Η Ομολογία της 4ης Ιανουαρίου: Η Τες των Ντ' Έρμπερβιλ στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια

Το θυελλώδες μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι «Η Τες των Ντ' Έρμπερβιλ» που προκάλεσε σάλο στην βικτωριανή εποχή του, λόγω των τολμηρών θεμάτων του για τη σεξουαλική βία και την ηθική κρίση της κοινωνίας, ανεβαίνει στη σκηνή του Θεάτρου Μικρό Γκλόρια, σε κείμενο και σκηνοθεσία των Αγνής και Χάρη Χιώτη. Το κλασικό έργο επι σκηνής ξεφεύγει από την πρωταρχική μορφή του 1891 και μετατρέπεται σε μια θεατρική «διαδραστική» πράξη μεταξύ ηθοποιών και κοινού. Η σκηνή, λιτή και μικρή, μεταμορφώνεται σε αίθουσα δικαστηρίου, με τους θεατές να εισβάλλουν με την παρουσία τους κυριολεκτικά μέσα στο έργο και να μεταμορφώνονται σε ένορκους που καλούνται να αποφασίσουν για την ενοχή ή την αθωότητα της πρωταγωνίστριας.

Το έργο διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου μέσα στην ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο δικαστική αίθουσα. Στους ρόλους των συνηγόρων, ο Γιάννης Βυρίνης και η Αριστέα Μαρμάρου, τοποθετημένοι ο ένας απέναντι από τον άλλο, έρχονται σε συνεχή επαγγελματική αλλά και προσωπική σύγκρουση, σε ένα παιχνίδι ρόλων αρσενικού και θηλυκού, λογικής και συναισθήματος.

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου βρίσκεται μια γυναίκα — μητέρα, σύζυγος και ερωμένη ντυμένη στα μαύρα, ταυτιζόμενη με την απόγνωση — την οποία ερμηνεύει η Καλή Δάβρη. Η κατηγορία; Φόνος εκ προμελέτης του συζύγου της. Η πρωταγωνίστρια, αποδέκτης της επικριτικότητας της εποχής για την αξία του γυναικείου φύλου, είναι εκεί για να δικαστεί όχι απλώς για τον φόνο, αλλά για την ηθική και την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση της.

Η πρωταγωνίστρια, συναισθηματικά φορτισμένη, παραμένει σιωπηλός παρατηρητής καθ' όλη τη διάρκεια των μαρτυριών υπεράσπισης, κρατώντας για το τέλος της δίκης την πιο έντονη και αποκαλυπτική ερμηνεία του έργου.
Στην εξέλιξη της παράστασης παρεμβάλλονται πρόσωπα-κλειδιά που ερμηνεύονται από την Ανθούλα Ευκαρπίδου και τον Κώστα Σπανό. Οι διαφορετικές μαρτυρίες της υπεράσπισης, με διφορούμενα γεγονότα και έντονη συναισθηματική επιφόρτιση, δυσκολεύουν την κριτική σκέψη της δικαιοσύνης. Και ενώ φαινομενικά, πρόκειται για μια υπόθεση εγκλήματος, το κοινό καθώς ξεδιπλώνεται η ιστορία δέχεται μηνύματα για τη κοινωνική θέση της γυναίκας μέσα σε μια πατριαρχική οικογένεια. Τα φώτα πέφτουν πάνω στη βία που δέχεται μια μητέρα, αλλά και στον κοινωνικό περίγυρο που επιλέγει να μείνει αμέτοχος και αθέατος.

Στα 75 λεπτά της παράστασης, οι χαρακτηριστικές φωνές της Μυρτώ Αλικάκη και του Γιώργου Χρανιώτη καθηλώνουν το κοινό, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα έντονης συγκίνησης.

Κατά την ολοκλήρωση του έργου, η έκπληξη του θεατρικού έρχεται με την ερμηνεία ενός μικρού ηθοποιού στο ρόλο του γιου της μητέρας. Ρόλος που ανήκει σε δύο μικρά αγόρια που εναλλάσσονται ανά ημέρα. Ο Ισαάκ Τριποδιανός, στην παράσταση αυτή, άγγιξε τη καρδιά των θεατών με μια εξαιρετική παιδική ερμηνεία, μεταφέροντας στο δικαστήριο τα συναισθήματα ενός μικρού αγοριού που βλέπει την κατηγορούμενη ως μητέρα και όχι ως δολοφόνο, κερδίζοντας την εύνοια του κοινού.

Στη θέση των ενόρκων, οι θεατές αποφασίζουν στο τέλος για την ετυμηγορία, κάνοντας την παράσταση ένα διαδραστικό παιχνίδι που κρατά το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο. Η πικρή γεύση που αφήνει η εικόνα της πατριαρχικότητας και ο στιγματισμός μιας γυναίκας λόγω του φύλου της, δίνει τη δύναμη στο κοινό να αλλάξει ή όχι τη μοίρα μιας γυναίκας και ενός παιδιού που αναζητούν δικαιοσύνη.

Παίζουν οι ηθοποιοί: 
Γιάννης Βυρίνης, Καλή Δάβρη, Ανθούλα Ευκαρπίδου, Αριστέα Μαρμάρου, Ευγενία Παναγοπούλου, Κώστας Σπανός.

Στον ρόλο του γιου, εναλλάξ οι Στρατής Ζαχαρής και Ισαάκ Τριποδιανός.

Στην παράσταση ακούγονται οι φωνές της Μυρτώς Αλικάκη και του Γιώργου Χρανιώτη.