ. Καστανιώτης. Έντεκα χαρακτηριστικά διηγήματα του νομπελίστα συγγραφέα που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Αριστοτέχνης του μεταφυσικού μετεωρισμού και της υπαρξιακής αμφισημίας ο ίδιος, υπήρξε ο θεμελιωτής της σύγχρονης εβραϊκής λογοτεχνίας. Άντλησε την έμπνευσή του από τα θρησκευτικά κείμενα και την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Μας τον συστήνει εξαιρετικά ο Αβραάμ Β. Γεοσούα.
Αλέξανδρος Πανούσης, επιμελητής εκδ. Διάπλαση
«Οι κορυφές της ζωής», Ρίτσαρντ Πάουερς, μτφ. Βασιλική Πολίτη, εκδ. Διάπλαση Πάντα μου άρεσαν οι παράλληλες ιστορίες με διαφορετικούς χαρακτήρες που σταδιακά αλληλοδιαπλέκονται και οδηγούν στην κορύφωση της πλοκής, και ο Πάουερς το κάνει αυτό αριστοτεχνικά. Επιπλέον, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και μας καλεί να προστατέψουμε ένα ανεκτίμητο κομμάτι του πλανήτη. Σίγουρα δεν πήρε τυχαία το βραβείο Πούλιτζερ λογοτεχνίας.
Πάρα πολύ καλή εντύπωση μου έκανε επίσης «Το σταυροδρόμι των ηρώων», του Νίκου Παργινού, εκδ. Διάπλαση, γιατί καταφέρνει να αποδώσει με άψογο μυθιστορηματικό τρόπο ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο μάλιστα ομολογώ ότι αγνοούσα: την ηρωική αντίσταση στην Κέρκυρα που ανέκοψε την πορεία των τουρκικών δυνάμεων προς τη Βενετία και την Ευρώπη το 1716. Μεστή γραφή, πολυεπίπεδοι χαρακτήρες, ωραία κλιμάκωση – διαβάζεται απνευστί.
Στον αντίποδα του ύφους των προηγούμενων, ξεχώρισα, τέλος, τον «Ασβό», του Βασίλη Βασιλικού, εκδ. Διάπλαση, μια έντονη και αποσπασματική ερωτική ιστορία που διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη, γραμμένη στην απαράμιλλη γλώσσα του συγγραφέα, που ακόμη και μετά από 30 χρόνια ακούγεται φρέσκια και σύγχρονη.
Δημήτρης Στεφανάκης, συγγραφέας Το τελευταίο βιβλίο του Δημήτρη Στεφανάκη «Ευτυχισμένες οικογένειες» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο ενώ είναι και υπεύθυνος της σειράς των εκδόσεων Μεταίχμιο «Μεγάλες αφηγήσεις», που φέρνουν στις 7 Νοεμβρίου το έργο «Η ανθρώπινη μοίρα».
«Η έρημος των Ταρτάρων», Ντίνο Μπουτζάτι, μτφ. Μαρία Οικονομίδου, εκδ. Μεταίχμιο. Καφικό, αινιγματικό, φιλοσοφικό, όπως κι αν το χαρακτηρίσετε, το μυθιστόρημα αυτό του Μπουτζάτι παραμένει ένα συμπαγές αριστούργημα
«Η κυρία Όσμοντ», Τζον Μπάνβιλ, μτφ. Τόνια Κοβαλένκο, εκδ. Καστανιώτη. Θα μπορούσε να θεωρηθεί συνέχεια του κλασικού Πορτρέτου μιας κυρίας. Στην ουσία είναι ένα μεταμοντέρνο εγχείρημα που μας συνδέει με την μεγάλη παράδοση.
«Πατρίδα», Φερνάντο Αραμπούρου, μτφ.Τιτίνα Σπερελάκη, εκδ. Πατάκη. Το βιβλίο του Αραμπούρου αναδεικνύει την ουδετερότητα της καλής λογοτεχνίας στην αναψηλάφηση γεγονότων τα οποία διεγείρουν πάθη και μίση και εκδικητική μανία.
Ρηγούλα Γεωργιάδου, μεταφράστρια Το τελευταίο βιβλίο που μετέφρασε είναι η «Καλή κοινωνία» του Amor Towles που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα
Μολονότι το να ξεχωρίσω τρία βιβλία μέσα από τα δεκάδες καλά, πολύ καλά και εξαιρετικά που κυκλοφόρησαν αυτή τη χρονιά είναι πραγματική δοκιμασία, θα προσπαθήσω. Για διάφορους λόγους, λοιπόν, αλλά κυρίως επειδή διαβάζονται απνευστί, επιλέγω:
«Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες», της Delia Owen σε –όπως πάντα– υποδειγματική μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου από τις Εκδόσεις Δώμα.«Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πως τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, απ’ τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει» όπως γράφει και στο οπισθόφυλλο.
«Άγιοι τίποτα» του Κωνσταντίνου Κέλλη από τις εκδόσεις Bell, ένα βιβλίο τρόμου που συνδυάζει το ελληνικό φολκλόρ με το σασπένς και μιλά για την αγάπη, τον θάνατο και την απώλεια με φόντο την ελληνική επαρχία.
«Η σιωπηλή ασθενής» του Alex Michaelides σε εξαιρετική μετάφραση Κλαίρης Παπαμιχαήλ από τις Εκδόσεις Διόπτρα – ένα ταξίδι στα σκοτεινά βάθη της ψυχής μιας γυναίκας που ύστερα από τη δολοφονία του συντρόφου της κλείνεται στη σιωπή.
Χρύσα Φραγκιαδάκη, γλωσσική επιμελήτρια, διορθώτρια, μεταφράστρια Το τελευταίο βιβλίο που μετέφρασε η Χρύσα Φραγκιαδάκη είναι «Η μονάδα» του Don Wisnlow (πρωτότυπος τίτλος «Τhe Force») που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Athens Bookstore Publications.
«Η τέχνη της απώλειας», Alice Zeniter, μτφ. Έφη Κορομηλά, εκδ. Πόλις. Το επέλεξα γιατί με ενδιαφέρουν πολύ τα θέματα ταυτότητας, βίωσης της προσφυγιάς, καθώς και η ιστορία που αφορά τη διλημματική σχέση των Γάλλων με το Αλγέρι και αντιστρόφως, όπως την έχω γνωρίσει πρωτίστως από τον Αλμπέρ Καμύ, τον Μορίς Ατιά κ.ά. Πολύ καλογραμμένο, απαιτεί προσοχή και μνήμη καθώς εμπλέκει πολλά πρόσωπα και γεγονότα.
«Θαμμένος ζωντανός: μια ιστορία του καιρού μας», Arnold Bennet, μτφ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, εκδ. Πατάκη. Ένας διάσημος αλλά εσωστραφής ζωγράφος που αρπάζει την ασυνήθιστη ευκαιρία να οικειοποιηθεί την ταυτότητα του αιφνιδίως θανόντα υπηρέτη του, για να ζήσει τη μονήρη ζωή που επιθυμεί – αλλά θα τον βάλει σε μπελάδες η άσβεστη φλόγα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Επιπλέον, μια απολαυστική χωροταξική και κοινωνική περιήγηση στο Λονδίνο των αρχών του 20ού αιώνα. Την ευφυέστατη αυτή σάτιρα την αναδεικνύει ακόμα περισσότερο η εξίσου ευφυής και εκλεπτυσμένα χιουμοριστική χρήση της γλώσσας.
«Τα χρόνια των ξενοδοχείων», Joseph Roth, μτφ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Άγρα. Το διαβάζω τώρα. Δημοσιογραφικά, στην εποχή τους, απολύτως λογοτεχνικά σήμερα, κείμενα του Ροθ που ταξιδεύει ανά την Ευρώπη τα χρόνια μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων. Το επέλεξα και για τον συγγραφέα, αλλά κυρίως γιατί τόσο τα ξενοδοχεία όσο και η εποχή του Μεσοπολέμου είναι θέματα που με έλκουν πάρα πολύ. H γραφή του Ροθ είναι αραβούργημα, ένας ατμοσφαιρικός ιστός αράχνης (γράφω την παρομοίωση αυθόρμητα, και μετά θυμάμαι το ομώνυμο μυθιστόρημά του!) που σε αιχμαλωτίζει και δεν θέλεις να ξεφύγεις.
Χρήστος Αστερίου, συγγραφέας Το τελευταίο του βιβλίο «Η θεραπεία των αναμνήσεων» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
«Ανάστροφα», J.K. Huysmans, μτφ. Ρίτα Κολαΐτη, επίμετρο: Ν. Μπακουνάκης, εκδ. Στερέωμα. Γλωσσικό κομψοτέχνημα από έναν μεγάλο παρακμιακό που έφτασε τη γραφή στα όριά της. Διαβάζεται κυριολεκτικά με δέος. Η μετάφραση της Ρίτας Κολαΐτη αποτελεί άθλο κι ένα μεγάλο κομμάτι της αναγνωστικής απόλαυσης οφείλεται σ’ εκείνη.
«Περίγραμμα», Rachel Cusk, μτφ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Gutenberg. Αν και άνισο, το πρώτο μέρος της τριλογίας της Καναδέζας συγγραφέως έχει πρωτότυπη σύλληψη και μια σειρά από σελίδες μεγάλης συμπύκνωσης που το καθιστούν αξιανάγνωστο. Σημαντική κατάθεση στο ολοένα και μεγαλύτερο κύμα της λεγόμενης autofiction.
«Hitlers Hofstaat», Heike Görtemaker, εκδ. C.H.Beck. Όσο εντρυφεί κανείς στην περίοδο του ναζισμού τόσο συνειδητοποιεί πως ο Φύρερ δεν ήταν μόνο ο ηγέτης που παρέσυρε τα πλήθη αλλά επιθυμία και κατασκεύασμα μιας μεγάλης ομάδας ισχυρών ανθρώπων. Εξαιρετικό ανάγνωσμα για την αυλή του μεγάλου δικτάτορα που δεν έπαψε να υφίσταται και μετά το τέλος του πολέμου.
Χρίστος Κυθρεώτης, συγγραφέας Το τελευταίο του βιβλίο «Εκεί που ζούμε» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
«Όπως ποτέ», Μισέλ Φάις, εκδ. Πατάκη. Το βιβλίο που ολοκληρώνει την πιο πρόσφατη τριλογία του συγγραφέα, αποτυπώνοντας στην πυκνή, αγχωτική του πρόζα το κλίμα της εποχής μας με τον πιο αφηρημένο δυνατό τρόπο για την πεζογραφία. Ένας άντρας, μια γυναίκα και ένα πλήθος που άλλοτε πλησιάζει και άλλοτε απομακρύνεται μέσα σε μια βοή ταυτόχρονα κωμική και απειλητική.
«Ρηχό νερό, σκιές», Άκης Παπαντώνης, εκδ. Κίχλη. Δεύτερο βιβλίο για τον Παπαντώνη, δεύτερη λογοτεχνική καταβύθιση σε ένα θέμα ταυτόχρονα προσωπικό και συλλογικό: τη μνήμη και τις διαφορετικές αναφορές της. Με φόντο το εμβληματικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, οι ήρωες του μυθιστορήματος προσπαθούν, συχνά φασματικοί, να ακολουθήσουν ή να παρακούσουν τις υποδείξεις της μνήμης.
«Άνθρωπος στη σκιά», Νικόλας Σεβαστάκης, εκδ. Πόλις. Ένα μυθιστόρημα για την ελληνική εκδοχή της τρομοκρατίας, δομημένο γύρω από τον θάνατο του Φάνη Αυγερινού – και ταυτόχρονα η γλαφυρή ανασύσταση μιας Αθήνας που μπορεί να μην είναι πια εδώ αλλά σε όλους κάτι θυμίζει. Ο συγγραφέας εναλλάσσει τις αφηγηματικές οπτικές, δίνει τον λόγο στους χαρακτήρες του και αποφεύγει να τους πατρονάρει, εξερευνώντας μια επικράτεια στην οποία ο θεωρητικός πολιτικός στοχασμός δεν έχει πρόσβαση.
Δημήτρης Σίμος, συγγραφέας Το τελευταίο του βιβλίο «Τοξικά μάτια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell.
«Ένας έντιμος άνθρωπος», John le Carre, μτφ. Μαρία Παπανδρέου, εκδ. Bell. Το «Ένας έντιμος άνθρωπος» μοιάζει με μια ακριβή περιγραφή της εποχής μας, αγγίζοντας τα όρια των αντοχών του σύγχρονου ανθρώπου. Ο μαέστρος του spynovel, εκπλήσει, ανατρέπει και δικαιώνει τους χαρακτήρες του μέσα στα όρια μια ξέφρενης πλοκής
«Πλην», Andrew-SeanGreer, μτφ. Παλμύρα Ισμυρίδου, εκδ. Δώμα. Mια δραματουργία που πραγματεύεται τη διαφορετικότητα στις σεξουαλικές σχέσεις και την αποτυχία τους, μέσω της φωνής ενός άσημου συγγραφέα. Βραβείο Πούλιτζερ 2018 και οι εκδόσεις Δώμα με κερδίζουν για δεύτερη χρονιά μετά «Το τραγούδι του Χιλμπίλη».
«Ο ανεπιθύμητος νεκρός», Πράτανος Γιώργος, εκδ. Διόπτρα. Η λατρεία μου στον Καζαντζάκη και το γεγονός πως η πρόζα του είναι ειλικρινής και αριστοτεχνικά δομημένη βάζουν τον «ανεπιθύμητο νεκρό» στη λίστα με τα αγαπημένα μου βιβλία. Χαρακτήρες ρεαλιστικοί κα συμβατή γραφή στο ύφος του κειμένου. Ένα μυθιστόρημα που έρχεται να μας φέρει μνήμες μιας παλιάς Ελλάδας.
Ευτυχία Γιαννάκη, συγγραφέας Το τελευταίο της μυθιστόρημα «Πόλη στο φως» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.
«Σεροτονίνη», Μισέλ Ουελμπέκ, μτφ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ.Εστία. Ένας ήρωας που ξεγυμνώνεται κι έρχεται αντιμέτωπος με τον τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε και όπως μας τον γνωρίζει. Αγωνιώδης θλίψη, οξεία κοινωνική παρατήρηση, καταβύθιση στις αναμνήσεις του έρωτα και αναζήτηση ενός νέου θεού για να τοποθετηθεί στο κέντρο του χαμένου παραδείσου του. Στην ουσία η ατελείωτη αναζήτηση του Άλλου.
«Εκεί που ζούμε», Χρίστος Κυθρεώτης, εκδ. Πατάκη. Μια μέρα στη ζωή ενός 35χρονου δικηγόρου στη σύγχρονη Αθήνα. Μια μέρα που χωνεύει όλες τις προηγούμενες και χωράει τα πολλά πρόσωπα και τους αντικατοπτρισμούς του ήρωα σε όσα τον περιβάλλουν. Αφηγηματική άνεση, ωραίος ρυθμός, χιούμορ, ενδιαφέρον κοινωνικό σχόλιο για το εδώ και το τώρα μας.
«Περί ηρώων και τάφων», Ερνέστο Σάμπατο, μτφ. Κλαίτη Σωτηριάδου, εκδ. Μεταίχμιο. Η Αλεχάντρα κλειδώνεται στο δωμάτιό της μαζί με τον πατέρα της, τον σκοτώνει με τέσσερις πυροβολισμούς και στη συνέχεια περιλούζεται με βενζίνη και αυτοπυρπολείται. Η ιστορία εξελίσσεται στο παρελθόν σε τέσσερα κεφάλαια, με διαφορετικό αφηγητή και ύφος. Η αφήγηση είναι συχνά πυρετική. Σκοτεινό μυθιστόρημα που έχει στην καρδιά του την πολύπαθη Αργεντινή.
Δήμητρα Δότση, μεταφράστρια Το τελευταίο βιβλίο που μετέφρασε η Δήμητρα Δότση είναι «Το φθινόπωρο» του Luca Ricci που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, ενώ σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ίκαρος το βιβλίο «Κάθε σύμπτωση έχει ψυχή» του Φάμπιο Στάσι σε δικής της μετάφραση.
«Μαύρο νερό», Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Κίχλη. Υψηλού επιπέδου δυστοπική νουβέλα, υπόδειγμα νέας ελληνικής λογοτεχνίας, όπου δεν περισσεύει ούτε μία λέξη.
«Το φθινόπωρο», Λούκα Ρίτσι, μτφ. Δήμητρα Δότση, εκδ. Μεταίχμιο. Καταβύθιση στο τέλμα των ερωτικών σχέσεων, με φόντο τη φθινοπωρινή Ρώμη. Ο Λούκα Ρίτσι αφοπλίζει τον αναγνώστη με τον ευθύβολο λόγο του και γράφει ένα σπουδαίο μυθιστόρημα για την απομάγευση του έρωτα, που είχα την τύχη να μεταφράσω.
«Τα λύτρα», Πάνος Αμυράς, εκδ. Διόπτρα. Λόγος λιτός και στιβαρός, χωρίς λογοτεχνικές επιδειξιμανίες. Ένα μυθιστόρημα που αναδεικνύει ιστορικές πλευρές της Αθήνας, μια «προηγούμενη», τραγική ζωή του κέντρου της πόλης.
Κυριάκος Αθανασιάδης, συγγραφέας Το επόμενο μυθιστόρημά του θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Μάρτιο από τις Εκδόσεις Ψυχογιός
Κρατώ το «Ινστιτούτο» του Στίβεν Κινγκ, μτφ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Κλειδάριθμος για τον Δεκέμβριο, σαν δώρο Χριστουγέννων στον εαυτό μου. Ο Κινγκ περνά μία τρομερά δημιουργική περίοδο – είμαστε πολύ τυχεροί που υπάρχει. Σπουδαίος, από κάθε άποψη.
Ο «Λαβύρινθος του Πάνα», από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και την Κορνίλια Φούνκε, μτφ. Άννα Κοντολέων, εκδ. Ψυχογιός, είναι από τις πιο ευτυχείς μεταφορές κινηματογραφικών ταινιών σε μυθιστορηματική μορφή. Προτείνεται 100%.
«Κάρι Μόρα», Τόμας Χάρις, μτφ. Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου, εκδ. Bell. Πρώτο μυθιστόρημα μετά από πάρα πολλά χρόνια για τον Τόμας Χάρις, και μάλιστα χωρίς τον Χάνιμπαλ Λέκτερ. Ο άνθρωπος έφτιαξε ένα είδος από μόνος του, με άπειρους μιμητές. Εξακολουθεί να είναι ο #1.
Κική Τσιλιγγερίδου, συγγραφέας Το τελευταίο της βιβλίο «Βυθισμένος ουρανός» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell και το δεύτερο μυθιστόρημά της με ηρωίδα τη Στέλλα Άνταμς θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Φεβρουάριο από τις Εκδόσεις Bell.
Όποτε κυκλοφορεί νέα περιπέτεια με τη Λίσμπετ Σαλάντερ, μπαίνει αμέσως πάνω-πάνω στη στοίβα με τα βιβλία προς ανάγνωση. Οπότε: Νταβίντ Λάγκερκραντζ, «Το κορίτσι που έζησε δυο φορές», μτφ. Ξενοφών Παγκαλιάς, εκδ. Ψυχογιός. Η Λίσμπετ είναι η καλύτερη.
Περιμέναμε έτσι κι αλλιώς τις «Μαριονέτες» του M.W. Craven, μτφ. Βαγγέλης Γιαννίσης, εκδ. Bell, γιατί έχει ήδη τρομερές συστάσεις. Πριν λίγες μέρες πήρε και το CWA Gold Dagger για το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα του 2019. Ένας λόγος παραπάνω, δηλαδή!
Χάρη στο μεταπτυχιακό μου διαβάζω, ή πρέπει να διαβάσω, διάφορα βιβλία ιστορίας. Οι «Αιματοβαμμένες χώρες» του Timothy Snyder, μτφ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Παπαδόπουλος, μια ιστορία των μαζικών εξοντώσεων στον 20ό αιώνα, διαβάζεται απνευστί, σαν μυθιστόρημα. Αν και δυστυχώς δεν είναι.
Ιωάννα Ντούμπρου, συγγραφέας Το τελευταίο της βιβλίο «Βορινή παραλία» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
«Σεροτονίνη», Μισέλ Ουελμπέκ, μτφ. Γιώργος Καράμπελας, Εκδ. Ekd. Εστία. Ο μοναχικός ήρωας του Ουελμπέκ περιπλανιέται στη Γαλλία σε αναζήτηση μιας φευγαλέας ευτυχίας, αλλά εσωτερικά παραμένει αμετακίνητος. Άραγε βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδο ή μήπως πρόκειται για την αντανάκλαση μιας ντετερμινιστικής αυτομυθοπλασίας; Ουελμπέκ στα καλύτερά του.
«Είμαι όσα έχω ξεχάσει», Ηλίας Μαγκλίνης, εκδ. Μεταίχμιο. Σε μια χαμηλή πτήση πάνω από την επικράτεια του παρελθόντος, ο Μαγκλίνης ιχνηλατεί θραύσματα της οικογενειακής ιστορίας, με το βλέμμα στα άστρα. Ένας φακός που διαρκώς μετακινείται προκειμένου να συλλάβει τη μεγάλη εικόνα, σε ένα προσωπικό βιβλίο που, όταν το διαβάζεις, έχεις την αίσθηση ότι σε αφορά.
«Εκεί που ζούμε», Χρίστος Κυθρεώτης, εκδ. Πατάκη. Κατά τη διάρκεια μιας μέρας, ο τριανταπεντάχρονος ήρωας του Κυθρεώτη βλέπει όλη του τη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια του κι είναι αρκετά οξυδερκής ώστε να εντοπίσει μοτίβα και συνάφειες που στους περισσότερους διαφεύγουν. Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα.
Αντώνης Πάσχος, συγγραφέας Το τελευταίο του μυθιστόρημα «Μετά βίας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell.
«Το βιβλίο και η περφόρμανς», Μιχάλης Μανωλιός, εκδ. Κέδρος. Το μυθιστόρημα του Μιχάλη Μανωλιού είναι απ’ τα πιο επίκαιρα που κυκλοφόρησαν φέτος. Σ’ ένα ψηλαφητά κοντινό μέλλον, ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αυξήσει την ικανότητα ενσυναίσθησής του. Πώς αντιδρούν στον κόσμο αυτό οι πολιτικοί; Οι καλλιτέχνες; Οι εγκληματίες; Σε μια τέτοια Αθήνα, στήνεται ένα γρήγορο θρίλερ από το οποίο δεν απουσιάζουν τα σοβαρά ερωτήματα.
«Στην πόλη των ξένων», Άγγελος Μανουσόπουλος, εκδ. Bell. Μια δυστοπία που με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς συνδυάζει στοιχεία από διαφορετικά είδη. Οι πορείες τριών ανθρώπων διασταυρώνονται σε μια φανταστική πόλη για μετανάστες. Πέρα από την όμορφη ιδέα, ο Άγγελος Μανουσόπουλος έχει μια γραφή ώριμη και μετρημένη, που από μόνη της αρκεί για να κρατήσει το ενδιαφέρον ως το δυνατό τέλος.
«Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου», Γιώργος Σκαμπαρδώνης, εκδ. Πατάκη. Πρόκειται για επανέκδοση του μυθιστορήματος που είχε κυκλοφορήσει πριν δεκατρία χρόνια, με νέο, ταιριαστό εξώφυλλο. Το είχα σταμπάρει από τότε, λόγω του εμπρηστικού τίτλου του· τελικά έπεσε στα χέρια μου φέτος. Με αφορμή την επίσκεψη του Ντε Γκωλ στη Θεσσαλονίκη, τρεις μέρες πριν τη δολοφονία του Λαμπράκη, ο Σκαμπαρδώνης πλέκει το δίχτυ του σκοτεινού υπόκοσμου της εποχής με φωτεινά χρώματα και χιούμορ. Η εποχή αποδίδεται ολοζώντανα, ενώ στις σελίδες παρελαύνει πλήθος από χαρακτήρες, σε καταστάσεις τραγελαφικές, σπαρταριστές, και, δυστυχώς, επικίνδυνα αληθοφανείς, ακόμα και για σήμερα.
Βάσια Τζανακάρη, συγγραφέας & μεταφράστρια Τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
«Εκεί που ζούμε», Χρίστος Κυθρεώτης, εκδ. Πατάκη. Από τα πιο απολαυστικά μυθιστορήματα που διάβασα εδώ και καιρό, με χιούμορ, βάθος, ακομπλεξάριστες pop culture αναφορές, μελαγχολικό και αισιόδοξο ταυτόχρονα. Ένα βιβλίο σταθμός για τη γενιά που είναι σήμερα 35-40.
«Ένα δικό της δωμάτιο», Βιρτζίνια Γουλφ, μτφ. Βάσια Τζανακάρη, εκδ. Μεταίχμιο. Θα έλεγα ότι ευλογώ τα γένια μου με αυτή την επιλογή, γιατί έχω τη χαρά η μετάφραση να είναι δική μου, αλλά πραγματικά δεν θα βαρεθώ να λέω πόσο σπουδαίο είναι το συγκεκριμένο βιβλίο, ένα μοναδικό φεμινιστικό μανιφέστο, ένα από τα πιο σπουδαία κείμενα που έχουν γραφτεί για τις γυναίκες και το γράψιμο.
«Έρως ο γλυκόπικρος», Anne Carson, μτφ. Ανδρονίκη Μελετλίδου, εκδ. Δώμα. Ένα διεισδυτικό πλην όμως απόλυτα κατανοητό δοκίμιο για τον έρωτα στην αρχαία σκέψη, με τη στοχαστική ματιά της Anne Carson, σε μια έκδοση-κόσμημα.
Μαριαλένα Σεμιτέκολου, συγγραφέας Το τελευταίο της βιβλίο «Οι Κυριακές, το καλοκαίρι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος
«Ο Γαλατάς», Anna Burns, μτφ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Gutenberg. Η Burns, με μια χωρίς ανάσα, πρωτοπρόσωπη αφήγηση, σε παρασύρει σε έναν κόσμο σαγηνευτικά κλειστοφοβικό, στον οποίο ζεις με την ηρωίδα και τον βιώνεις όπως περίπου και η ίδια: υπνωτιστικά και με την αίσθηση μιας σπειροειδούς διαδρομής. Στην τελευταία φράση, ίσως για μια στιγμή μόνο, γελάσεις, όπως κι εκείνη, ελπίζοντας ότι οι κοινωνικές σπείρες του κόσμου που σε στοιχειώνει είναι σπείρες ανέλιξης, κι ότι εκεί έξω έχει φως.
«Γκίλιαντ», Marilynne Robinson, μτφ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μεταίχμιο. «Έτσι καταρρακτωδώς που ρέει αυτός ο κόσμος, είναι εντυπωσιακό να σκέφτεσαι τι επιβιώνει μέσα του», είναι μία από τις φράσεις του βιβλίου. Και συνειδητοποιείς πως η Robinson μιλά ακριβώς για ό,τι επιβιώνει και για όσα με ευλάβεια επικαλούμαστε, προκειμένου να ανακαλύψουμε το νόημα και το ανθρώπινο μέτρο όσων μας υπερβαίνουν.
«Σπίτι με ονόματα», Colm Toibin, μτφ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Ίκαρος. Τρία πρόσωπα (η Κλυταιμνήστρα, η Ηλέκτρα και ο Ορέστης) υφαίνουν μια πολυφωνική αφήγηση πολλαπλών αναγνώσεων με άξονα τον μύθο της τραγικής οικογένειας των Ατρειδών και το πρόσωπο της Ιφιγένειας. Στους στενούς δεσμούς της οικογένειας, με άλλα λόγια, στο «σπίτι» ο αναγνώστης ανιχνεύει το αρχέγονο τραύμα της εμφύλιας βίας και την τρωτότητα των ταυτοτήτων του ατόμου-μέλους, με άλλα λόγια, των "ονομάτων".
Λουκία Δέρβη, συγγραφέας Το νέο της βιβλίο «Θέα Ακρόπολη» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
«Είμαι όσα έχω ξεχάσει», Ηλίας Μαγκλίνης, εκδ. Μεταίχμιο. Από την άκρως συγκινητική, αληθινή ιστορία της οικογένειας του συγγραφέα, ξεχώρισα τις σελίδες που αφορούν το Αγρίνιο της Κατοχής (σελίδες μεταξύ Ιστορίας του τόπου και μαρτυρίας), τις καταληκτικές σελίδες των κεφαλαίων όπου συναισθανόμαστε τον συγγραφέα, και τέλος την σύνδεση της δολοφονίας του Ν. Μαγκλίνη το 1944 με τις συνέπειες που θα είχε αυτή στη διαμόρφωση των χαρακτήρων καθενός από τους απογόνους. Η σχέση παιδιού-πατέρα (εδώ δυο γενεών) που μας καθορίζει όλους.
«Εκεί που ζούμε», Χρίστος Κυθρεώτης, εκδ. Πατάκη. Μια μεστή υφολογικά και γλωσσικά γραφή που μας αποκαλύπτει με χιούμορ, αποστασιοποίηση και ενάργεια τις σκέψεις και την δράση του συμπαθέστατου λογοτεχνικού ήρωα, Αντώνη Σπετσιώτη, σε μια μόνο ημέρα. Ένα λογοτεχνικό road-movie, γραμμένο με απόλυτο ρεαλισμό και γραφή που κρατάει ζωηρό το ενδιαφέρον ως την τελευταία σελίδα.
«Το παιδί», Γιάννης Παλαβός, εκδ. Νεφέλη. Γλώσσα ρέουσα και προτάσεις σύντομες, κοφτές με θέματα παρμένα από την ελληνική ύπαιθρο άλλοτε πολύ σκληρά και άλλοτε πολύ ανθρώπινα. Η ωμή πραγματικότητα και τα μεταφυσικά στοιχεία συνυπάρχουν, συχνά για να λυτρώσουν τους ήρωες των διηγημάτων.
Κώστας Κρομμύδας, συγγραφέας Το τελευταίο του βιβλίο «Μια νύχτα ακόμη» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
«21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα», Harari Yuval Noah, εκδ. Αλεξάνδρεια. Ένα εκπληκτικό βιβλίο που με απλό τρόπο μας δείχνει το μέλλον και το πώς θα εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος πολύ συντομότερα από ό,τι φανταζόμαστε.
«Τα λύτρα», Πάνος Αμυράς, εκδ. Διόπτρα. Μου αρέσει πολύ η γραφή του Πάνου Αμυρά και το νέο του βιβλίο μάς ταξιδεύει με λεπτομέρειες σε μια εποχή ξεχασμένη! Έχοντας κάνει ο ίδιος μεγάλη έρευνα μας παραθέτει ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα για την περίοδο του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.
«Η σιωπηλή ασθενής», Alex Michaelides, μτφ. Κλαίρη Παπαμιχαήλ, εκδ. Διόπτρα. Ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ με μια απίστευτη ανατροπή του καθορίζει όλο το μυθιστόρημα. Από τα πιο ωραία βιβλία που έχω διαβάσει τελευταία.
Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου, συγγραφέας - μεταφράστρια Το τελευταίο βιβλίο που μετέφρασε είναι το «Κάρι Μόρα» του Thomas Harris, που αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Bell εντός του Νοεμβρίου.
Οι προτάσεις μου (οι δύο πρώτες από τις οποίες με κράτησαν πολλές νύχτες ξάγρυπνη, όχι μόνο με τη μετάφρασή τους αλλά και με την αγωνία για την εξέλιξη της πλοκής τους) είναι οι εξής:
«Ο Ψιθυριστής», Άλεξ Νορθ, μτφ. Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου, εκδ. Bell. «Αν αφήσεις μια πόρτα ανοιχτή μια σταλιά, τους ψιθύρους θ’ ακούσεις μέσα στη σιγαλιά…» Το βιβλίο που χαρακτηρίστηκε θρίλερ της χρονιάς και το πιο δυνατό αστυνομικό θρίλερ της δεκαετίας, είναι ένα μυθιστόρημα σκοτεινό κι ευαίσθητο μαζί, με μια γερή δόση σαγηνευτικού μεταφυσικού μυστηρίου, και παράλληλα ένας ύμνος στη ζωή, που μιλάει για τη σχέση πατέρα-γιου, την απώλεια και την ανάκαμψη.
«Κάρι Μόρα», Τόμας Χάρις,(μτφ. Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου, εκδ. Bell. Ο συγγραφέας της Σιωπής των Αμνών γράφει ένα βιβλίο κάθε 10 χρόνια και ήρθε η ώρα να μας καθηλώσει ξανά! Η τελευταία του δουλειά, που σφύζει από δράση απ’ την πρώτη ως την τελευταία σελίδα, είναι ένα έμπειρα δομημένο θρίλερ για το κακό, την απληστία και τις συνέπειεςτων σκοτεινών εμμονών· και η ηρωίδα του, που δανείζει στον τίτλο το όνομά της, γοητεύει, εμπνέει και συγκινεί με την τραγική ζωή και την απίστευτη δύναμη που κρύβει μέσα της.
«Σουν Τσου: Η τέχνη του πολέμου» Πιτ Κατζ, μτφ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Σαββάλας. Και μια εντελώς διαφορετική πρόταση: σ’ αυτή την προσαρμογή της διάσημης πραγματείας του Σουν Τσου για τον πόλεμο, ένας δάσκαλος διδάσκει στον μαθητή του την πιο λεπτή απ’ όλες τις τέχνες. Η εξαιρετική δουλειά του βραβευμένου εικονογράφου Πιτ Κατζ απεικονίζει σκηνές πολέμου και σενάρια στρατηγικής, δίνοντας νέα πνοή στις προαιώνιες αρχές του πολέμου για μια καινούρια γενιά αναγνωστών.
Σαρίτα Χάιμ, συγγραφέας Το τελευταίο της βιβλίο «Η αδερφή μου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας
«Ένα δικό της δωμάτιο», Βιρτζίνια Γουλφ, μτφ. Βάσια Τζανακάρη, εκδ. Μεταίχμιο. Το «δωμάτιο» της Βιρτζίνια Γουλφ μοιάζει με χρόνο-κάψουλα. Ο αγώνας για τη γυναικεία χειραφέτηση φαντάζει μακρύς και βασανιστικά αργός, ενώ τα βασικά θέματα που απασχολούν μέχρι και τις μέρες μας τις γυναίκες, όπως αυτά: της ύπαρξης προσωπικού χρόνου, τόπου και οικονομικής ανεξαρτησίας φαίνεται να μεταφέρονται ως ζητούμενα στα χρόνια, συνεπή και αναλλοίωτα.
«Μορφωμένη», Tara Westover, μτφ. Μαρία Φακίνου, εκδ. Ίκαρος. Η αληθινή ιστορία της Westover γραμμένη από την ίδια. Μια ζωή που ξεπερνά τα συνηθισμένα και σχοινοβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στην ψυχαναγκαστική, θρησκευτική, πολλές φορές βίαιη πραγματικότητα και την υπέρβαση που οδηγεί στην αναπάντεχη αναγνώριση μέσα στους πανεπιστημιακούς κόλπους.
«Ο Γαλατάς», Anna Burns, μτφ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Gutenberg. Χωρίς ονόματα αλλά με βαθιά εγγραφή του φόβου τους, οι άρτιοι αφηγηματικοί ήρωες της Μπερνς κατορθώνουν να μας εντάξουν στο εμφυλιακό σκηνικό των φημών, των απαγορεύσεων και των συνωμοσιών εις βάρος των αδύναμων.
Δέσποινα Χατζή, συγγραφέας Το τελευταίο της βιβλίο «Οι Αλεξανδρινές, η ζωή στη Νειλοχώρα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.
«Lumen», Μπεν Πάστορ, μτφ. Χρήστος Καψάλης, εκδ. Μίνωας. Η συγγραφέας εξυφαίνει ένα μυθιστόρημα σχεδόν ολοζώντανο με ετερόκλητους χαρακτήρες, αστυνομική πλοκή και βασισμένο σε μια εκτεταμένη έρευνα γύρω από τα βίαια επεισόδια του μαζικού εκτοπισμού και της εξόντωσης των Πολωνών Εβραίων. Ο διπλός συνδυασμός –το πορτρέτο της θηριωδίας και η αγωνιώδης πλοκή-– καθιστούν το βιβλίο καθηλωτικό για τον αναγνώστη, όπως και η δεξιοτεχνία της συγγραφέως να διεισδύει στον κατακερματισμένο ανθρώπινο ψυχισμό.
«Οι αδιάφοροι», Αλμπέρτο Μοράβια, μτφ. Ελένη Τουλούπη, εκδ. Ελληνικά Γράμματα. Πρόκειται για ένα έργο που ο συγγραφέας έγραψε σε νεαρή ηλικία, την εποχή όπου ο Μουσολίνι είχε επιβάλλει τη δικτατορία του, αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους ως «απλές μαριονέτες στην επιφάνεια της ιστορίας». Μαζί με τον Μικέλε, τον νεαρό ήρωα του Α.Μοράβια, άλλοι πέντε χαρακτήρες ηθικά τυφλοί και εγκλωβισμένοι στην ύλη υφαίνουν το σαθρό πορτρέτο μιας αστικής ιταλικής οικογένειας που διακατέχεται από εγωκεντρισμό, κυνισμό και παθητικότητα.
«Η φαρμακερή πένα», Άγκαθα Κρίστι, μτφ. Χρύσα Μπανιά, εκδ.Ψυχογιός. Το βιβλίο διαδραματίζεται σε μια φιλήσυχη κωμόπολη της Αγγλίας, όπου ο νεαρός Τζέρυ επέλεξε προκειμένου ν’ αναρρώσει, παίρνοντας μαζί και την αδελφή του. Με την άφιξ;h τους οι κάτοικοι της πόλης αρχίζουν να λαμβάνουν ανώνυμες επιστολές, η τοπική κοινωνία αναστατώνεται και το μυστήριο αναλαμβάνει να διαλευκάνει η «ντετέκτιβ της διπλανής πόρτας», Μις Μαρπλ. Η γνωστή ηρωίδα της συγγραφέως που αγαπά το πλέξιμο, την κηπευτική, το κουτσομπολιό και τα μυστήρια.
Ευγενία Μακαριάδη, συγγραφέας Το τελευταίο της βιβλίο «Ψευδάνθρακας και άλλες ιστορίες» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
«Ο γύρος του θανάτου», Θωμάς Κοροβίνης, εκδ. Άγρα Το θέμα του βιβλίου είναι η αληθινή ιστορία του Αριστείδη Παγκρατίδη, ο οποίος συλλαμβάνεται στα είκοσι τρία του χρόνια, ως κατά συρροήν δολοφόνος νεαρών γυναικών. Καταδικάζεται σε θάνατο και εκτελείται τον Φεβρουάριο του ’68, σε ηλικία είκοσι οκτώ χρόνων.
«Καληνύχτα καλούδια μου», Νικήτας Παπακώστα, εκδ. Δώμα Μια παράδοξη νουβέλα. Θα μπορούσε να είναι δημοτικό τραγούδι, ποίημα, όπου αναφέρονται δαιμόνια αιμοσταγή, παιδοκτονίες, εγκληματικές εκδικήσεις, σταυροί, εκκλησίες, καμπάνες, σεισμοί, καταποντισμοί.
«Άγρια ερημιά», Χεσούς Καρράσκο, μτφ. Λένα Φραγκοπούλου, εκδ. Αντίποδες Ένα πολύ καλό βιβλίο, με χαρακτήρα παραμυθιού. Μια ζοφερή ιστορία. Το διαβάζεις με ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Θυμίζει έργο κλασικής λογοτεχνίας.
Ευθύμιος Καλομοίρης, συγγραφέας Το τελευταίο του βιβλίο «Ανεβαίνοντας προς τα κάτω» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν
«Απόγνωση», Vladimir Nabocov, μτφ. Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Πατάκη Οξυδερκής συγγραφέας, με υποδειγματική τεχνική, εξαιρετική φαντασία και ανατροπές στην πλοκή. Μοιάζει να διασκεδάζει γράφοντας αλλά δεν γίνεται επιδεικτικός. Το συγκεκριμένο βιβλίο –μοντέρνο στη γραφή και στο θέμα του– παραμένει απόλυτα επίκαιρο, σαν να είχε γραφτεί εντελώς πρόσφατα. Αλλά αυτό θα έλεγα ότι ισχύει για τα περισσότερα έργα του Nabocov
«Ελέφαντας», Raymond Carver, μτφ. Τρισέυγενη Παπαϊωάννου, εκδ. Μεταίχμιο Σε όποιον αρέσουν τα διηγήματα, θα πρότεινα οπωσδήποτε να διαβάσει κάτι από Carver – και θεωρώ ότι ο «Ελέφαντας» είναι μια πολύ καλή επιλογή. Πρόζα με ομαλή, αβίαστη ροή αλλά συγχρόνως με ακρίβεια, περιεκτικότητα, σαφήνεια – και η αγωνία στο βάθος. Ήρωες που πρσπαθούν να σταθούν όρθιοι απέναντι σε καταστάσεις που απειλούν να τους συνθλίψουν.
«Ο εφευρέτης, Αντώνης Ξυραφάς», εκδ. Βακχικόν, και «Μακριά από τον κόσμο», Κώστας Μαυρακάκης, εκδ. Κέδρος Σε αντιδιαστολή με τα προηγούμενα, εδώ έχουμε δύο συγγραφείς που μάς συστήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια – για να δώσουμε μια γεύση από τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία. Διαφορετικοί στη θεματολογία τους και στο ύφος («ϕιλοσοφικός» στο υπόβαθρό του ο πρώτος, έμφαση στο ψυχολογικό κομμάτι ο δεύτερος). Σε κάθε περίπτωση όμως, ο λόγος τους ρέει με ζωντάνια.
21°
