Αγγελική Παπούλια και Χρήστος Πασσαλής παρουσιάζουν την Εκάβη τους στην Ελβετία

Η Αγγελική Παπούλια και ο Χρήστος Πασσαλής επιλέγουν την «Εκάβη» του Ευριπίδη για το ντεμπούτο τους στη Ζυρίχη, στο ιστορικό θέατρο Schauspielhaus Zürich. Το πρόγραμμα του θεάτρου, όπως αποτυπώνεται από τη νέα του καλλιτεχνική διεύθυνση, είναι ανοιχτό σε διεθνείς συνεργασίες, βλέποντας το θέατρο ως τόπο συνάντησης των ανθρώπων αλλά και ως πεδίο όπου αντιμετωπίζονται οι προκλήσεις της εποχής. 

Schauspielhaus στη Ζυρίχη

Αγγελική Παπούλια - Χρήστος Πασσαλής: Πώς προσεγγίζουν την «Εκάβη» του Ευριπίδη στο Schauspielhaus Zürich

Η Αγγελική Παπούλια και ο Χρήστος Πασσαλής θα βρεθούν τον προσεχή χειμώνα ως προσκεκλημένοι του Schauspielhaus Zürich, του ιστορικού αυτού θεάτρου της Ζυρίχης. Επέλεξαν Ευριπίδη και συγκεκριμένα την «Εκάβη», ετοιμάζοντας για το κοινό μια ριζοσπαστική θεατρική ανάγνωση της τραγωδίας, την οποία θα δουλέψουν με ηθοποιούς από το ensemble του θεάτρου. Το έργο αυτό αντικατοπτρίζει την αναλγησία της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας και τόσο παράφρον ώστε να συνομιλεί με την παραφροσύνη της εποχής μας.
Με τη σκηνογραφική υπογραφή του πολυβραβευμένου Márton Ágh, τα κοστούμια της Katrin Wolferman, την πρωτότυπη μουσική και ηχητικό σχεδιασμό του NicolasFehr και τη χορογραφική επιμέλεια της Χαράς Κότσαλη.

H πρόσκληση αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγραμματισμού των νέων καλλιτεχνικών διευθυντών του θεάτρου -Pınar Karabulut και Rafael Sanchez- οι οποίοι στοχεύουν στην εξωστρέφεια και στις διεθνείς συνεργασίες. «Το θέατρο του 21ου αιώνα είναι τόσο διαφορετικό όσο ο κόσμος στον οποίο ζούμε σήμερα. Εδώ στη Ζυρίχη, θέλουμε να προσφέρουμε ιστορίες και αισθητική που γοητεύουν με διαφορετικούς τρόπους και που αξίζει να εξερευνήσουμε μαζί. Σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο αποκαρδιωτικός, χρειαζόμαστε το θέατρο ως μέσο γοητείας. Η σκηνή είναι ο τόπος όπου δημιουργούνται εντελώς νέες δυνατότητες και ολόκληροι νέοι κόσμοι», όπως αναφέρουν. 

Λίγα λόγια για την «Εκάβη» του Ευριπίδη
Μια τραγωδία που παρουσιάζει την πλευρά των ηττημένων του Τρωικού Πολέμου. Ο πόλεμος έχει πια τελειώσει και η Τροία βρίσκεται σε ερείπια και στάχτες. Για τις γυναίκες των ηττημένων, ο εφιάλτης συνεχίζεται: ξεριζωμένες από την πατρίδα τους, θρηνώντας τους νεκρούς, αναγκάζονται να υπηρετήσουν τους Έλληνες ως λάφυρα πολέμου. Τραγική φιγούρα η άλλοτε περήφανη βασίλισσα, η Εκάβη που βρίσκεται στο έλεος των κατακτητών της και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο: τη δολοφονία και των δυο της παιδιών. Μετά τον πόλεμο... Από τη μια της ζητούν τη θυσία της κόρης της Πολυξένης για τιμήσουν τον νεκρό Αχιλλέα και από την άλλη βρίσκει δολοφονημένο τον γιο της Πολύδωρο. Έχει φτάσει πλέον στα όριά της και η εκδίκηση είναι αναπόφευκτη. Πώς θα καταφέρει να αντέξει και να ανακτήσει και πάλι τις δυνάμεις της; Μέσα από μια μεταμόρφωση που γεννιέται από τον πόνοπ

Η παράσταση των Παπούλια- Πασσαλή
Πες τους ότι είμαι μια γυναίκα που δεν ξέρει πια τι είναι.
Ένα τεράστιο δέντρο κατεβαίνει από τον ουρανό.
Η σκηνή είναι άδεια.
Μόνο ένα σκυλί που γαβγίζει ασταμάτητα.
Η ψυχή μου είναι πλήρης τώρα.

Σχετικό Άρθρο

Θεατρο - Οπερα Ευθύμης Φιλίππου - Αγγελική Παπούλια: «Ετυμολογίες» κόντρα στα δεδομένα

Ιωάννα Γκομούζα 01.07.2024, 16:45

Η Εκάβη είναι ένας λαβύρινθος γεμάτος επαναλήψεις και αδιέξοδα. Ήρωες και θεατές χάνονται μέσα εκεί όπου το πραγματικό και το ονειρικό, το ντοκυμαντέρ και η μυθοπλασία μπλέκονται, όπου η γλώσσα χρησιμοποιείται ως όπλο εξαπάτησης και εξόντωσης. Μπροστά μας ανοίγεται ένα εφιαλτικό πεδίο μάχης όπου ο παραλογισμός του πολέμου και η μανία φτάνουν στο όριο του ανεκτού για ήρωες και θεατές. Η Εκάβη είναι αιχμάλωτη. Η βία που ασκείται στην οικογένεια, την πόλη και τους ανθρώπους της την μεταμορφώνει, από οικεία γίνεται αγνώριστη. Θα ανακτήσει τη δύναμή της αργά και αόρατα, σαν μια διαβρωτική πολιτική δύναμη, σαν μια δύναμη εκδίκησης που θα διακόψει τη γιορτή των Νικητών. Με μια ανατρεπτική γυναικεία αφήγηση που αρνείται να ξεχάσει τους νεκρούς και το δίκαιο μέχρι την τελική της νίκη: τη μεταμόρφωσή της σε σκυλί και την έξοδό της από το ανθρώπινο είδος.

ΙNFO
Schauspielhaus Zürich, Πρεμιέρα: 12 Δεκεμβρίου