Ο ταλαντούχος κ. Κωνσταντίνος Ρήγος

Από το φως της “Bossa Nova” στο σκοτάδι του «Τιτανικού». Από το X-Factor στο Εθνικό Θέατρο. Από τις σκηνοθεσίες για νυχτερινά κέντρα στο ανέβασμα μιας συμβολικής τραγωδίας. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος εξηγεί γιατί όλα αυτά είναι συμβατά για τον ίδιο.

(Να διαβαστεί υπό την υπόκρουση του τραγουδιού “Those were the days”)

Κώστας ή Κωνσταντίνος;
Μέχρι την επαγγελματική συνάντησή μου με τον Νίκο Κούνδουρο, Κώστας. Αυτός με «ξαναβάφτισε» με το πιο καλλιτεχνικό Κωνσταντίνος.

Εσείς που μισείτε τη σοβαροφάνεια το δεχτήκατε;
Δέχτηκα πως δεν είναι καθόλου εύηχο, όνομα και επώνυμο να είναι δισύλλαβα.

Μικρός είχατε πέσει στη μαρμίτα με το φίλτρο ενέργειας;
Κάθε άλλο· ήμουν πολύ συνεσταλμένο παιδί, χωρίς παρέες, καθόμουν σπίτι και έβλεπα τηλεόραση. Ακόμη και στην πενθήμερη προτιμούσα, αντί να βγαίνω, να διαβάζω βιβλία. Ούτε clubs ούτε τίποτα που χαρακτηρίζει έξαλλη εφηβεία.

Πότε αλλάξατε;
Τελειώνοντας το σχολείο έφυγα με παρέα για διακοπές και από τότε δεν επέστρεψα ποτέ στον πρότερο ήσυχο παιδικό μου βίο. Έτσι, ξαφνικά, χωρίς να έχει συμβεί κάτι δραστικό.

Τώρα αναπληρώνετε τα χαμένα χρόνια;
Είναι λίγο παράξενο που όσο μεγαλώνω τόση περισσότερη ενέργεια νιώθω και θέλω συνεχώς να κάνω πράγματα – μπορεί πια να συμβαίνει γιατί υπάρχει και η αγωνία της ηλικίας. Πραγματοποιώ τα μισά από αυτά που θα ήθελα να κάνω ή από αυτά που μου ζητάνε να κάνω.

Η ηλικία ζητάει το τίμημα για όλο αυτό το ξόδεμα της ενέργειας;
Τα τελευταία 3 χρόνια δεν μπορώ να μην κάνω διακοπές το καλοκαίρι για 2 μήνες, όπου θέλω ή να διασκεδάζω ή να βρίσκομαι σε μια παραλία και να μη σκέφτομαι τίποτα.

Το όνειρο της μητέρας σας για εσάς;
Να γίνω οικονομολόγος και να αναλάβω μια οικογενειακή επιχείρηση.

Σήμερα πώς κρίνει την πορεία σας;
Βλέποντάς με ευτυχισμένο, είναι και η ίδια ευτυχισμένη. Η μητέρα μου είναι πολύ κλειστός άνθρωπος και δεν κάνει πολλά σχόλια για τη δουλειά μου. Η μόνη της αγωνία είναι το αν θα γδύσω κάποιον σε μια παράστασή μου.

Σας αρέσει το σώμα σας;
Καθόλου.

Τότε γιατί γδύνεστε δημοσίως τόσο συχνά;
Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο. Για να το σαρκάσω.

Δεν έχετε πληρώσει ερωτικά τη γυμνή σας έκθεση;
Πολλές φορές. Έχουν βρεθεί άνθρωποι που έχουν προφασιστεί αυτή τη δικαιολογία και δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Ωστόσο, δεν πρόκειται να σταματήσω το γυμνό γι’ αυτόν το λόγο.

Από πού παίρνετε μεγαλύτερη χαρά;
Σ’ ένα club όπου χορεύω ή μια παραλία όπου χαλαρώνω. Είναι πρώτα στη λίστα αυτών που μου δίνουν χαρά.

Πιστεύετε πως είστε καλός χορευτής;
Όχι. Μπορώ να χορεύω καλά μόνο τις δικές μου χορογραφίες.

Η τόσο ιδιοσυγκρασιακή κίνηση των χορογραφιών σας τι αποκαλύπτει για εσάς;
Δύσκολο να το εξηγήσω. Οι χορογραφίες μου μοιάζουν με φράσεις χωρίς ειρμό, που δεν έχουν αρχή και τέλος – μένουν μετέωρες, είναι μια λούπα πραγμάτων και κινήσεων. Ίσως έχω αλληλοσυγκρουόμενες πλευρές.

Είναι πολλές;
Σίγουρα παραπάνω από μία. Αλλά μη μου ζητάτε να παραδεχτώ δημοσίως πως είμαι σχιζοφρενής! Θα δεχτώ μόνο πως μέσα μου υπάρχει το άσπρο και το μαύρο. Πως θέλω να προσεγγίζω την απόλυτη ποίηση αλλά και την άλλη πλευρά, πάντοτε μέσα από τη δικιά μου αισθητική.

Δεν φοβάστε μην κατηγορηθείτε για σκόρπισμα του ταλέντου σας;
Θέλω να γνωρίζω ό,τι μου προκαλεί περιέργεια. Θέλω να ζω τα πάνω και τα κάτω. Να γνωρίζω την Τέχνη, το περιθώριο, την ντεκαντάνς, κι αυτό που μας φοβίζει… δεν μπορώ να είμαι αλλιώς. Πριν, όταν δεν καταπιανόμουν με όλα αυτά, αισθανόμουν καταπιεσμένος. Αποτέλεσμα; Φόρτωνα τις παραστάσεις μου με όλα τα υπόλοιπα. Αυτή τη στιγμή νιώθω πια απενοχοποιημένος και η δημιουργική μου ενασχόληση μοιάζει με αμβλυγώνιο τρίγωνο – η μια πλευρά του είναι οι μουσικές σκηνές, η άλλη η φωτογραφία και η μεγαλύτερη πλευρά του είναι το θέατρο. Δεν έχω μετανιώσει για καμία επιλογή μου και κυρίως για την αισθητική προσέγγισή τους. Το αιτούμενο είναι να παραμένω ειλικρινής με τον εαυτό μου.

Έχετε κατορθώσει να μεταφέρετε κοινό από τον ένα χώρο στον άλλο;
Ένα μέρος του κοινού είναι σκληροπυρηνικό και όλες του οι επιλογές γίνονται με πολύ αυστηρά κριτήρια. Υπάρχει όμως και το κοινό που δεν έχει πρόβλημα να μεταφερθεί. Αυτό που ξέρω είναι πως πολλά video clips μου έχουν σοκάρει το κοινό των τραγουδιστών μου, όπως και το αντίθετο, τους θεατές των παραστάσεών μου.  

Το «παν μέτρον άριστον» με τι το έχετε αντικαταστήσει;
Δεν υπάρχει κάποιο ευθέως αντίθετο ρητό που με εκφράζει. Ταυτίζομαι απόλυτα με τη φράση της Σκάρλετ ’Ο Χάρα «αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα».

Κι ας φέρει ένα ναυάγιο;
Κανένα πρόβλημα. Στην ιστορία του «Τιτανικού» ερωτεύτηκα το παγόβουνο – για την ακρίβεια την τυχαία συνάντηση του υπερπολυτελούς κρουαζιερόπλοιου με αυτό. Είδα τη σημασία που έχει η εμφάνιση του απροσδόκητου και το πώς αυτό μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας. Πως με μεγάλη ευκολία η ευδαιμονία μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη.

Ο «Τιτανικός» τι είναι;
Performance.

Σε μια πρόταση το θέμα του;
Η εκτός ελέγχου πορεία μιας ομάδας ανθρώπων προς το θάνατο, το φως και την ευτυχία. Γιατί θέλω να πιστεύω πως η αμπούλα της ευτυχίας σπάει για ένα δευτερόλεπτο λίγο πριν τον αφανισμό, όταν ο εγκέφαλος υπεροξυγονώνεται – κάτι που μπορεί να συμβεί με το συνδυασμό παραισθησιογόνων και δυνατής μουσικής.

Γι’ αυτό και η electro-dance ατμόσφαιρα;
Βοήθησε και το ταξίδι μου το καλοκαίρι στην  Ίμπιζα. Μου έχει τύχει και στο παρελθόν η σύλληψη μιας παράστασης να γίνει σε τελείως τρελούς χώρους. Των «Ελεύθερων πολιορκημένων» είχε γίνει σ’ ένα club στο Σάο Πάολο. Ήταν τόσο ασφυχτικά εκεί μέσα, που ένιωθα εγκλωβισμένος.

Από πού προέκυψε η έμπνευση;
Από πουθενά. Κάθε φορά που θέλω να κάνω κάτι καινούργιο ψάχνω στο δημιουργικό παρελθόν μου, για να ανακαλύψω είτε το καινούργιο είτε τα θέματα εκείνα που θεωρώ πως δεν τα έχω εξαντλήσει. Ο «Τιτανικός» έρχεται σε μια λογική έργων όπως ο «Ο Ταξιδιώτης του χειμώνα», που μιλάει για τη μοναξιά, ή «Οι Ελεύθεροι πολιορκημένοι», που μιλάνε για τον εγκλωβισμό των ανθρώπων.  

Το θέμα επιλέχτηκε και λόγω κοινωνικών συγκυριών;
Η ιστορία του ναυαγίου μπορεί να ειδωθεί και σαν μια πολιτική αλληγορία – ως τέτοια αρχικά ξεκίνησε, αλλά στην πορεία βγήκα σε άλλη όχθη, ασχέτως αν έχουν διατηρηθεί ψήγματα πολιτικών σχολίων. Η μεταφυσική και η ποιητική πλευρά του γεγονότος υπερίσχυσε της πολιτικής. Κάπου στη μέση του έργου υπάρχει μια πολύ μεγάλη σκηνή με τον Θεό – όπου Θεός η έκκληση για βοήθεια σε κάτι που μας ξεπερνά.

Η παράσταση έχει παρόμοια φόρμα με την “Bossa Nova”. Σας επηρέασε η επιτυχία της;
Καταρχήν αυτό που κάνω στα 2 έργα δεν το έκανα στο παρελθόν γιατί δεν μπορούσα. Αν ήθελα να έχω εξασφαλισμένη την επιτυχία, θα έπρεπε να κάνω κάτι εξίσου χαρούμενο με την “Bossa Nova”. O «Τιτανικός», όμως, είναι πιο σκοτεινός, πιο τραγικός και ίσως απευθύνεται σε ένα άλλο, διαφορετικό κοινό. Αν κι αυτή η παράσταση γίνει sold out, τότε 3 πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Είτε έχω βρει τη συνταγή της κότας με τα χρυσά αυγά είτε το κλειδί που ξεκλειδώνει τον κόσμο είτε κάνω καλές παραστάσεις. Θα διαλέξω την τρίτη εκδοχή.

Όπως οι πρωταγωνιστές του «Τιτανικού» σας, κάνετε ένα φλας μπακ με στιγμές της ζωής σας.
(…) Σιγκαπούρη, ανοίγει το μετρό, μπαίνει μια από τις ωραιότερες γυναίκες που έχω δει στη ζωή μου, ο αέρας που σχηματίστηκε από ένα διερχόμενο συρμό σηκώνει τα κατακόκκινα μαλλιά της. Μαλεκόν, Αβάνα, χορεύουμε και τραγουδάμε. Τυφλίδα, παράσταση «Ορφέας», γυμνός πάνω σ’ ένα τραπέζι με τα χέρια μπροστά στα μάτια μου, ανοίγει η αυλαία, τα φώτα χαμηλώνουν σε μια χρυσοποίκιλτη αίθουσα. Ρίο Ντε Τζιανέιρο, απόγευμα, φυσάει. Καράκας, κατεβαίνουμε σκαλιά με την ομάδα χοροπηδώντας. Θεσσαλονίκη, κοιτάζω έξω από το παράθυρο, μια σχέση έχει τελειώσει. Πετάω ένα βάζο προς ένα σημείο. Ίμπιζα, χορεύω στο Space club. Δημνιό, παραλία, στα 15 μου, παίζουμε Νερουλάδες και Βασιλιάδες. Πατρικό μου σπίτι –κανείς άλλος δεν θυμάται αυτή τη σκηνή–, η μητέρα μου με μπανιαρίζει, μπαίνει ο πατέρας μου και με πυροβολεί με ένα ψεύτικο πιστόλι.

Σκηνές από μια πρόβα (που δοκίμαζαν τον ήχο)
Πέμπτη 13/3, ώρα 20.00, Πειραιώς 265, Αίθουσα Δ

❱❱ 32 ηθοποιοί και χορευτές, ντυμένοι με επίσημα μαύρα ενδύματα, στέκονται όρθιοι στη σκηνή.

❱❱ Η σκηνή είναι καλυμμένη με φελιζόλ (δίνει αίσθηση πάγου). Το «τοπίο» είναι κάτι μεταξύ καταστρώματος/παγωμένης θάλασσας/σκηνής ενός club.

❱❱ Ο Κωνσταντίνος Ρήγος και ο Δημοσθένης Γρίβας (μουσική) μοιάζουν με δίδυμοι, καθώς φορούν παρόμοια φούτερ.

❱❱ Μήπως η δυνατή μουσική ακούγεται στην αίθουσα που παίζεται «Ο Κλήρος του μεσημεριού»; Κάποιος πάει να το ελέγξει.

❱❱ Η Μαρία Ναυπλιώτου κρατάει από το λουρί το σκύλο της (πρωταγωνιστεί και αυτός στην παράσταση). Μετά κάνουν με τον Άρη Λεμπεσόπουλο πρόβα ένα διάλογό τους – λόγω κακού (ακόμα) ήχου καταλαβαίνω ακροθιγώς πως η σχέση τους περνάει κρίση. Ο υπόλοιπος θίασος βρίσκεται στο βάθος της σκηνής, ανεβασμένος σε μια επικλινή ράμπα – δείχνει πλήθος που χαιρετάει πάνω σε καράβι που σαλπάρει.

❱❱ Όλοι επιδοκιμάζουν τον Σάκη Μπιρμπίλη (Φωτισμοί) όταν μ’ ένα κίτρινο φως δίνει μια απόκοσμη ατμόσφαιρα στη σκηνή.

❱❱ Η Δήμητρα Ματσούκα δείχνει κουρασμένη, δεν μιλάει με κανέναν άλλον της ομάδας. Θα μεταμορφωθεί στο μονόλογο, όπου αναρωτιέται αν έχει λόγο να ζήσει ή να πεθάνει (εξαιρετικός, τον έγραψε ο χορευτής της παράστασης Παναγιώτης Κοντονής).

❱❱ Η Νατάσα Δημητρίου (Κοστούμια) συζητάει μ’ ένα βοηθό (;) της για τα εσώρουχα που θα φορούν οι ηθοποιοί.

❱❱ Η Ιωάννα Παππά ανεβασμένη πάνω σ’ ένα μηχάνημα που βγάζει αέρα και της ανακατεύει τα μαλλιά. Ψέλνει ύμνους. Ο Κ.Ρ. τής ζητάει να είναι φιλάρεσκη.

Ι.Π.: «Είσαι τρελός; Ενώ πνίγομαι, θ’ ασχολούμαι με τα μαλλιά μου;» Ο Κ.Ρ. μιλάει για την ειρωνεία της σκηνής. Μέλη του θιάσου, σε στιγμή αυτοσχεδιασμού τρίβουν το φελιζόλ, που το παίρνει ο αέρας, το ανεβάζει ψηλά και γεμίζει την ηθοποιό. Το εφέ είναι ατμοσφαιρικό (μπορεί και να κρατηθεί στην παράσταση;). Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Καθώς η Ι.Π. ψέλνει, καταπίνει ρινίσματα.   

❱❱ Ο θίασος (των πνιγμένων επιβατών) σε παράταξη –γυναίκες μπροστά, άνδρες πίσω– τραγουδούν το “Those were the days”. Από πίσω τους ξεπροβάλλει μπουσουλώντας μια χορεύτρια με κοστούμι θαλάσσιου τέρατος.

❱❱ Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης εξομολογείται σε κάποιον που κάθεται μπροστά μου πως έχει τα νεύρα του. Δεν ακούω το λόγο.

❱❱ Η πιο σουρεαλιστική στιγμή. Σε στιγμή αδράνειας, με το θίασο να χαζεύει αναμένοντας οδηγίες, ένας χορευτής χτυπιέται στο πάτωμα σαν σεληνιασμένος – προβάρει μόνος του μια χορογραφία.

❱❱ Η Έμιλυ Κολιανδρή φοράει στο κεφάλι μια μικρογραφία Τιτανικού.

❱❱ «Είναι λογικό οι ηθοποιοί λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα να αναρωτιούνται για τους ρόλους;» ρωτάω τον Κ.Ρ. «Όλα χτίζονται καθημερινά. Μπορεί η σύλληψη να είναι δικιά μου, αλλά όλος ο θίασος συνηγόρησε για το αποτέλεσμα. Στο τέλος όλα θα λειτουργούν κανονικά» μου απαντά με απόλυτη μακαριότητα.

❱❱ Έκαναν πρόβα τα τραγούδια “Generations of love”, “I feel love”, “Fade to Gray”.

❱❱ Ο Αιμίλιος Χειλάκης παίζει το ρόλο καπετάνιου-Θεού;

❱❱ Ρεζουμέ: Αν και είδα αποσπάσματα, η αίσθησή μου είναι πως αυτή η παράσταση θα είναι πολύ καλύτερη από την “Bossa Nova”. Είναι πιο οργανωμένη, με μια πιο στερεή σύλληψη (Δραματολόγος: Ξένια Αηδονοπούλου). Ατμοσφαιρική, συγκινητική, αιχμηρή. Όλοι οι συντελεστές δείχνουν γοητευμένοι με αυτή την καινούργια περιπέτεια.