Ο Chris Rea δεν θα «ταξιδέψει» αυτά τα Χριστούγεννα

«Είσαι ένα μικρό αγόρι από το Μίντλεσμπρο. Δεν υπάρχουν χρώματα, δεν υπάρχει κάτι το λαμπερό. Όλα είναι ασπρόμαυρα. Μετά κάθεσαι με τον πατέρα σου και αι ένα γερμανικό αγωνιστικό αυτοκίνητο περνάει από δίπλα σου με 180 μίλια την ώρα. Ακόμα και σήμερα να γινόταν αυτό, θα ήταν απίστευτο. Φανταστείτε το 1956. Δεν είναι απόλαυση η συλλογή αυτοκινήτων που έχω. Είμαι απλά εθισμένος στα αυτοκίνητα. Είμαι ένας σοβαρός οδηγός αγώνων και δεν είμαι ροκ σταρ. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι ροκ σταρ. Αυτοί οι άνθρωποι είναι συγκεντρωμένοι όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Το πώς φαίνεσαι και το πώς ακούγεσαι είναι το παν. Είναι κάτι το ναρκισσιστικό. Κάτι που δεν είμαι».

Όταν ο Κρις Ρέα έκανε αυτές τις δηλώσεις στον δημοσιογράφο Henry Yates είχε μόλις κυκλοφορήσει τον 24ο συνολικά δίσκο του «Road Songs for Lovers», όντας στα 66 του χρόνια ένας απόλυτα συνειδητοποιημένος και καταξιωμένος τραγουδοποιός στη βιομηχανία. Από τις πλέον προσγειωμένες φιγούρες στο συνυφασμένο συχνά με την υπερβολή ροκ στερέωμα, ο Κρις Ρέα έφυγε από τη ζωή στις 22 Δεκεμβρίου 2025 και σε ηλικία 75 ετών. Κατά καιρούς ταλαιπωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό με την υγεία του, ενώ μάλιστα του αφαιρέθηκε το πάγκρεας μαζί με τμήματα του στομάχου του, σε ηλικία μόλις 50 ετών. Παρά τη συνεχή καταπόνηση της υγείας του όμως, συνέχισε να υπηρετεί τη μουσική με ηχογραφήσεις και συναυλίες, κυκλοφορώντας το 25ο και τελευταίο στούντιο δίσκο του το 2019, με τίτλο «One Fine Day». Σε ένα παιχνίδι της μοίρας, ο Κρις Ρέα πέθανε τρεις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, για τα οποία θα «οδηγούσε προς το σπίτι του» σύμφωνα με τους στίχους της μεγαλύτερης του επιτυχίας «Driving Home for Christmas».

Ο Κρις Ρέα ήταν ένα από τα επτά παιδιά μιας οικογένειας της πόλης του Μίντλεσμπρο, γνωστής για το εργοστάσιο παγωτού που ανήκε στον πατέρα του, Camillo Rea. Ως έφηβος εργαζόταν σε καφετέριες, επίσης ιδιοκτησίας του Camillo, ενώ αγόρασε την πρώτη του κιθάρα σε ηλικία στα 20 του χρόνια, μια Hofner V3 του 1961. Υποτίθεται ότι αποστολή του ήταν να μετατρέψει το παγωτατζίδικο του πατέρα του σε μια δυναμική σύγχρονη επιχείρηση, ωστόσο περνούσε τον περισσότερο του χρόνο παίζοντας slide κιθάρα. Ο χαρακτηριστικός ήχος του Ρέα ήταν ένα σύνολο από ζεστές και συναισθηματικές φράσεις, ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος σε μεγάλες επιτυχίες του όπως το «The Road to Hell». Ένας από τους ήρωες της slide κιθάρας, μαζί με άλλους σπουδαίους όπως ο Duane Allman και ο Johnny Winter, ο Κρις Ρέα θα μείνει γνωστός και για την εξαιρετικά μεστή φωνή του που ξεχώρισε σε τραγούδια όπως τα «Auberge», «I can hear your heartbeat» και «On the Beach». Ωστόσο, η μεγαλύτερη επιτυχία έρχεται με το «Driving Home for Christmas», ένα τραγούδι που αρχικά κυκλοφορεί ως b-side σε σινγκλ του 1986, καταλήγοντας μέσα στα χρόνια να θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα χριστουγεννιάτικα τραγούδια όλων των εποχών.

Η ιστορία πίσω από το «Driving Home for Christmas»

Ένα ιδανικό soundtrack για όσους ταξιδεύουν προς το σπίτι τους για την περίοδο των εορτών, μια πραγματικά κλασική προσθήκη για το είδος του λεγόμενου «εποχιακού» τραγουδιού. Προοριζόταν μάλιστα για τον Van Morrisson καθώς ο Ρέα θεωρούσε πως ταιριάζει ιδιαίτερα στο στυλ του πρώτου, ωστόσο τελικά αποφάσισε να το κρατήσει για τον εαυτό του. Με ήχο που παραπέμπει στο κλίμα και τον καιρό του Δεκεμβρίου, ουσιαστικά συνελήφθη ως ιδέα από τον Κρις Ρέα καθώς είχε κολλήσει στην κίνηση, επιστρέφοντας από το Λονδίνο στην περιοχή του Teesside για την περίοδο των Χριστουγέννων. Μέσα στο Austin Mini Cooper που οδηγούσε εκείνη την περίοδο, άρχισε να γράφει σιγά σιγά του στίχους του τραγουδιού, εκφράζοντας την επιθυμία του να γυρίσει σπίτι του το συντομότερο δυνατόν, παρομοιάζοντας την ουρά των αυτοκινήτων με τα κόκκινα φώτα του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το αποτέλεσμα είναι ένα τραγούδι ελπιδοφόρο και παρήγορο που ζέσταινε μαζικά τις καρδιές του κόσμου την περίοδο των εορτών, ένα τραγούδι που απογειώθηκε εκ νέου εμπορικά κατά την περίοδο της πανδημίας του Covid-19, όταν ο κόσμος κατάλαβε το πόσο μη δεδομένο υπήρξε το να επιστρέφει σπίτι του στα αγαπημένα του πρόσωπα. Το 2020, το «Driving Home for Christmas» σημείωσε την υψηλότερη επίδοσή του στα charts, μετά από δεκαετίες.

Ένας αφοσιωμένος bluesman

Με συνολικές πωλήσεις που ξεπερνούν τα 40 εκατομμύρια αντίτυπα, ο Κρις Ρέα - όπως πολλοί της εποχής και της συνομοταξίας του - γνώρισε μια κάποια σχετική επιτυχία στη δεκαετία του 1970, ώστε να καθιερωθεί καλλιτεχνικά και εμπορικά στα 80s. Το πλέον γνωστό τραγούδι από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του υπήρξε το «Fool (If you think it's over)», από το ντεμπούτο του 1978 «Whatever Happened to Benny Santini?». Άλμπουμ-σταθμοί στην καριέρα του υπήρξαν τα «On the Beach» (1986), «The Road to Hell» (1989) και «Auberge» (1991), το υλικό των οποίων συνδύαζε το εμπορικό ροκ της εποχής με τις μπλουζ καταβολές του Ρέα. Η μουσική του χαρακτηρίστηκε πολλές φορές ως το soundtrack της αναπόλησης, της νοσταλγίας και του στοχασμού πολλών μουσικόφιλων, ενώ η κιθαριστική του δουλειά ξεχώρισε για την ουσία και το χρώμα της, μακριά από υπερβολές βιρτουόζων της εποχής. Οι δίσκοι του Ρέα γνώρισαν πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία, ειδικότερα στην πατρίδα του αλλά και σε πολλές χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης. Απαλλαγμένος από το άγχος της εμπορικής καταξίωσης, ο Κρις Ρέα αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της καριέρας του σε μια επιστροφή στις ρίζες, συναντώντας ξανά το αρχέγονο μπλουζ της νιότης του. Από την πρόσφατη δισκογραφία του ξεχωρίζει το άλμπουμ «Still So Far to Go» (2009), χαρακτηριστικό της ύστερης μπλουζ περιόδου του.

Δεν είναι μόνο η σύζυγός του Joan (με την οποία είναι μαζί από τα 17 του χρόνια) και οι δύο κόρες του Josephine και Julia που αφήνει πίσω του. Ο Κρις Ρέα υπήρξε ένας αθόρυβος αστέρας μα καθόλου σταρ της μουσικής βιομηχανίας, ο οποίος θα μείνει στην ιστορία για πολλά περισσότερα από τη συγκεκριμένη εποχιακή επιτυχία. Εξαιρετικά παραγωγικός στη δισκογραφία, αξιοσέβαστος ως κιθαρίστας, αυθεντικός σε κάθε βήμα της καριέρας του, ο Ρέα υπηρέτησε ακούραστα τη βιομηχανία και απέκτησε ένα φανατικό κοινό, το οποίο αυτά τα Χριστούγεννα θα τον τιμήσει λίγο περισσότερο από όσο τα προηγούμενα χρόνια.