Πρωταγωνιστεί στο «Τώρα που γυρίζει» του Ντέιβιντ Μάμετ, στο Faust, με τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη και την Ευτυχία Γιακουμή.
Έχεις ξαναπαίξει σε έργο του Μάμετ; Τι σε έκανε να διαλέξεις το συγκεκριμένο;
Δεν έχω παίξει ξανά έργο του Μάμετ κι είμαι ευτυχής που το κάνω. Διαλέγω τα έργα μέσα από ένα προσωπικό φίλτρο και με την έγνοια αυτά ν’ ακουμπούν στην προβληματική των καιρών μας ώστε να μιλούν στις ψυχές των θεατών. Το 1988 που γράφτηκε το συγκεκριμένο έργο έτυχε να είμαι για διακοπές στην Νέα Υόρκη.
Τότε είπα πως η Ελλάδα πολιτιστικά βρίσκεται 20 χρόνια πίσω. Σήμερα που ανεβάζουμε στη χώρα μας εκείνα τα έργα βλέπω ότι είναι σύγχρονα. Μια υπαρξιακή ανησυχία είναι βασικός παράγοντας για ένα έργο που με προβληματίζει. Ποιοι είμαστε, που πάμε, τι καλό-κακό κάνουμε στον πλανήτη που μας φιλοξενεί, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά με τις επιλογές μας για το κοινό καλό, είναι ισχυροί, ακλόνητοι οι δεσμοί φίλου και φύλου; Μπορούμε να απαγκιστρωθούμε από το σύστημα που μας αναδεικνύει ή οι αποφάσεις μας καθορίζονται απ’ αυτό; Όταν βρεθούμε στην καρέκλα της εξουσίας, διαβρωνόμαστε ή μπορούμε να μείνουμε αγνοί με γνώμονα τις αρχές και τις αξίες της τίμιας ζωής;
Στο τώρα που γυρίζει, δύο φίλοι ετοιμάζονται να «πιάσουν την καλή» στο Χόλιγουντ. Μία γυναίκα ανατρέπει (άθελά της;) τα σχέδιά τους. Μία γυναίκα δυναμιτίζει τη σχέση δύο αντρών. Πόσο κλισέ είναι αυτή η περίπτωση; Τόσο ανυπεράσπιστες είναι πια οι σχέσεις των αντρών μπροστά στα γυναικεία θέλγητρα; Και ο μύθος της αντρικής φιλίας; Μύθος;
Μια γυναίκα συχνά μπορεί να δυναμιτίζει τις σχέσεις δύο αντρών γιατί αυτή είναι η φύση των πραγμάτων. Βιολογικά η γυναίκα όταν θέλει κάτι μπορεί να καταφέρει πολλά – ίσως περισσότερα απ’ ότι ένας άντρας. Η ιστορία άλλωστε το ‘χει αποδείξει. Το ωάριο επίσης βλέπουμε να επιλέγει από τα πολλά σπερματοζωάρια. Κάποιες φορές μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις δύο αντρών μία γυναίκα. Στο συγκεκριμένο έργο όμως, η φιλία των αντρών διασώζεται όχι μόνο γιατί είναι ακλόνητη, αλλά γιατί ο καθένας –και για προσωπικό του συμφέρον– την προστατεύει. Προσωπικά, πιστεύω πολύ στην αντρική φιλία κι εύχομαι να μην αποδειχτεί ένας μύθος αυτή μου η πίστη!
Αλήθεια, από τι είναι φτιαγμένες οι γερές αντρικές φιλίες; Μία κοινή αφετηρία, ένα παρελθόν, μοιρασμένες αγγαρείες, ίδιους στόχους;
Ο άντρας θεωρείται ασθενέστερο φύλο από κάποιους γιατί δεν έχει το θείο χάρισμα να γεννά ζωή. Για αυτόν τον λόγο ακουμπά ίσως ψυχολογικά στην αντρική φιλία. Μπορεί ν’ ακούγεται οξύμωρο, αλλά έχει μια βάση. Τα δυο φύλα είναι πλασμένα να διαφέρουν και πολλές φορές να διαφωνούν. Είναι αποκούμπι ένας καλός φίλος που πολλές φορές μπορεί να σκεφτεί όπως εσύ.
Και οι μεγάλοι έρωτες; Τι έχεις να πεις για τη στόφα τους;
Οι μεγάλοι έρωτες είναι μικροί σ’ αριθμό. Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Είναι πηγή ζωής κι ας είναι νόσος.
Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτού του έργου του Μάμετ είναι οι απίθανοι διάλογοι ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, ατάκα στην ατάκα. Πες μας μία φράση από το «Τώρα που γυρίζει» που βγάζει πολύ γέλιο.
Ο συνδυασμός της ατάκας είναι αυτός που προκαλεί το γέλιο. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Εμένα προσωπικά μ’ αρέσει πάντως μία ατάκα που λέει ο Φοξ στον Γκουλντ: «μια πόρνη είσαι, που νομίζει πως είναι μπαλαρίνα επειδή κουνάει καλά τα πόδια της».
Ένα από τα θέματα που απασχολούν τον Μάμετ σε αυτό το έργο είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο καλλιτεχνικό και το εμπορικό στην τέχνη. Είναι έτσι; Πως αντιλαμβάνεσαι αυτούς τους όρους;
Η τέχνη για μένα διαχωρίζεται στην καλή και στην κακή. Σαφέστατα μπορεί μια πολύ ποιοτική δουλειά να είναι κι εμπορική όπως και το αντίστροφο. Αυτές είναι συμπλεγματικές ταμπέλες που προτάσσουν ανασφαλείς, οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν καταφέρανε να υλοποιήσουν το δικό τους όνειρο να φτιάξουν κάτι και κρίνουν απ’ έξω, εκ του ασφαλούς.
Αν μπορούσες να έδινες μία συμβουλή στον ήρωα που υποδύεσαι, τι θα του έλεγες;
Θα τον συμβούλευα να συνεχίσει να κάνει τα ίδια λάθη και να δίνει δικαίωμα στο όνειρό του όσο ρομαντικός και μη πρακτικός κι αν γίνεται – κάποιες φορές. Να μαθαίνει όμως απ’ αυτά και να προχωρά χωρίς να διστάζει. Ένας κοινός θνητός είναι κι αυτός…
Που θα αρχίσει να τριγυρίζει το «Τώρα που γυρίζει» αφού ολοκληρώσει τις παραστάσεις του στο Faust;
Από τις 12 έως 17 Φεβρουαρίου θα είμαστε στην Κρήτη. Μετά ξεκινάμε μια περιοδεία από τον βορρά έως τον νότο σε άλλες δεκαοχτώ πόλεις από τις 3 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου κι αν πάμε καλά, μπορεί να συνεχίσουμε και μετά το Πάσχα. Το πλήρες πρόγραμμά μας θα βρίσκεται στο faust.gr όπως και στο facebook Faust bar theatre arts.
Για ποια από τις παραστάσεις που έχουν φιλοξενηθεί στο Faust είσαι πιο περήφανος;
Είμαι περήφανος και για τις δυο δικές μας παραγωγές που δείξαμε στο θέατρο του Faust. Το περυσινό «Sunset Limited» του Cormac Maccarthy με συμπρωταγωνιστή τον Γιάννη Βούρο ήταν μια πολύ καλή εμπειρία μιας και παρουσιάσαμε ένα από τα σημαντικότερα κατά την γνώμη μου Αμερικανικά σύγχρονα έργα όπως και στην συνέχεια φέτος με το επίσης Αμερικανικό, «Τώρα που γυρίζει», του Μάμετ. Δευτερότριτα αυτήν την περίοδο φιλοξενούμε ένα πολύ ενδιαφέρον έργο του Τριαρίδη το «Μένγκελε», με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο και την Μυρτώ Αλικάκη σε σκηνοθεσία Φιλίππογλου, που μας έχει κερδίσει όλους μας! Επίσης ο μονόλογος του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου στον «Ιεροεξεταστή» του Ντοστογιέφσκι που φιλοξενήσαμε πέρυσι σε μια μοναδική ερμηνεία του. Τα «Ταπεινά Ελατήρια» του Κοντόπουλου με τον ίδιο και τους Θεωνά- Αυγουστίδη συμπληρώνουν το πακέτο του προσωπικού μου γούστου. Κοινωνικό, πολιτικό, υπαρξιακό θέατρο χαρακτηρίζουν τις συγκεκριμένες δουλειές.
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
13°
