Είμαστε στη μέση του συναυλιακού καλοκαιριού, αλλά η εικόνα είναι ήδη σαφής: οι Αθηναίοι δεν ανταποκρίθηκαν στην υπερπροσφορά, εξού οι πολλές ματαιώσεις και η ισχνή προσέλευση σε αρκετές απ’ αυτές.
Οι οικονομικές δυσκολίες; Ο πληθωρισμός που έφερε σύγχυση; Η (επανα)διαπίστωση ότι το καινούργιο στην Ελλάδα δεν έχει τύχη; Η αδυναμία των ανθρώπων να ανταποκριθούν σε 40 live μέσα σε σύντομο διάστημα; Όλα αυτά μαζί; Το βέβαιο είναι πως οι πιο πολλές συναυλίες δεν πάνε (πήγαν) όπως προσδοκούσαν οι διοργανωτές. Και, τελικά, δεν είμαστε για τόσα πολλά...
Γαλλικά και πιάνο
Τρελοί καιροί... Δύο γαλλικά συγκροτήματα που μιλάνε αγγλικά κι ένας παλέμαχος ρόκερ που χρησιμοποιεί τη γαλλικήν και την jazz. Τίποτα δεν είναι δεδομένο πια...
Οι Revolver (από πού να πήραν άραγε το όνομά τους;) με το “Music for a while” (**) ενισχύουν την αίσθηση ότι κατακλυζόμαστε πια απ’ αυτό το συμπαθές... τίποτα. Ακούς αυτό το... λίγο Beatles, λίγο rock’n’roll, λίγο μελαγχολικό, λίγο folk... Δεν είναι κακό αλλά δεν είναι και τίποτα σπουδαίο...
Ο Iggy Pop αλλάζει ρότα και στο “Preliminaires” (***) φλερτάρει με την jazz της Νέας Ορλεάνης, με το γαλλικό τραγούδι, τις μπαλάντες και την αισθησιακή ατμόσφαιρα. Η χροιά (αλλά και η κούραση) της φωνής του βοηθάει το όλο εγχείρημα, που είναι σαφώς προτιμότερο από έναν ακόμη rock δίσκο τύπου Stooges.
Η έκπληξη όμως έρχεται από τους The Do και το “A Mouthful” (****). O Dan Levy και η OliviaMerilahti δημιουργούν ψαγμένη και κομψή ποπ με άποψη, πασπαλισμένη με στοιχεία world music, γαλλικής παράδοσης, orchestral pop, χωρίς ούτε στιγμή να μας επιτρέψουν να σκεφτούμε ότι αυτό που κάνουν δεν είναι ολότελα δικό τους, ενώ η Olivia ερμηνεύει πολύ πειστικά.
Ο παλιός είν’ αλλιώς
Ειδικά αν διαθέτει «ένδοξο παρελθόν» και προσωπικό ήχο. Οι Dinosaur Jr. επιστρέφουν στις σταθερές τους αξίες και γεμίζουν το “Farm” (***) με το γνωστό «κιθαριστικό νέφος» και την ιδιότυπη ερμηνεία του J. Mascis, καλύπτοντας έτσι επιμελώς τις ποπ μελωδίες που κρύβονται πίσω απ’ αυτόν τον ηλεκτρικό τοίχο, ενώ οι Sonic Youth ροκάρουν συστηματικά στο “Eternal” (***), χρησιμοποιώντας κι αυτοί τα βασικά τους υλικά.
Και η φετινή χρονιά πάει σούπερ, κυκλοφορούν διαρκώς καλοί δίσκοι, τα ελληνικά γκρουπ πηγαινοέρχονται στο εξωτερικό για συναυλίες, οι εγχώριες εμφανίσεις τους προκαλούν όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον (όπως διαπιστώσαμε και στο πάρτι της Athens Voice στην Τεχνόπολη), κι όλα αυτά την ώρα που ολόκληρο το οικοδόμημα (;) του λαϊκοτσιφτελελοπόπ καταρέει και το έντεχνο ξεπουλιέται με τις κυριακάτικες εφημερίδες σαν να μην υπάρχει αύριο (που δεν υπάρχει).
Το ότι το επίπεδο ανεβαίνει φαίνεται και από τη συλλογή “Yuria 2009” (****) με τη συμμετοχή των B-Side Girl, Fruto 5, Berlin Brides, Monovine, Ekelon, My Brother the Couch, Palindrom, The Boy, Μπάμπη Παπαδόπουλου, Regural Rules, Biomass, Medouses.
O Biomass εκτός τού ότι συμμετέχει στη συλλογή, κυκλοφόρησε μόλις και τον καινούργιο του δίσκο “Electrozali” (***), όπου σαμπλάρει κριτική λύρα δημιουργώντας υπέροχα ηχητικά τοπία με «αρχαία σκουριά».
Οι Film ακούγονται καλύτεροι από ποτέ στο “Persona” (****), όπου δημιουργική φαντασία, ιδέες και μελωδίες έχουν σαφώς εξελιχθεί.
Τέλος, οι Outward Bound (**) επιχειρούν να προκαλέσουν μια συνομιλία πιάνου-κιθάρας, αλλά στο άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους η επικοινωνία αυτή δεν προκύπτει παρά ελάχιστες στιγμές κι έτσι το μόνο που έχουμε είναι μια υπόσχεση για το μέλλον.
Ήχοι Φινλανδίας
Οι «πωλήσεις δίσκων» είναι πλέον ένα σύντομο ανέκδοτο, πάντα υπάρχουν όμως αυτοί οι λίγοι που συνεχίζουν να ψάχνουν. Σ’ αυτούς απευθύνεται και η φινλανδική ανεξάρτητη εταιρεία Fonal, δίνοντας φωνή σε «ιδιότυπους» και «τρελούτσικούς» μουσικούς απ’ αυτή την περίεργη χώρα. Το πεδίο της Fonal είναι ένα χαρμάνι από ψυχεδελική folk, πειραματισμούς, post rock, μουσικά τοπία, αλλόκοτους ήχους που τους ενισχύει η φινλανδική γλώσσα. Μη φοβάσαι ονόματα όπως Eleanoora Rosenholm, Shogun Kunitoki, Paavoharju, Tomutonttu. Κυκλοφορούν κι εδώ από τη Recordisc (Ιπποκράτους 134-136, 210 3618.719). Στο www.fonal.com θα ξεναγηθείς σε έναν υπέροχο κόσμο.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
