Ιώβη Φραγκάτου: 7+1 ερωτήσεις για την Ήμερη στο Θησείον

Η Ιώβη Φραγκάτου είναι η πρωταγωνίστρια στην «Ήμερη- H ανατομία μιας πτώσης» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, που ανεβαίνει στο Θησείον, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιάννη Νταλιάνη. Μια ηρωίδα που περνάει πολύ δύσκολα μέσα στον γάμο της, αλλά επιλέγει να σιωπά.  

Η Ιώβη Φραγκάτου μιλά για την 'Ημερη στο Θέατρο Θησείον

1. Γράμμα στον ήρωά μου
Αγαπημένη μου Ήμερη, θέλω πρώτα να με αφήσεις για λίγο να σωπάσω, για να μπορέσω να σε ακούσω όπως πραγματικά είσαι. Έχεις μια αθόρυβη δύναμη που δεν διεκδικεί χώρο, κι όμως τον γεμίζει χωρίς να το επιδιώκεις. Και μέσα στη σιωπή σου υπάρχει μια αλήθεια που δεν χρειάζεται φωνή για να φανεί.

2. Ο ήρωάς μου κι εγώ
Εσύ κι εγώ μοιάζουμε στο ότι παρατηρούμε πριν μιλήσουμε, στο ότι κουβαλάμε πράγματα σιωπηλά, χωρίς να τα διατυπώνουμε αμέσως. Και έχουμε κι ένα ακόμη κοινό: ελπίζουμε. Στην αρχή του γάμου σου πίστεψες πραγματικά ότι θα ζήσεις κάτι καλύτερο, κάτι πιο φωτεινό, ότι ίσως αγαπηθείς όπως σου αξίζει. Και η ελπίδα σου — που τελικά δεν επιβεβαιώθηκε — είναι κάτι που το νιώθω βαθιά. Εκεί που διαφέρουμε είναι ότι εγώ, πλέον, μπορώ να μιλήσω. Εσύ μένεις στη σιωπή σου, ακόμα κι όταν αυτή σε πληγώνει.

3. Αν ήμουν εγώ στη θέση σου…
Αν ζούσα όσα ζεις, θα προσπαθούσα να μιλήσω νωρίτερα: να ζητήσω χώρο, ασφάλεια, όρια. Αλλά καταλαβαίνω γιατί εσύ δεν το κάνεις. Ζεις σε μια πραγματικότητα όπου η αλήθεια σου μπορεί να παρεξηγηθεί, να τρομάξει, να χαθεί μέσα στον φόβο των άλλων. Κι έτσι επιλέγεις τη σιωπή — όχι επειδή δεν έχεις λόγια, αλλά επειδή δεν έχεις χώρο.

4. Τι μου έμαθες
Μου έμαθες να ακούω αλλιώς, να προσέχω τις παύσεις σου — εκεί που κρύβεται ολόκληρη η ιστορία σου. Ως καλλιτέχνη, με έμαθες να δουλεύω πιο εσωτερικά, με ακρίβεια, χωρίς υπερβολή. Ως άνθρωπο, να είμαι πιο ήρεμη, πιο ήμερη με τον εαυτό μου.

5. Αν μπορούσα να σε αλλάξω
Αν μπορούσα να σου δώσω κάτι, θα ήταν λίγο παραπάνω χώρο. Ένα μικρό παράθυρο ελευθερίας όπου να ένιωθες ασφαλής να πεις τι θες. Όχι για να γίνεις άλλη — για να μη χάνεσαι τόσο πολύ μέσα στη σιωπή σου.

6. Αυτό ήταν δύσκολο
Το πιο δύσκολο μαζί σου ήταν να κρατήσω την απλότητά σου, να μη σου προσθέσω λόγια που δεν λες, να μην επιβάλω πάνω σου τη δική μου φωνή. Ο ρόλος σου είναι λεπτός, εσωτερικός, και χρειάζεται ηρεμία και ακρίβεια για να διατηρηθεί η αλήθεια σου.

7. Έλα στη θέση μου
Αν σε συναντούσα από κοντά, θα σου έλεγα κάτι απλό: «Δεν είσαι μόνη». Κι ας το ένιωθες συχνά, κι ας μην άκουγαν οι άλλοι αυτά που δεν έλεγες. Θα σου έλεγα πως όσα νιώθεις έχουν σημασία, ακόμα κι όταν δεν μπορείς να τα πεις.

8. Το soundtrack του ήρωά μου
Το τραγούδι σου δεν το λες με τη φωνή σου — το λες με την ψυχή σου. Μια μελωδία που ξεκινά σαν ψίθυρος και σιγά-σιγά βρίσκει τον δρόμο προς τα έξω. Ένα τραγούδι για την ελευθερία, σαν εσένα που προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτό που ζεις και ψάχνεις τον δρόμο προς το φως.