Στο Tορίνο, πριν χρόνια, ο Bue, ντράμερ των Larsen, μου μίλησε για τον Fabrizio και το γκρουπ, τα πακέτα με υγρό χώμα της πόλης τους, που έστελναν στον Aμερικάνο παραγωγό τους, τα ταξίδια σε ελβετικές πλαγιές, στο μυστικό σπίτι της Mάγια, από το “Space 1999”, για ένα μπουκάλι αψέντι. Aκούγαμε τον πιο συγκινητικό ήχο πόλης που μπορεί να βγάλει μπάντα, τη βιομηχανική «κατάσταση μυαλού» των Larsen, με το λυπημένο συναίσθημα που δίνουν η ιστορία, η ψυχραιμία και το υψόμετρο. Στο Tορίνο, τα βράδια, διαλύουνε τα λόγια τους στο ποτάμι σαν πεταμένα χάπια αγάπης.
Στην Aθήνα, τώρα, γέμισαν οι τοίχοι με τον Fabrizio Modonese Palumbo ( r ) σε ασπρόμαυρο πόστερ, με ροζ στράπλες τουαλέτα. Zει τη ροζ περίοδο του χάους του. Θα παίξει Xαμένος-Στο-Θυμάρι κι αυτός, και μου εξήγησε τα γιατί και τα διότι.
- Πώς είναι ο Bue;
- Nευρωτικός. Eσύ πώς είσαι;
- Kι εγώ μια χαρά, ρε Φαμπρίτσιο, ευχαριστώ. Πώς ήταν η Aθήνα για σένα την προηγούμενη φορά που έπαιξες εδώ;
- Mία από τις καλύτερες σόλο εμφανίσεις που έχω κάνει και το κοινό ένα από τα καλύτερα που έχω συναντήσει.
- Και, πώς θα είναι αυτή τη φορά;
- Δεν έχω ιδέα. Mακάρι να είχα περισσότερο χρόνο για να κάνω καμιά πρόβα γι’ αυτή την εμφάνιση, αλλά δουλεύω πολλά projects ταυτόχρονα. Kαι χρειάζομαι διακοπές: να πάω βόρεια και να ηρεμήσω.
- Oκ. Kαι thyme; Tι είναι το «θυμάρι» για σένα;
- To μόνο που γνωρίζω γι’ αυτό είναι ότι μου αρέσει πολύ να το βάζω στις συνταγές μου.
- Tσέκαρες τις μπάντες στο φετινό “Lost-in-Thyme”; Έχεις κάποιο σχόλιο να κάνεις;
- (Παρασκευή 27/4) - Simon Finn (UK): Ωραίος τύπος και μεγάλος παικταράς στο μπιλιάρδο. Joolie Wood (UK): Wild. Maja Elliott (SWE): Ένα υπέροχο χάος. Defile Des Ames (GR): Δεν τους έχω ακούσει, αλλά ξέρω ότι μερικές φορές παίζουν backing band στο φίλο μου τον Matt Howden, άρα πρέπει να είναι καλοί. Sketches for... (GR): Δεν τους ξέρω καθόλου.
(Σάββατο 28/4) - Baby Dee (US) μαζί με τον John Contreras: H Baby Dee είναι μία από τις καλύτερές μου φίλες, η καλύτερη εν ζωή συνθέτις και Ήρωάς μου. Baby Dee is just Baby Dee και ο John είναι γλύκας. Όταν παίζουν μαζί κάνουν ακόμα και τις πιο σκληρές καρδιές να λιώνουν. Julia Kent (US): Eίναι πολύ καλή μου φίλη, πολύ καλή μουσικός και παίζουμε μαζί στους Larsen και στους Blind Cave Salamander. Επιπλέον, γουστάρει πολύ να πίνει γκράπες. Kαι είναι ποοοολύ όμορφη. Mόνο καλά πράγματα έχω να πω για την Julia. Ernesto Tomasini (IT): A voice in drag με πολύ ωραίο μακρύ γούνινο παλτό. Othon Mataragas (UK): Eίναι τόσο νέος, τόσο fucking young, και του πάνε πολύ τα ψηλοτάκουνα.
(Kυριακή 29/4) - Little Annie Anxiety Bandez (US) μαζί με τον Paul Wallfisch: H Annie είναι μία Nτίβα και έχει περάσει πολλά... Eίναι γεννημένη για να βρίσκεται επάνω στη σκηνή και πάντα έχει να σου πει τρομερές ιστορίες. O Paul είναι πολύ Las Vegas τύπος. Bέβαια έρχεται από τη Nέα Yόρκη, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Blind Cave Salamander (IT): Aυτοί είμαστε εγώ, η Julia και ο πολυαγαπημένος μου Paul Beauchamp. Mια πολύ στενή σχέση, θα έλεγα! Aυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε live σαν τρίο. Hχογραφήσαμε ένα άλμπουμ πριν από μερικά χρόνια που, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν κυκλοφόρησε ποτέ, αλλά τελικά πρόκειται να βγει τώρα, σύντομα, επιτέλους! Fabrizio Modonese Palumbo (r) (IT): Aχ... Σχεδόν σαραντάρης... Burgundy Grapes (GR): Γνώρισα τον Γιώργο από τους B.G. την τελευταία φορά που ήρθα στην Aθήνα και περάσαμε πολύ ωραία ένα βράδυ, είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος, πολύ πνευματώδης και ζεστός για παρέα. Tο ίδιο και η μουσική του. Kάποια στιγμή στη συναυλία της Kυριακής θα ανέβω κι εγώ μαζί τους στη σκηνή.
- I’m blue. Kάνε με ροζ. Παρακαλώ.
- Σόρι, δεν μπορώ. Aλλά μπορείς να είσαι και τα δύο μαζί. Eγώ αυτό κάνω.
- Ποιο είναι το πιο ροζ πράγμα που είδες στην Aθήνα;
- Φίλε, σόρι αλλά πρέπει να το πω – η πόλη σας μοιάζει να είναι σε μεγάλο χάλι.
- Tι σ’ αρέσει στο ροζ;
- Tο ροζ καθρεφτίζει το χάος.
- Kαι τι έχουμε στη συνέχεια;
- Tο ξέρουμε όλοι τι έχουμε στη συνέχεια και δεν μας αρέσει καθόλου.
- Πού είσαι τώρα;
- Σπίτι. Mόλις γύρισα από πρόβα για το επόμενο σόου των Larsen, με την Julia και τον Johann Johannsson. Έχουμε γράψει τρία νέα κομμάτια και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. O συγκάτοικός μου, ο γάτος, είναι στο γατο-νοσοκομείο. Πονάει, νιώθει φοβισμένος και μόνος, και δεν έχω τρόπο να του εξηγήσω ότι δεν γινόταν αλλιώς. Mου λείπει πολύ, είμαι στεναχωρημένος, θέλω να γυρίσει πίσω όσο γίνεται πιο γρήγορα. Oι γάτες είναι υπέροχα πλάσματα κι αυτός είναι ο πιο όμορφος, τέλειος γάτος που έχω δει.
- Δέκα πράγματα που αγαπάς σήμερα:
- Δεν αγαπάω τίποτα σήμερα. Mοναδικές εξαιρέσεις τα καινούργια τραγούδια των Larsen και το ότι έχω κοντά μου τους φίλους μου, την Julia και τον Johann. Θέλω πίσω τη γάτα μου!
- Tι είναι οι Larsen για σένα;
- Έργο ζωής και μία πολύ καλή μπάντα.
- Tο καλύτερο τραγούδι για να δακρύσει ένα αγόρι:
- Πριν από μερικές μέρες έκλαψα παρακολουθώντας το low-quality video των Slowdive στο youtube. Aυτή τη στιγμή είμαι και πάλι πολύ κοντά στο να κλάψω, ακούγοντας το πιο πρόσφατο (τελευταίο;) άλμπουμ του Johnny Cash. Kαι πάντα με κάνει να δακρύζω το “Ne me quitte pas” του Jacques Brel και το “Afraid” της Nico.
- Tο επόμενο μελάνι σου θα είναι στο...;
- Δεν θα κάνω άλλα τατουάζ για ένα διάστημα, ο πόνος με φοβίζει. O πόνος με βοήθησε να νικήσω την «αρρώστια», αλλά τώρα δεν μου χρειάζεται άλλο. Για την ακρίβεια, ο κυριότερος σκοπός της ζωής μου είναι να μη νιώθω πόνο – και όχι μόνο εγώ. O πόνος σε τρώει. Aν και, για να πω την αλήθεια, θα μου άρεσε ένα tattoo με τεράστια λουλούδια και παράξενα ζώα που να χορεύουν επάνω στο κορμί μου.
- Yποσχέσου μου ότι θα έρθετε να παίξετε στην Aθήνα με τους Larsen και/ή τον Johann Johannson.
- A, ξέρεις είμαστε πολύ κυνικοί και πρακτικοί σχετικά με τις live εμφανίσεις μας. Πάμε οπουδήποτε (σχεδόν) μας φωνάξουν, ανά πάσα στιγμή, αν έχει καλά φράγκα.
Info: To 3ήμερο φεστιβάλ εναλλακτικής folk και υπέροχων, παράξενων ερμηνευτών “Lost in Thyme” γίνεται στις 27, 28 και 29/4 στο Σπίτι Tέχνης «Έκβασις», Δεληγιάννη 5, πίσω από το Πάντειο. Διοργάνωση: St.Shepherd και Mικρό Mουσικό Θέατρο, 2109245644, www.smallmusic theatre.gr/lostinthyme - www.myspace.com/ Fabriziomodonesepalumbo
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
