Η εκτυφλωτική χάρτινη λάμψη του Μπλε Κομήτη!

Μαμά του η «Βαβέλ», μπαμπάς του το «Μαμούθ», θεία του η «Κολούμπρα», αδελφάκια του το «Παρά Πέντε» και το «9», αν και το γενεαλογικό του δένδρο έρχεται από πολύ μακριά: Κλασσικά Εικονογραφημένα και Μικρός Ήρωας. Ναι, ξεκοκαλίσαμε το τεύχος #01 του «Μπλε Κομήτη» με tagline «Στην τροχιά των Κόμικ» και δηλώνουμε τρισευτυχισμένοι που η «οικογένεια» δεν ξεκληρίστηκε ούτε από το χρόνο, ούτε από την τεχνολογία. Αυτούς τους παράγοντες δηλαδή που κάνουν τους εσχατολόγους κάθε εποχής να κηρύττουν το τέλος μιας κουλτούρας ή μιας τέχνης που (και καλά) ήρθε η ώρα της για να αποχαιρετήσει. Πολύ περισσότερο για τα κόμικ και τα έως και τον προηγούμενο αιώνα προνομιακά πεδία φιλοξενίας τους, τις εφημερίδες και τα περιοδικά, η «εσχατολογική φιλολογία» έδωσε τα ρέστα της: καπούτ, φινίτο, πασάτο λα φιέστα. Εφόσον πεθαίνουν τα έντυπα, είναι φυσικό να μιλάμε και για το τέλος των κόμικ. (Κλάψτε, Κασσάνδρες μου, αλλά και θυμηθείτε το «δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη»). Σοβαρά, όμως, δεν είναι έτσι. Ειδικά για ένα «σπορ» που συνομιλεί ευθέως με τη λογοτεχνία, το σινεμά και τη ζωγραφική, τα πράγματα είναι απλά: βγάλε καλό «προϊόν», κωδικοποίησε και δώσε γήπεδο στη φυλή των δημιουργών και τη σέχτα των αναγνωστών, και δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Α, και περίμενε τη σωστή στιγμή για να επιστρέψεις. Η φυλή δεν ξεχνά, η φυλή περιμένει. Υπομονετικά. 

Ήρθε: «Μπλε Κομήτης» τώρα. Κι αυτός είναι κι ο λόγος που το εκδοτικό ρίσκο του Γιώργου Ζαρρή και Πάνου Καπόπουλου, με αρχισυντάκτη τον Γιώργο Γούση, πρέπει να σημάνει... χαρούμενο συναγερμό! Το διαβάσαμε μονορούφι το παρθενικό τεύχος Σεπτεμβρίου - Νοεμβρίου και, αφού η έκδοση είναι τριμηνιαία, αναμένουμε με αδημονία το τεύχος Δεκεμβρίου, για να ευχηθούμε (κυριολεκτικά) «καλά Χριστούγεννα»! Και του ευχόμεθα υγεία, μακροημέρευση και πολλά τα έτη. Από τις συμμετοχές του πρώτου τεύχους που μας ιντρίγκαραν: ο ντετέκτιβ Φιλ Πωτ, σε σενάριο-σχέδιο του Γιώργου Γούση, ένας ασπρόμαυρος νουάρ, ερωτύλος και ατακαδόρος γκράντε ερευνητής που ξεδιαλύνει αξεδιάλυτα μυστήρια. «Μια από τις νέες μου συνήθειες ήταν και η Λαϊκή της Καλλιδρομίου τα Σάββατα. Έπινα τον καφέ μου χαζεύοντας τα γκομενάκια να διαλέγουν φρούτα και λαχανικά. Γκομενάκια, φρούτα και λαχανικά ήταν κάποτε το συνοδευτικό της βότκας μου». Ο Φιλ Πωτ είναι άλλωστε και στο εξώφυλλο του «Μπλε Κομήτη», όμως σε έγχρωμη βερσιόν του Παναγιώτη Πανταζή. Κι όπως θα έλεγε κι ο φίλος του ποιητής, Λιώφας: «Ναι, ο Μπλε Κομήτης με πάει σε μέρη γνώριμα και παράξενα για τα τωρινά δεδομένα. Σε έναν τόπο γεμάτο με το παρελθόν μας». 

Είπαμε, διαβάζεται μονορούφι: η συνέντευξη με το σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη, η «Παραλογή» - εικονογραφημένη βερσιόν του Πέτρου Ζερβού στο διήγημα της συλλογής «Γκιακ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου, όπως κι ο «Επιδιορθωτής» του Παναγιώτη Μητσιμπόνου, μια ιστορία cyber sex και ρομποτικής τεχνολογίας – «το λέιζερ θα σου τρυπήσει το μυαλό και η ζωή σου θα τελειώσει μέσα στην ηδονή». Καλώς όρισες στην τροχιά των κόμικ. Κι άσε άφοβα τη χάρτινη λάμψη του «Μπλε Κομήτη» να σου τυφλώσει - αποπλανήσει τα μάτια.