Η παράσταση «Ρίττερ, Ντένε, Φος» του Τόμας Μπέρνχαρτ σε σκηνοθεσία Μαρίας Πρωτόπαππα με τους Αργύρη Ξάφη, Στεφανία Γουλιώτη και Λουκία Μιχαλοπούλου παίζεται στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.
Τρεις εκπληκτικές ερμηνείες. Ένα δυνατό μπερνχαρτικά πλασμένο κείμενο. Μια ψύχραιμη στατική σκηνοθεσία. Πολύ χειροκρότημα.
Ρίττερ. Ντένε. Φος. Οι αριθμοί και οι πολλές, εκνευριστικά καλές ατάκες έχουν γεμίσει το υπόγειο της Στοάς Πεσματζόγλου. Ένα «Στη φιλοσοφία μπαίνουμε όπως μπαίνουμε στα εστιατόρια» ακούγεται από τον Αργύρη Ξάφη ο οποίος υποδύεται την ιδιάζουσα προσωπικότητα του Λούντβιχ Βιτγκενστάιν. Ενός μεγάλου μυαλού που πέρα από φιλόσοφος ήταν και το δεύτερο παιδί και μοναδικό αγόρι μιας πενταμελούς πλούσιας οικογένειας. Λίγο πριν την εμφάνισή του στη σκηνή, οι αδερφές του, Στεφανία Γουλιώτη και Λουκία Μιχαλοπούλου απορούν εάν ξέχασε να φορέσει τις κάλτσες του ή δεν τις φόρεσε επίτηδες.
Τρεις ηθοποιοί που δίνουν αφήνουν για λίγο το πασέ της φράση «ρεσιτάλ ερμηνειών» να κλάψει στην ντουλάπα του και παρουσιάζουν ένα εκ των πραγμάτων δύσκολο κείμενο σε μια πραγματικά καλή θεατρική παράσταση. Πίσω από αυτούς, μια σκηνοθέτρια, η Μαρία Πρωτόπαππα η οποία από την αρχή επιλέγει μέσα από το χαμηλό φωτισμό, το ψυχαναγκαστικό τρίλεπτο στρώσιμο του τραπεζιού και την στατική αεικινησία να μας βάλει στο σπίτι των τριών αδερφών και να μας αφήσει για μία ώρα και κάτι εκεί να χάνουμε το χρόνο και να χανόμαστε στην ανώμαλη φυσιολογικότητά τους.
22°
