The Steams: Το «Vile Wonders» είναι το «χρυσό» μας άλμπουμ, η ολοκλήρωση

Οι Steams είναι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Κι αυτό ήταν κάτι που συνέβαινε ήδη από το «Wild Ferment», το ντεμπούτο άλμπουμ τους. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που δεν βιάζεται. Πρώτος δίσκος το 2018, δεύτερος το 2022 και ο τρίτος μόλις τώρα, τρία γεμάτα χρόνια μετά. Κι αν είχα εντυπωσιαστεί με το attitude του πρώτου άλμπουμ και με το δέσιμο του «Mild Conquest», τώρα, στο τρίτο άλμπουμ, στο «Vile Wonders», υπάρχουν και οι δύο αυτές αρετές κι επιπλέον εξαιρετικές συνθέσεις. Οι ίδιοι λένε ότι «Ο τρίτος δίσκος κλείνει μια τριλογία, και για εμάς τα έχει όλα»! Και για μένα: πρόκειται αναμφίβολα για έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2025!

Γιατί ονομάσατε το καινούργιο σας άλμπουμ, «Vile Wonders»;
Από το πρώτο album, το concept της ονομασίας των album περιέχει 2 λέξεις που έχουν μια ροή και παράλληλα βγάζουν κάτι οξύμωρο. «Wild Ferment», «Mild Conquest», «Vile Wonders». 3 album, μια τριλογία φυσιολατρίας, πάλης και λύτρωσης. Το «Vile Wonders» αντικατοπτρίζει τα «μοχθηρά θαύματα» του σήμερα και το άγνωστο αύριο που είναι ήδη εδώ. Το τεχνολογικό ratrace, η φούσκα του AI, η απαξίωση της ανθρωπότητας και της ανθρωπιάς, η απομύζηση του φυσικού πλούτου.

Από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσατε, ορίζετε το στυλ σας ως ψυχεδελικό. Ίσως ήταν σ’ εκείνο τον πρώτο δίσκο αλλά στη συνέχεια δεν ήταν ή δεν ήταν μόνο… Γιατί επιμένετε στον συγκεκριμένο όρο; Τι περιεχόμενο του δίνετε;
Ας είμαστε ρεαλιστές, το «psych rock» έρεε σε αφθονία όταν οι Steams ξεκίνησαν το ταξίδι τους, και βάλαμε το συγκεκριμένο tag για να καβαλήσουμε το ίδιο κύμα που ήδη σέρφαραν εξαιρετικές μπάντες μέσα κι έξω από τη χώρα. Τότε μάλιστα λέγαμε πως το genre είναι «Volcanic Rock», γιατί ένα μεγάλο μέρος από τα κομμάτια του πρώτου δίσκου συντέθηκε στη Σαντορίνη, και το flow των κομματιών ξεκινούσε κάπως ήρεμα και στη συνέχεια έσκαγε σαν ηφαίστειο. Ο όρος της ψυχεδέλειας καλύπτει ένα τεράστιο φάσμα από ήχους που στα 60’s - 70’s δεν θεωρούνταν psych αλλά pop! Πράγμα που με την ιστορία της σύγχρονης μουσικής και το άνοιγμα των genres έπρεπε να λάβει άλλη ταυτότητα. Θεωρώ πως ήταν ασφαλές να μας χαρακτηρίζουμε έτσι, αλλά στην πραγματικότητα παίζουμε ροκ. Αυτό που αρχίζει και δεν τελειώνει…

Τι διαφορές εντοπίζετε στον δεύτερο δίσκο σε σχέση με τον πρώτο και τι διαφορές στον τρίτο σε σχέση με τους προηγούμενους δύο ως προς τον ήχο;
Ο δεύτερος δίσκος θέλαμε να είναι πιο groovy, πιο χορευτικός και πιο φασαριόζικος σε αντίθεση με τον αρκετά «βηματικό» και σταθερό πρώτο, οπότε και αρχίσαμε να ανοιγόμαστε. Ο δεύτερος δίσκος επίσης, είναι πολύ περισσότερο ομαδική δουλειά -αφού είχε πετύχει η ζύμωση- ενώ ο πρώτος ήταν συμπληρωματικές συνθέσεις στα κομμάτια που έγραψε ο Πάνος στη Σαντορίνη, εκτός του τετραπέρατου «Harvest» του οποίου τη βασική γραμμή έγραψε ο Ανδρέας. Τώρα ο τρίτος δίσκος, ο χρυσός μας δίσκος, είναι κάτι άλλο. Στο «Vile Wonders» ήμασταν ένα πράγμα, δουλέψαμε όλοι μαζί για όλα μαζί, γράφαμε ο ένας τις γραμμές του άλλου, τραγουδούσαμε κάποια solo αντί να τα παίζουμε πριν ηχογραφηθούν, παίξαμε ο ένας όργανα του άλλου, ήταν μια μαγική διαδικασία δημιουργίας που διαφοροποιήθηκε αρκετά από τις παλιές φόρμες. Παράλληλα, το «Vile Wonders» έχει σημεία που τιμούν το «Wild Ferment», π.χ. στο «Gargantuan», μπαίνει το marching part και η φωνή σχηματίζει την εισαγωγή του «The Harvest», το τελείωμα επίσης είναι τελείως «Wild Ferment». Έχει όμως και σημεία που συνδέονται με το «Mild Conquest». Ο τρίτος δίσκος κλείνει μια τριλογία, και για εμάς τα έχει όλα!

Ποια είναι τα θέματα που σας απασχολούν στιχουργικά στον καινούργιο δίσκο;
Όλοι οι δίσκοι είναι σε μεγάλο βαθμό φυσιολατρικοί όσον αφορά το στιχουργικό concept, συνοδεύονται βέβαια από ιστορίες φαντασίας, αφηγήσεις, έρωτες, μαγεία κ.α. Το «Vile Wonders» έχει επίσης μπόλικη ειρωνεία όσον αφορά την κατάσταση της ανθρωπότητας σήμερα. «Saw the flights that you trace (βλ. Private jets tracking και carbon footprint - σε έτσουξε Taylor Swift;)», «lithium mines dry the Nile, competition of the vile / Pluto moved so I could see, machine learning killed the bee» από το D.I.C.E που είναι τα αρχικά του «Death of the Internal Combustion Engine», «remember a western countdown becomes a march in eastern reading» - emoji καρπούζι, «I should try to change the ways of the fall across displays» - πασιφανές, «I gaze the waterfall, the death cab for us all, it writes forever Bowie» - είναι πλέον γνωστό πως μετά το θάνατο του Bowie ο κόσμος πήγε κατά διαόλου, «being fed a steady diet of devastating news» - η υπεράντληση πληροφορίας και ο κορεσμός του μυαλού.

Στο «Iron Sea» υπάρχει και ελληνικός στίχος. Μάλιστα ο Πάνος ακούγεται να τους τραγουδάει με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Υπάρχει κάποιο σχέδιο για περισσότερο ελληνικό στίχο στο μέλλον;
Με το «Vile Wonders» σπάσαμε διάφορες συνήθειες όπως το ότι πλέον υπάρχει ομώνυμο κομμάτι με τον τίτλο του δίσκου μέσα στο tracklist ενώ στα προηγούμενα όχι, όπως ότι διαλέξαμε την Made of Stone Recordings για να κυκλοφορήσει το βινύλιο (από 13/12 και μετά), όπως ότι δεν έχουμε κάποιον guest και φυσικά, σπάσαμε και το αγγλόφωνο που μέχρι τώρα εξυπηρετεί το αφηγηματικό κομμάτι. Δεν θα μπορούσε να λείπει ο ελληνικός στίχος από ένα άλμπουμ που φιλάει στο μέτωπο την παράδοση! Στο μέλλον τώρα φίλε Γιώργο, όλα είναι πιθανά!

Έχουν προϋπάρξει και δύο διασκευές σε τραγούδια του Βλάση Μπονάτσου; Ποιος ήταν ο λόγος που ο Πάνος διάλεξε να διασκευάσει Μπονάτσο;
Υπάρχει ένας μεταξύ μας θεσμός που ξεκίνησε από ένα live στη Σπάρτη το 2019, όπου σε κάθε συναυλία on tour, ο Ανδρέας παρουσιάζει τον Πάνο με ένα άλλο όνομα, συνήθως κάποιου διάσημου. Από τον David Beckham ως τη Μελίνα Μερκούρη. Ε, την πρώτη φορά, σε εκείνο το live στη Σπάρτη, ο Ανδρέας είπε «Στην κιθάρα και στη φωνή: Ο Βλάσης Μπονάτσος». Σχετικό ή μη με το συμβάν, ο Πάνος ανέκαθεν θαύμαζε τον Βλάση ως performer και ως persona, και επέλεξε να διασκευάσει 2 τραγούδια του για την πρώτη του solo κυκλοφορία.

Αν θεωρήσουμε ότι με τον τρίτο αυτό δίσκο ολοκληρώνεται ένας κύκλος, τι μοιάζει να ξεκινάει από τώρα και πέρα;
Κάθε φορά που κυκλοφορεί ένας δίσκος, ξεκινάει το ταξίδι του στο φως. Ωστόσο, για εμάς έχει ξεκινήσει εδώ και 3 χρόνια, και για να είμαστε ειλικρινείς, ήταν ένα αρκετά επίπονο ταξίδι. Με αυτή την κυκλοφορία αισθανόμαστε διαφορετικά, έχουμε πει όσα θέλαμε πραγματικά να πούμε, και τώρα που το «Vile Wonders» είναι εκεί έξω, το μόνο που μένει είναι να το γιορτάσουμε!

Δεν έχω δει ολόκληρο το artwork του δίσκου, μόνο την μπροστά όψη του εξωφύλλου. Πώς το διαλέξατε, τι φέρνει μαζί του;
Σε συνέχεια του σπασίματος των συνηθειών, για το «Vile Wonders» επιλέξαμε εικαστικό αντί φωτογραφίας. Με την Κατερίνα Καραλή βρεθήκαμε στο 90΄, δυο βδομάδες προτού σταλεί ο δίσκος στο εργοστάσιο για κοπή, και αφού είχαμε δοκιμάσει υλικό από φωτογραφίσεις με τον εξαιρετικό Sean Murphy, κάτι σκίρτησε όταν η πρώτη ζωγράφισε στο χέρι έναν τετράγωνο, χρυσό καμβά. Είναι minimal και ταυτόχρονα αυτόφωτο, είναι ένα statement piece που καρφώθηκε στο μυαλό μας από την πρώτη στιγμή. Το υπόλοιπο artwork έχει μυστικιστικά στοιχεία από το inner sleeve ως τις ροζέτες. Πνευματική εικονογραφία και ασπρόμαυρο. Άλλωστε το «Vile Wonders» είναι το χρυσό μας album, η ολοκλήρωση.

Αν έχω καταλάβει καλά, αυτός ο δίσκος έχει ηχογραφηθεί εδώ κι ένα χρόνο. Έχετε μείνει σταθεροί στον ήχο του ή έχετε ήδη μετακινηθεί;
Καλά καλά εμείς δεν έχουμε καταλάβει πότε ηχογραφήθηκε, διάφορες ιδέες (πχ το «Iron «Sea» και «Daughter Of Gaia») είχαν συντεθεί αμέσως μετά το «Wild Ferment» (2018), άλλα κομμάτια ξεκίνησαν ως rejections για το «Mild Conquest», κάποια γράφτηκαν «τώρα». Ο δίσκος ηχογραφήθηκε κανονικά πριν περίπου δύο χρόνια και η σύνθεση συνέβαινε παράλληλα. Ήταν πολύ ιδιαίτερη διαδικασία δημιουργίας, δύσκολη αλλά ιδιαίτερη.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Άλεξ Μπόλπαση; Τι έφερε στον ήχο του «Vile Wonders»;
Ο Άλεξ γράφει και παίζει μπάσο στην μπάντα από τις αρχές της. Στο «Vile Wonders» επέλεξε να προχωρήσουμε με έναν τρόπο που θα έθετε πιο εύκολες τις αλλαγές κατά τα edits και mixes, οπότε βασιστήκαμε σε αυτό. Πάντα τον εμπιστευόμαστε, άσχετα που μας βάζει να κάνουμε 125 takes το κάθε μέρος μέχρι να ματώσουμε.

Υπάρχουν ιδέες για άλλα project για κάποια από τα μέλη της μπάντας;
Ναι, ο Πάνος θα συνεχίσει το ελληνόφωνο project για τον Βλάση Μπονάτσο αλλά και δικά του, ο Ανδρέας ηχογραφεί την πρώτη του solo κυκλοφορία με νέο όνομα, υπάρχουν οι Lungs που ετοιμάζουν δίσκο (παίζει ο Ανδρέας και ο Νικόλας), ο Gustav παίζει σε 11 σχήματα, ο Νικόλας έχει πάρει μεταγραφή στη Σtella και γενικά έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας τελοσπάντων.

Τι ακούτε αυτόν τον καιρό; Τι μουσικές σας εμπνέουν;
Σαν παρέα πάντα ακούμε πολύ διαφορετικά πράγματα, θα τα θέσουμε εδώ διάσπαρτα και όποιος βρει ποιο είναι ποιου, κερνάμε τσίπουρα στην Κάσο: Κωστα Χατζή, Pino D’Angio, Steve Reich, Mahavishnu Orchestra, Σείριο Σαββαΐδη, Bassolino, Skepta, Mohsen Namjoo, Kim Logan, Geese, Shigeto, El Michels Affair, Deftones, Wolf Alice, Turnstile, Wet Leg, Fontaines D.C, Dead Meadow, SASKE, Nu Genea.

Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στο Gazarte;
Ένα μαγικό σόου (όντως θα έχουμε μάγο, τον Φανουά), μια διονυσιακή performance από τους Los Tre, ένα πρόλογο από έναν αγαπημένο φίλο, ένα αστέρι στο πιάνο και κάποιους guests.

Τι να περιμένουμε γενικά στο άμεσο μέλλον; Μια περιοδεία ίσως; Τι άλλο;
Ετοιμάζουμε περιοδείες με αρωγό τον Χρήστο από Made of Stone Productions, επόμενο live Αθήνα θα αργήσει, οπότε κοπιάστε στις 13/12 στο Gazarte!